“Ο θυμος ειναι ο χειροτερος συμβουλος της σκεψης.”
Αλκης, 2012 μΧ.
Οταν νιωθεις νευριασμενος ειναι καλη ιδεα να κανεις καμψεις, ή να ακουσεις ενα χεβι μεταλ τραγουδι ή να φωναξεις με ολη σου τη δυναμη. Σιγουρα ομως δεν ειναι καλη στιγμη για να βγαλεις συμπερασματα, να κανεις διαπιστωσεις ή να παρεις αποφασεις. Αυτα χρειαζονται νηφαλιοτητα, ψυχραιμια και καθαρο μυαλο.
Αυτος ειναι και ο λογος που δε σεβομαι τους φωνακλαδες. Αν σε μια συζητηση υψωνεις τον τονο της φωνης σου και κανεις χειρονομιες δηλωνοντας σε ολους οτι “σε πνιγει το δικιο” τοτε εχεις εξασφαλισει τη δικη μου απαξιωση.
Γιατι θεωρω οτι ο διαλογος αποσκοπει στο να καταληξουμε σε καινουργιες ιδεες μεσω της ανταλλαγης, επεξεργασιας και ζυμωσης αποψεων και δεδομενων. Η οργη εμποδιζει ολα τα παραπανω σταδια. Λειτουργει σαν ενα ζευγαρι παραμορφωτικα γυαλια που στρεβλωνουν την πραγματικοτητα καθιστωντας τον “διοπτροφορο” εξαιρετικα ακαταλληλο υποψηφιο για να γεννησει οτιδηποτε αξιολογο.
Αντιστοιχα ειμαι πολυ επιφυλακτικος σε οσους προσπαθουν να με φανατισουν. Αν η ρητορεια τους ειναι φλογερή και χειμαρρωδης, γεματη αγανακτηση για τα προβληματα μου και μενος για αυτους που μου τα προκαλεσαν τοτε υποψιαζομαι οτι απευθυνονται περισσοτερο στο συναισθημα και λιγοτερο στη λογικη μου. Και απο αυτο βγαζω δυο συμπερασματα:
πρωτον, οτι ο ιδιος ο ρητορας πιστευει πως το πλαισιο των ιδεων που υπερασπιζεται δεν ειναι αρκετα στιβαρο ωστε να με κερδισει με τον “εντιμο” τροπο, δηλαδη με ορθολογικα επιχειρηματα,
και δευτερον, οτι αφου με θελει “θυμωμενο” τοτε μαλλον περιμενει απο μενα να κανω πραγματα που δε θα εκανα με καθαρο μυαλο, και που μαλλον δεν εξυπηρετουν τα δικα μου συμφεροντα, αλλα τα δικα του.
Συμπερασματα και συμβουλες:
Αν καποιος επιδιωκει να σε φορτισει συναισθηματικα, εχε το νου σου: μαλλον θελει να σε εξαπατησει.
Αμφισβητησε τις ιδεες σου. Εσο προθυμος να αναθεωρησεις εκεινες στις οποιες κατασταλαξες εν θερμω.
Μη συγχεεις το δυναμισμο, το ζηλο και το αυθορμητο παθος, με την αμετροεπεια, το θεατρινισμο και την υστεροβουλη προπαγανδα.
Αλκης, 2012 μΧ.
Οταν νιωθεις νευριασμενος ειναι καλη ιδεα να κανεις καμψεις, ή να ακουσεις ενα χεβι μεταλ τραγουδι ή να φωναξεις με ολη σου τη δυναμη. Σιγουρα ομως δεν ειναι καλη στιγμη για να βγαλεις συμπερασματα, να κανεις διαπιστωσεις ή να παρεις αποφασεις. Αυτα χρειαζονται νηφαλιοτητα, ψυχραιμια και καθαρο μυαλο.
Αυτος ειναι και ο λογος που δε σεβομαι τους φωνακλαδες. Αν σε μια συζητηση υψωνεις τον τονο της φωνης σου και κανεις χειρονομιες δηλωνοντας σε ολους οτι “σε πνιγει το δικιο” τοτε εχεις εξασφαλισει τη δικη μου απαξιωση.
Γιατι θεωρω οτι ο διαλογος αποσκοπει στο να καταληξουμε σε καινουργιες ιδεες μεσω της ανταλλαγης, επεξεργασιας και ζυμωσης αποψεων και δεδομενων. Η οργη εμποδιζει ολα τα παραπανω σταδια. Λειτουργει σαν ενα ζευγαρι παραμορφωτικα γυαλια που στρεβλωνουν την πραγματικοτητα καθιστωντας τον “διοπτροφορο” εξαιρετικα ακαταλληλο υποψηφιο για να γεννησει οτιδηποτε αξιολογο.
Αντιστοιχα ειμαι πολυ επιφυλακτικος σε οσους προσπαθουν να με φανατισουν. Αν η ρητορεια τους ειναι φλογερή και χειμαρρωδης, γεματη αγανακτηση για τα προβληματα μου και μενος για αυτους που μου τα προκαλεσαν τοτε υποψιαζομαι οτι απευθυνονται περισσοτερο στο συναισθημα και λιγοτερο στη λογικη μου. Και απο αυτο βγαζω δυο συμπερασματα:
πρωτον, οτι ο ιδιος ο ρητορας πιστευει πως το πλαισιο των ιδεων που υπερασπιζεται δεν ειναι αρκετα στιβαρο ωστε να με κερδισει με τον “εντιμο” τροπο, δηλαδη με ορθολογικα επιχειρηματα,
και δευτερον, οτι αφου με θελει “θυμωμενο” τοτε μαλλον περιμενει απο μενα να κανω πραγματα που δε θα εκανα με καθαρο μυαλο, και που μαλλον δεν εξυπηρετουν τα δικα μου συμφεροντα, αλλα τα δικα του.
Συμπερασματα και συμβουλες:
Αν καποιος επιδιωκει να σε φορτισει συναισθηματικα, εχε το νου σου: μαλλον θελει να σε εξαπατησει.
Αμφισβητησε τις ιδεες σου. Εσο προθυμος να αναθεωρησεις εκεινες στις οποιες κατασταλαξες εν θερμω.
Μη συγχεεις το δυναμισμο, το ζηλο και το αυθορμητο παθος, με την αμετροεπεια, το θεατρινισμο και την υστεροβουλη προπαγανδα.
