Αγαπητο μου ημερολογιο

Γεια χαρα. Τις τελευταιες μερες του 2010 τις περναω στη γενετειρα μου, την Τριπολη, την οποια σιγουρα κατατασσω στις ασχημοτερες και πιο καταθλιπτικες πολεις που εχω ποτε βρεθει. Σας δινω μια μικρη γευση, τη θεα απο το μπαλκονι μου:


Ο μονος λογος που την επισκεπτομαι (τις λιγες φορες που το κανω), ειναι για να δω τους γονεις μου. Και καθε φορα βαριεμαι αφορητα. Η βαρεμαρα σπαει λιγο με το διαβασμα... εχω ηδη ξεπεταξει μερικους Αρκαδες, εναν Νταγκλας Ανταμς, σχεδον ολο το blog του Νικου Δημου, και ξεκιναω εναν Μπορις Βιαν. Ολα αυτα στο μικρο αναγνωστηριο, που προθυμα μοιραζομαι με τον πατερα:


Τα βιβλια ομως δεν αρκουν για να γεμισουν τη μια ντουζινα ωρες που ειμαι ξυπνιος καθε εικοσιτετραωρο (αν λυσετε την εξισωση, θα διαπιστωσετε οτι κοιμαμαι πολυ, και οντως αυτο συμβαινει, γιατι ο υπνος δε μειωνει μονο τη θητεια, αλλα και την παραμονη στην Τριπολη). Παραλληλα λοιπον, παιζω online ταβλι, live ταβλι, μπιριμπα και τρωω σα βοας με εμπροσθόδρομη αμνησία. Επισης, βγαινω μικρες βολτες στην πολη, που μου φτιαχνουν το κεφι με σαδιστικο τροπο, αφου σκεφτομαι οτι δε μενω πια εδω. Και επειδη θελω να θεμελιωσω μια σχεση ειλικρινειας μαζι σας, δε θα αποκρυψω οτι βλεπω και τηλεοραση.

Να σημειωσω εδω οτι ειμαι ενας απο αυτους τους γραφικους που αδραττουν καθε ευκαιρια να αφορισουν την τηλεοραση*, την κατηγορουν για τα μυρια οσα και νομιζουν οτι αυτη τους η σταση κανει τους αλλους να τους εκτιμουν περισσοτερο και να τους θεωρουν "ψαγμενους" και πνευματικους ανθρωπους. Για να συμπληρωσω το αυτοεκπορευομενο προφιλ μου (δεν ξερω αν υπαρχει τετοια λεξη αλλα καταλαβατε τι εννοω), δεν εχω τηλεοραση στο δωματιο μου για πανω απο μια δεκαετια.

Αυτα λοιπον απο την ενδοξη Αρκαδια. Καλη πρωτοχρονια σε ολους !

*Προς στιγμην σκεφτηκα να γραψω "το χαζοκουτι" αλλα πρωτον η λεξη αυτη μου φανηκε ακαλαισθητη, και δευτερον η τηλεοραση μας ειναι φλατ.

ΥΓ: Αυτο το ποστ μοιαζει να μην εχει λογο υπαρξης και ισως οντως ετσι ειναι. Το δημοσιευσα τωρα, ετσι ωστε αν μεθαυριο με παρετε να μου ευχηθειτε και με ρωτησετε πως περναω, θα ξερω οτι δε διαβαζετε το blog μου.

ΥΓ2: Μετα απο προτροπη του πατερα ιδου και το τζακι σε πληρη λειτουργια:

Καπιταλισμος vs Κομμουνισμος

Συχνοτατα (κυριως οταν τα πρωινα τιτιβισματα μου θυμιζουν οτι πρεπει να ξαπλωσω) φερνω στο μυαλο μου ερωτηματα που παντα με απασχολουσαν αλλά ποτέ δεν πηραν μια τελεσιδικη απαντηση. Μερικες φορες τα σκεφτομαι σε βαθος, ενω αλλες τα χαιδευω φευγαλεα και επιφανειακα. Αυτη η φορα ειναι απο τις αλλες και οχι απο τις μερικες, συνεπως θα ασχοληθω σχεδον επιγραμματικα με καποιες απο τις πτυχες του επομενου ερωτηματος.

Καπιταλισμος ή κομμουνισμος? Ποιο συστημα ειναι καλυτερο?

Οπως λεω παντα στους imaginary μαθητες μου : δες καλα την ερωτηση πριν αρχισεις να σκεφτεσαι την απαντηση. Και θα ακολουθησω τη συμβουλη μου.

Τι σημαινει καλυτερο? Πρεπει να ορισουμε ενα πιο συγκεκριμενο objective. Αν ο στοχος ειναι τα αγαθα τοτε ευκολα προκυπτει οτι ο καπιταλισμος υπερτερει. Σημερα εφαγα μια γαματη σοκολατιτσα, με ενσωματωμενο καραμελωμενο ξεροψημενο ρυζι και σταφιδες πνιγμενες στο ρουμι, ενω ακουγα βαν αλεν σε high tech mp3/video player - ραδιοφωνο - voice recorder - κλπ καθως πηγαινα να μαθω καποειρα. Θα τα ειχα ολα αυτα αν δεν ημουν μερος μια καπιταλιστικης κοινωνιας?

Μαλλον οχι.

Η πορεια της σκεψης ειναι απλη: Ο καπιταλισμος δινει κινητρο στους ανθρωπους και αυτοι παραγουν.

Απο την αλλη ομως, αν καποιος ψαχνει ενα πολιτικο συστημα που στοχευει στην κοινωνικη δικαιοσυνη, την αλλυλεγγυη ή την ταξικη ισοτητα, τοτε ο καπιταλισμος αποτυγχανει παταγωδως, και θα πρεπει να διαλεξουμε την κουρτινα βητα.

Η πορεια της σκεψης ειναι παλι απλη: Ο καπιταλισμος βασιζεται στην ανταγωνιστικοτητα. Για να επιβληθεις, πρεπει να εκμεταλλευτεις τους γυρω σου και να ευχεσαι να καταστραφουν οι ανταγωνιστες σου. Οποιος δειχνει να επιτυγχανει ειναι εν δυναμει εχθρος σου και πρεπει να εμποδιστει. Η ανταμοιβη που σου υποσχεται ο καπιταλισμος, θα ειναι οχι μονο η αφθονια αγαθων, αλλα και η εξουσια, η ασυλια (με λιγο λαδακι στους δικαστες ή στους τροχονομους κλπ), και διάφορα άλλα προνομια που μονο μισος και φθονο προκαλουν σε οσους δεν τα αποκτησαν. Δε θελει πολυ μυαλο για να καταλαβει κανεις πως ολα τα παραπανω ξυπνανε, ή μαλλον δημιουργουν τα πλεον καταπτυστα ανθρωπινα ενστικτα. Αντιθετα η θεωρια του κομμουνισμου δειχνει και να βασιζεται στις ευγενεις ανθρωπινες πτυχες, και να τις καλλιεργει.

Ας παμε ομως ενα βημα πιο περα...σε κατι ουσιαστικοτερο, με κινδυνο να καταπατησουμε τα χωραφια της φιλοσοφιας. Ποιο απο τα δυο συστηματα διακυβερνησης ειναι το καλυτερο, οταν σα στοχο θετουμε την ευτυχια?

Η απαντηση ειναι φυσικα "δεν ξερω" (αλλωστε θα χρειαζομουν τρια κιλα μελανι μονο και μονο για να ορισω το τι ειναι 'ευτυχια') . Βλεπω γυρω μου αρκετους ευτυχισμενους ανθρωπους αλλά δεν ξερω αν θα ηταν πιο ευτυχεις αν ζουσαν σε διαφορετικο καθεστως. Ουτε αν θα ηταν περισσοτεροι. Παντως μειωνονται χρονο με το χρονο. Αυτο βεβαια δεν το χρεωνω στον καπιταλισμο ή για να ειμαι ειλικρινης, του το χρεωνω, αλλά οχι εξολοκληρου.

Εγω παντως θεωρω τον εαυτο μου και θαυμαστη του καπιταλισμου, και επικριτη του, με τη δευτερη ιδιοτητα πιο εντονη. Το περιεργο ειναι οτι οταν ημουν (ακομα) πιο νεος, ημουν πιο ένθερμος πολέμιός του απο οτι ειμαι τωρα, χωρις τωρα να ειμαι πιο ευτυχης απο οτι ημουν τοτε.

Τρεχει στο αιμα

Εμπνευσμενος απο το απαραμιλλο ταλεντο της Χανς, θα καταπιαστω και εγω με την ποιηση. Σε αυτη αφιερωνω το πρωτο μου δημιουργημα :

Η πολιορκια.

Ηρθες απροσμενα εσυ
κι εκατσες διπλα στο pc
κρατωντας δυο κουλουρια,
μασουλαγες με φουρια

Ουτε που εχασες καιρο
κι αφου με ρωτησες "μπορω?"
μου πηρες το ποντικι,
ξηγηθηκες φυστικι

Σηκωθηκα για μια στιγμη
και πριν κουνησω πιθαμη
καθοσουνα στη θεση
που ξερεις πως μαρεσει

Τωρα δημοσιευεις ποστ
με τουτα και με κεινα
και εγω μοναχος φτιαχνω τοστ
με γκουντα στην κουζινα.

L'amour

Μου αρεσει να ξεκιναω τις ιστοριες μου με μια ερωτηση. Πρωτον γιατι ειναι πολυ εφεντζιδικο και δευτερον γιατι οι απαντησεις στα υπαρξιακα - φιλοσοφικα - μεταφυσικα ερωτηματα που θετω στον εαυτο μου και στους οικειους μου ειναι τοσο θολες, που πραγματικα στο τελος πιστευω οτι η ερωτηση ειναι που εχει σημασια, η σπιθα που σε ωθει στον προβληματισμο, δηλαδη, και οχι η απαντηση, η οποια περικλειει γενικοτητες και ασαφειες.

Στο παρον θα καταπιαστω με το εξοχως ενδιαφερον ζητημα της αγαπης και ειδικοτερα με το ζητημα του ερωτα, της αγαπης δηλαδη που αναπτυσσεται αναμεσα σε ενα ζευγαρι. Γι'αυτο λοιπον: Τι ειναι η αγαπη? Τι ειναι ο ερωτας?

Στην ελληνικη γλωσσα υπαρχουν δυο διακριτες εννοιες, η αγαπη και ο ερωτας, πραγμα που μας οδηγει στο συμπερασμα οτι το ενα ειναι διαφορετικο απο το αλλο. Σε αλλες γλωσσες οπως πχ στη γαλλικη ή την ισπανικη, ενας ορος πχ "amour" ή "amor" ,χρησιμοποιειται για να προσδιορισει και τα δυο συναισθηματα. Για να γινω πιο κατανοητη, ενας Γαλλος ερωτευμενος θα πει στην κοπελα του "je t'aime", οπως το ιδιο θα πει και στη μανα του ή στο σκυλο του. Δεν ξερω ποια ειναι η σημασια αυτου του φαινομενου και μου φανταζει απιθανο ο ερωτας να ειναι προνομιο μονο των ελληνων. Επειδη ομως η αρχαιοελληνικη γλωσσα και σε μικροτερο βαθμο φυσικα η "θυγατρικη" της, η νεοελληνικη, ειναι η πιο πληρης και μεστη γλωσσα ολων των πολιτισμων θα εμπιστευτω τη σοφια των μεγαλων προγονων μας που εβρισκαν δυο ολοτελα διαφορετικα νοηματα στην "αγαπη" και στον "ερωτα".

Ο ερωτας ειναι το πιο πολυπλοκο και δυνατο συναισθημα που μπορει να νιωσει ο ανθρωπος. Δεν ειναι τυχαιο που ολοι ανεξαιρετως οι ποιητες (εμου συμπεριλαμβανομενου) οπως θα δειτε παρακατω) τον εχουν υμνησει δεοντως. Δε νοειται ποιητης που να μην εχει συγκινηθει, εστω και φευγαλεα, απο την υπερβατικη και ανατρεπτικη ορμη του πιο μεγαλειωδους συναισθηματος. Θα μπορουσα να γραψω πολλες κοινοτοπιες στο σημειο αυτο, αλλα θα προτιμησω να τις αποφυγω γιατι αλλωστε ειναι πραγματα που εχουμε ακουσει πολλακις και που ολοι, νομιζω, εχουμε ζησει.

Ακομα μεγαλυτερη εντυπωση, ομως, μου προκαλει ο πονος που αφηνει η απωλεια του ερωτα, ο οποιος, λογικα - μαθηματικα σκεπτομενοι, ειναι εξισου μεγαλειωδης με
τον ερωτα αλλα απο την αντιστροφη φορα. Ειναι "ο αρχεγονος πονος", που τοσο λυρικα περιγραφει ο Ριλκε, που σε καταβαραθρωνει και δε μπορει να συγκριθει με
κανενα αλλο ανθρωπινο πονο, του πονου για το θανατο συμπεριλαμβανομενου. Οταν μαλιστα ο ερωτας δεν ειναι λυμφατικος αλλα συνεπαγεται "δεσιμο", δηλαδη επικοινωνια, βαθεια και πνευματικη, τοτε...

Γι΄αυτο λοιπον, οποιος επιθυμει να ερωτευτει, να ειναι προετοιμασμενος και για τη σκοτεινη πλευρα του ερωτα, που ειναι τοσο επικινδυνη οσο και το τσιμπημα του
μπλε χταποδιου, του πιο δηλητηριωδους ζωου του πλανητη. Δε χωρουν απερισκεψιες στον ερωτα... ας τον αντιμετωπισουμε σοβαρα επιτελους...

Για το τελος θα παραθεσω μια παρομοιωση της ελληνικης υπαιθρου, απο την οποια και καταγομαι, η οποια ευστοχα κατα τη γνωμη μου, παρομοιαζει τον ερωτα με τη φωτια και το χρονο που περναει (νοουμενου ως στοιχειου που δαμαζει και αμβλυνει τη φωτια του ερωτα μετα το χωρισμο), με τον ανεμο. Ετσι, λοιπον, ο ανεμος μπορει να σβησει τη φλογα απο ενα κερι αλλα μια μεγαλη φωτια, μια πυρκαϊα, μονο να τη "φουντωσει" μπορει.

Ακολουθει ενα ποιημα απο τη συλλογη μου "Ανησυχιες" :

Ωδη στον ερωτα

Στου ερωτα την αγκαλια
θα μπω να τραγουδησω
το παθος το θεοσταλτο
να το ξαναναστησω

Το μονοπατι θα διαβω
το χιλιοπατημενο
στο τελος νά 'βρω την πηγη
ενα κερι αναμμενο

Μα το κερι πια εσβησε
και μ'αφησε να λιωνω
να τριγυρναω στη βροχη
και να διπλοκλειδωνω

Ο πονος ο αρχεγονος
του Ριλκε το καμαρι
στα διχτυα του οταν μπλεχτεις
σ'αφηνει νεκρο, κουφαρι

Μα στο φεγγαρι θα το πω
τον αφατο καημο μου
να γινει ο Αδης φυλακη
ουαι κι αλιμονο μου !!!

Αγιος Βασιλης vs Galileo Galilei

Πιστευεις στον Αγιο Βασιλη? Πριν βιαστεις να απαντησεις, ας δουμε λιγο τι σημαινει "πιστευω" και τι ειναι ο Αγιος Βασιλης.

Ενας συντομος ορισμος της λεξης "πιστευω" (που εγω τουλαχιστον θεωρω οτι περιγραφει τη λεξη οπως αυτη προκυπτει στο παρον ζητημα) θα μπορουσε να ειναι ο εξης:

Αποδεχομαι την υπαρξη, οχι σα συμβολο ή ιδεα (οπως η αγαπη, η αγνοτητα κλπ), αλλα σαν οντοτητα με πραγματικη υποσταση (οπως η αμμος, οι μαυρες τρυπες, ο ηλεκτρισμος κλπ).
Επισης μεσα στον ορισμο της λεξης μπορει να ενυπαρχει η εννοια:
Συμμεριζομαι τις αποψεις, ή επικροτω τη συμπεριφορα που το εν λογω προσωπο ή αντικειμενο παρουσιαζει/εκφραζει/προτεινει.

Ολα καλα μεχρι εδω. Τι ειναι ομως ο Αγιος Βασιλης?

Δε γνωριζω ακριβως, ξερω ομως λιγα πραγματα και τα παραθετω. Ο Αγιος Βασιλης λοιπον, ειναι ενας ηλικιωμενος κυριος, μαλλον ευτραφης, που καποιες μερες το χρονο γυρνα την υφηλιο και μοιραζει δωρα σε (οχι και τοσο ευάριθμα) παιδια. Μετακινειται εποχουμενος. Συγκεκριμενα χρησιμοποιει ιπταμενο ελκυθρο συρομενο απο ταράνδους.

Καποιοι απο εσας επιλεγουν να πιστευουν στον Αγιο Βασιλη, ενω καποιοι αλλοι οχι. Μιας και ζουμε στον πολιτισμενο κοσμο του εικοστου πρωτου αιωνα, καλο ειναι imho οταν βρισκομαστε αντιμετωποι με δυσκολα ερωτηματα να στρεφομαστε στην επιστημη για απαντησεις. Εδω κρυβεται η ουσια αυτου του αρθρου. Τι αποψη εχει η επιστημη για τον Αγιο Βασιλη? Τον αποδεχεται ή τον απορριπτει? Μπορει καποιος να πιστευει στον Αγιο Βασιλη και η πιστη του αυτη να ειναι συμβατη με την επιστημη, ή μηπως αυτα τα δυο ειναι αντικρουομενα, και αρα η πιστη και στα δυο ειναι αντιφατικη?

Με μια μικρη αναζητηση στα διεθνη επιστημονικα περιοδικα, διαπιστωνει κανεις οτι δεν υπαρχουν δημοσιευσεις απο μελετες, αρθρα ή διατριβες πανω στο θεμα. Ουτε εργαστηριακα αποτελεσματα, ουτε πειραματα ουτε παρατηρησεις, τιποτα. Η επιστημονικη κοινοτητα απλα δεν εχει ασχοληθει.

Τι σημαινει ομως αυτο? Οτι η επιστημη δεν εχει αποψη πανω στο θεμα και αρα αυτο παραμενει ανοιχτο? Οχι! Σιγουρα οχι! Η επιστημη δε χρειαζεται να ασχολειται με καθε θεμα ξεχωριστα. Εχει ηδη ασχοληθει με πολλα πραγματακια και εχει βγαλει τα συμπερασματα της. Αν ενα και μονο ενα σημειο μιας θεωριας ή μιας ιδεας ή μιας ιστοριας ερχεται σε αντιθεση με οποιοδηποτε απο τα συμπερασματα της επιστημης, τοτε αυτοματα ολοκληρη η θεωρια/ιδεα/ιστορια απορριπτεται απο την επιστημη και θεωρειται μη ισχυουσα.

Επανερχομαι στον Αγιο. Ειπαμε οτι πεταει πανω στο ξυλινο αρμα του. Ομως η επιστημη λεει κατηγορηματικα οτι η γη (που ειναι σωμα με μεγαλη μαζα) ασκει μια κεντρικη δυναμη (τη βαρυτητα) στα κοντινα της αντικειμενα. Συνεπως, εαν δεν υπαρχει μια ιση και αντιθετη δυναμη στο ελκυθρο (παραγομενη για παραδειγμα απο τουρμπο φιουελ τζετ εντζιν) τοτε αυτο πρεπει να πεσει στο εδαφος.

Και εδω τελειωνει η αναζητηση μας. Η απαντηση δοθηκε δυνατα και καθαρα. Η υπαρξη του Αγιου Βασιλη ειναι ανακολουθη προς την επιστημη. Ειναι σημαντικο εδω να κατανοησουμε το εξης:

Δε μας απασχολει το αν η μη θνησιμοτητα του Αγιου Βασιλη ερχεται σε αντιθεση με την επιστημονικη νοηση. Ουτε το οτι η ικανοτητα ενος ανθρωπου να γυριζει ολη τη γη σε λιγες ωρες απαιτει ταχυτητες που δε συμβαδιζουν με τις πειραματικες μετρησεις που εχουν σημειωθει σε ελκυθρα. Βρηκαμε ενα σημειο διαφωνιας, και αυτο ειναι αρκετο.- (τελεια και παυλα).

Υγ: Πολλοι υποστηριζουν οτι δεν ειναι τα παντα ασπρα ή μαυρα, μερικες φορες ειναι γκρι. (Γελαω οταν μου το λενε αυτο, γιατι τα panda ειναι ασπρα και μαυρα και ποτε γκρι). Η επιστημη ομως, αποφαινεται ρητα. Ή με πεντακαθαρο, ξεξασπρο - ασπρο (σαν τα μαλλια του Καρβελλα) ή με πισσα - κατραμι μαυρο (πιο μαυρο και απο κωλο μοσχαριου σε νυχτα στεπας χωρις φεγγαρι). Στην επιστημη δεν αρεσουν οι θολες αποψεις. Και αφου το εφερε η κουβεντα, προσθετω τη φωτογραφια κατω δεξια.

Ωδή στα παϊδάκια των Χριστουγέννων

Τη μυρωδιά ακολουθώ
του κρέατος την κνίσσα
στο τζάκι ο ψήστης καρτερεί
λες να τα κάνει λύσσα?

Οι σπίθες αγριεύουνε
είν' όλα αναμμένα
και τα παϊδάκια στη σειρά
θα'ναι καλοψημένα?

Τρώω την πρώτη τη μπουκιά
και το μυαλό θολώνει
ο χρόνος τώρα σταματά
βάζω κι'άλλο λεμόνι

Το γλέντι συνεχίζεται
στο "αχνιστό σαλόνι"
κι'η γλύκα στο στόμα αλάβαστρο
πώς με περικυκλώνει!!

Παϊδάκια μόνη συντροφιά
στου χρόνου το εκμαγείο
συγκινημένη αναφωνώ
"θα πάρω κι'άλλα δύο" .

Υγ: Τι έχετε να πείτε τώρα? Ε όχι και λιθαράκι ο νέος Έζρα Πάουντ...

Don't call my name

Γνωριζω πολλους οξυδερκεις και ενδιαφεροντες ανθρωπους. Σε αυτή την κατηγορια ανηκει και ενας ξαδερφος μου, με τον οποιο προσφατα (συγκεκριμενα πριν λιγα λεπτα) ειχα μια αρκετα εκτενη συζητηση πανω σε ένα απλο, καθημερινο θεμα. Το θεμα αναφερθηκε, ειδαμε ότι βρισκομαστε σε διαφορετικες πλευρες, και αρχισαμε να απλωνουμε αποψεις.

Η κουβεντα εληξε με τον ιδιο τροπο που τελειωνουν ολες οι συζητησεις μου μαζι του: Τα επιχειρηματα του διελυσαν τα δικα μου, συντομα βρεθηκα χωρις κατι να αντιπαραθεσω, αρχισα να επαναλαμβανομαι, μου ηταν αδυνατο να σπασω τη δομη του λογου του.

Και μπηκα σε σκεψεις. Εχει δικιο ο ξαδερφος? Το γεγονος ότι τα επιχειρηματα του ηταν ισχυροτερα και καλυτερα θεμελιωμενα από τα δικα μου, καθιστα την αποψη του σωστη?

Η απαντηση που δινω στον εαυτο μου είναι «όχι απαραιτητα». Εξηγουμαι. Η ρητορικη ικανοτητα του ξαδερφου δε συγκρινεται με τη δικια μου. Αυτος μπορει με ιδιαιτερη ευκολια να χειριζεται το λογο, να καταστρωνει σε δευτερολεπτα υπερασπιστικες γραμμες, να σχεδιαζει ατραπους σκεψης που οδηγουν στην ενδυναμωση της δικης του θεσης. Συνεπως είναι φαβορι στις περισσοτερες ιδεο-κοντρες μαζι μου.

Τι θα γινοταν αν καλουμασταν να στηριξουμε τις αναποδες μεριες? Παλι αυτος θα κερδιζε! Και μαλιστα ευκολοτερα αυτή τη φορα αφου θα ειχε το δικιο με το μερος του.

Το συμπερασμα μου είναι ότι σε μια συζητηση, η δεινοτητα του ομιλητη είναι εξισου σημαντικη (αν όχι σημαντικοτερη) με την ορθοτητα της αποψης την οποια εκφραζει. Μερικες φορες, εστω κιαν νιωθεις βουτηγμενος σε μια λιμνη με δικιο, ο αντιπαλος σου σηκωνει το χερι, το περνα μπροστα από το προσωπο σου και σου λεει: «These aren'the droids you were looking for»

Το Υστατο Ερωτημα για τη ζωη, το συμπαν και τα παντα

Είστε ευτυχισμένοι? Και αν ναι γιατί? Επειδή έχετε όλα όσα χρειάζεστε? Και αν ναι, τι ακριβώς χρειάζεστε? Θα συνδέσω, με καποια υπεραπλούστευση, την ευτυχία με την πληρότητα. Κατά συνέπεια, για να διευκολύνουμε κάπως την έρευνα στο παρόν άρθρο, θεωρούμε «ευτυχισμένο» άνθρωπο τον «πλήρη» άνθρωπο.

Η επίτευξη της πληρότητας έρχεται μόνο με την κατάκτηση. Και η κατάκτηση έχει διπλό περιεχόμενο :

α) την κατάκτηση με την έννοια της προόδου πχ στον τομέα της επιστήμης και των γραμμάτων και

β) την κατάκτηση πλούτου, αγαθών με την έννοια της επέκτασης, της απαλλοτρίωσης και της διαρκούς αναζήτησης «ζωτικού χώρου».

Είναι προφανές ότι η κατάκτηση στην περίπτωση α) έχει θετικό πρόσημο γιατί δε γίνεται σε βάρος συνανθρώπων ουτε του περιβάλλοντος. Είναι συνυφασμένη με τη λογική της προόδου, της ανάπτυξης και της εξέλιξης εν γένει.

Στη δεύτερη περίπτωση αντίθετα, η κατάκτηση έχει οδηγήσει σε στρεβλώσεις, όπως υπερκαταναλωτισμό, καταστροφή του οικοσυστήματος και στη χειρότερη σε πόλεμο.

Αναρωτιέμαι, λοιπόν, αν η εγγενής, όπως φαίνεται, στον άνθρωπο τάση για κατάκτηση και πληρότητα, η οποία εκδηλώνεται είτε ως εφαλτήριο για μεγαλειώδη πολιτισμό είτε ως μήτρα τεράστιων δεινών μπορεί να περιοριστεί ή να τιθασευθεί. Μάλλον όχι. Όπως δεν μπορείς να σταματήσεις έναν επιστήμονα να ερευνά και να εφευρίσκει, έτσι δεν μπορείς να σταματήσεις έναν μαλάκα να καταστρέφει. Και όταν κατακτηθούν όλα πάνω στη γη, θα στραφούν (οι μαλάκες) στ αστέρια, που μου αρέσουν τόσο πολύ. Οι «κονκισταδόρες» του μέλλοντος θα είναι stormtroopers.

Και η πλάκα είναι ότι και στις δυο περιπτώσεις, το κίνητρο είναι το ίδιο : η κατάκτηση με σκοπό την πληρότητα.

Και βέβαια η πληρότητα είναι πάντα το ζητούμενο. Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη πως ο Γκέντελ με το περίφημο θεώρημά του «περί μη πληρότητας» πήγε κόντρα στο κατεστημένο, θα πρέπει να θυμηθούμε ότι αυτοκτόνησε, άρα μάλλον δεν ήταν και πολύ ευτυχισμένος ο άνθρωπος!!!

Ακολουθεί ένα ποίημά μου απ τη συλλογή «Ανησυχίες»

Ωδή στο αδιάβροχο mp3

Το mp3 μου σα φορώ

και σιγοτραγουδάω

στ αστέρια νιώθω βρίσκομαι

μόλο που κολυμπάω

Οι νότες με μαγεύουνε

και κολυμπάω σαν ψάρι

στο ύπτιο και ελεύθερο

η μουσική με «πάει»

Θα κολυμπήσω άπειρα

θα φτάσω στο αιγαίο

και με μεγάλο λυρισμό

θα πω τραγούδι ωραίο

Τριγύρω βλέπω κτήρια

με στέγες και ταράτσες

μα στο δικό μου το μυαλό

μοιάζουν αστείες φάτσες

Το mp3 μου σα φορώ

κάτω απ το σκουφάκι

οι μελωδίες με ακολουθούν

νιώθω μικρό παιδάκι

…………………………………………………………………..

ΥΓ. Αρη, μελαμψέ μου άγγελε, βοήθησέ με να κάνουμε αυτά τα φτωχά στιχάκια έπος!!

Marketing

Ενας λαϊκατζής σημερα, διακηρυττε ότι τα ροδια είναι υγιεινα (παραλειπω να αναφερω ότι πουλαγε ροδια · ειστε αρκετα εξυπνοι για να το συμπερανετε). Δε γνωριζω καποιο καρπο ή φρουτο που να είναι ανθυγιεινο ή να μην είναι υγιεινο, συνεπως η διαφημιστικη καμπανια του φιλου μας ηταν μαλλον αστοχη. Θα μπορουσε να χρησιμοποιησει το σλογκαν «πολύ υγιεινα» σε μια προσπαθεια να διαχωρισει τα δικα του προϊοντα από τα υπολοιπα που ενδεχομενως είναι απλα υγιεινα. Νομιζω θα ηταν ακομα καλυτερα αν τα χαρακτηριζε ως «πολύ θρεπτικα», η λεξη 'θρεπτικος' είναι πιασαρικη (με «θρ» και «πτ» σε back to back συλλαβες κανενα αυτι δε μπορει να μεινει ασυγκινητο).

Τελος παντων, εγω στη θεση του θα αφηνα το εμπορευμα να πλασαριστει από μονο του. Απλα θα τυπωνα μια αφισα πανω από τον παγκο μου, με αυτή τη φωτογραφια:

Κλεινοντας, στη συντομη συζητηση που ειχα με τον αξιαγαπητο αγροτη, εμαθα ότι τα ροδια που είναι πιο ασπρα απ’εξω εχουν μεγαλυτερη πιθανοτητα να είναι πιο κοκκινα μεσα, και ότι τα ροδια δεν «ωριμαζουν» εάν κοπουν. Η πορεια κοκκινισματος των αρχικα λευκων κόκκων του ροδιου σταματα όταν αυτο εγκαταλειψει το δεντρο.

Γιατι?

Καθεσαι στο παρκο και βλεπεις ένα μικρο παιδι να παιζει. Σκουντουφλαει, πεφτει και βαζει τα κλαματα. Την ιδια στιγμη ένας τυπος που μολις εφτασε στο παρκο, σε ρωταει:

- «Γιατι κλαιει το παιδι?»

Οι περισσοτεροι θα απαντουσαν

- «Γιατι επεσε και χτυπησε.»

Υπαρχουν όμως και καποιοι (και ενας από αυτους ειμαι και εγω) που θα ελεγαν:

-«Κλαιει γιατι θελει να ερθει η μητερα του να το βοηθησει»

Δεν ισχυριζομαι πως καποια από τις δυο απαντησεις είναι σωστη ενώ η άλλη είναι λαθος. Απλα εκφραζουν διαφορετικο τροπο σκεψης, διαφορετικη αντιληψη-προσεγγιση των συμβαντων που εκτυλισσονται γυρω μας.

Σκεψου για λιγο, ότι κάθε ανθρωπινη πραξη διεπεται από κανονες αιτιας-αποτελεσματος, όχι όμως σε ζευγαρια, αλλα σε μια διαδοχικη αλυσιδα (ας θεωρησουμε και την αδρανεια ως «πραξη» εφοσον αυτή εκφραζεται ως συνειδητη επιλογη). Βαλε τον εαυτο σου σε οποιοδηποτε βημα αυτης της αλυσιδας και επιλεξε αν θες να εισαι μια μαριονετα των περασμενων γεγονοτων ή αν θες να δημιουργεις το μελλον.

Μη χτυπας καποιον επειδη σε προσεβαλε. Χτυπα τον ετσι ώστε να μη σε ξαναπροσβαλει. Μην ξαπλωνεις επειδη εισαι κομματια. Ξαπλωσε για να ξεκουραστεις. Παρε ομπρελλα για να αποφυγεις τη βροχη, και όχι επειδη βρεχει. Ναι, το ιδιο θα κανεις από οποια μερια και να το δεις, αλλα στη μια περιπτωση θα νοιωσεις ότι παιρνεις ουσιαστικες αποφασεις.

*αν ιυοθετησεις αυτον τον τροπο σκεψης, θα αναθεωρησεις αρκετες απο τις συνηθισμενες αντιδρασεις σου σε συγκεκριμενα ερεθισματα. Been there, seen that.

Υγ: Στο παρον αρθρο γινεται σαφες οτι η λεξη "γιατι" (οταν εμφανιζεται σε απαντηση) μπορει να σημαινει "επειδη" αλλα μπορει και να σημαινει "ετσι ωστε να". Αυτη η δισημια ειναι ενας απο τους λογους που απεχθανομαι αυτη τη λεξη. Ισως να σας αναφερω τους υπολοιπους αλλη φορα.

Η εκδικηση της γαλοτσας.

Απευθυνομαι σε ανθρωπους που ζουν μαζι με εμενα στο δυτικο κοσμο σε καθεστως αστικης δημοκρατιας (λεμε τωρα) και αυτό το ιδιαιτερα σημαντικο το τονιζω διοτι σε άλλες περιοχες του πλανητη (πχ Αφρικη, Λατινικη Αμερικη κλπ) παρομοιες εριδες και συζητησεις δε θα λαμβαναν επουδενι χωρα. Νιωθω ηδη καλυτερα που εκανα αυτή την επισημανση και συνεχιζω. Ισως είναι η τυχερη μου μερα σημερα.

Ολοι εμεις λοιπον που εχουμε γεννηθει σε αυτή τη μερια του πλανητη εχουμε μια βασικη υποχρεωση που εχει καταντησει αγχος και ισως και εμμονη: να εχουμε στυλ. Είναι προφανης η ειρωνεια που αναδυεται από την παραπανω φραση. Θεωρω την αναγκη που νιωθουν πολλοι να υποφερουν την ασημαντοτητα τους μεσω του «στυλ» σκετη ηλιθιοτητα που δεν αφορα σε ανθρωπους με την ουσιαστικη του ορου εννοια αλλα σε διποδες μορφες ζωης. Καταδικαζω λοιπον μετα βδελυγμιας ολη αυτή τη βιομηχανια που εχει στηθει γυρω από το «στυλ» και τα παρελκομενα, σχεδιαστες μοδας, οικοι σανελ, ντιορ, πραντα και τα παρομοια και το μηνυμα που θελω να περασω είναι: απαλλαγειτε από το αγχος, να ειστε ο εαυτος σας (κλισεδια), μην ειστε μαλακες.

Και ερχομαι τωρα στη γαλοτσα, την οποια θα αντιμετωπισω ως εχουσα διπλο περιεχομενο:

1) το γνωστο σε ολους υποδημα

2) αυτό που η γαλοτσα συμβολιζει.

Με λιγα λογια το σημαινον (υπ’αριθμον 1 περιπτωση) και το σημαινομενο (υπ’αριθμον 2 περιπτωση).

Oσον αφορα στο πρωτο κομματι, κανεις δε μπορει να αμφισβητησει τη λειτουργικη χρησιμοτητα της γαλοτσας. Τη φοραμε όταν βρεχει για να μη βρεχονται τα ποδια μας. Για να περπαταμε ανετα στους δρομους της επαρχιας αλλα και κυριως των αστικων κεντρων, όπως η Αθηνα, οπου λιγες σταγονες να πεσουν, πλημμυριζει και χρειαζεσαι βαρκα για να περασεις απεναντι. Απεδειξα ηδη τη χρηστικοτητα της γαλοτσας. Quod erat demonstrandum (οπερ εδει δειξαι).

Στο δευτερο μερος τωρα, αυτό που συμβολιζει η γαλοτσα, τα πραγματα είναι λιγο πιο θολα. Να επισημανω βεβαια πως αναφερομαι στις γαλοτσες που φορουν την τελευταια πενταετια περιπου (φετος ακομα περισσοτερο) τα κοριτσακια στην καθημερινοτητα τους (το πιασες Σπαριλα?). Το φαινομενο «γαλοτσα» συμβολιζει, θεωρω, την αποσυνδεση στην ενδυση και υποδυση αντιστοιχα, κάθε ιχνους διακρισης μεταξυ ανδρων και γυναικων. Καθισταται λοιπον το εμβλημα της απελευθερωσης και της καταργησης των κοινωνικων στερεοτυπων στην πορεια για την πληρη εξισωση των δυο φυλων δεδομενου ότι οι γαλοτσες στο παρελθον ταυτιζονταν με αντρικα ως επι το πλειστον προτυπα. Ας μην ξεχναμε πως λιγες δεκαετιες πριν οι γυναικες διωκονταν λυσσωδως επειδη φορουσαν παντελονια. Σημερα, οι αντρες και μονον αυτοι «καταδικαζουν» τις γυναικες που προτιμουν να φοραν γαλοτσες. Η αναλογια στα δυο παραδειγματα είναι εμφανης. Η «κατακραυγη» των γυναικων που φορουν γαλοτσες από τους αντρες περιεχει δειγματα φαλλοκρατικου σοβινισμου.

Θα προσθεσω και ένα τριτο μερος στην παρουσα μελετη για το φαινομενο «γαλοτσα» που εχει να κανει με την καλως νοουμενη μοδα. Η μοδα (modus σημαινει τροπος) είναι ο τροπος που σκεφτεσαι, που ζεις και ακολουθως ο τροπος που ντυνεσαι. Η μοδα δεν είναι κατι το στατικο, είναι κατι που εξελισσεται και αλλαζει διαρκως μορφες αναλογα με τα εξωτερικα ερεθισματα και την περιρρεουσα ατμοσφαιρα. Προσωπικα δε βρισκω τιποτα το κακο σε αυτό. Φετος είναι η γαλοτσα αυριο είναι κατι άλλο. Μονο ενας συντηρητικος, προσκολλημενος σε παρωχημενα αξιακα συστηματα και μονολιθικος ανθρωπος (παρτα) θα ενοχλουνταν από τη διαρκη αλλαγη και ανανεωση της μοδας που μας αναζωογονει και μας προκαλει αισθητικα.

Οσον αφορα, τελος, στην κομψοτητα, θελω να τονισω ότι η κομψοτητα αφορα κυριως στην καλαισθησια και στη λεπτοτητα της συμπεριφορας. Εχει να κανει δηλαδη με το ηθος και την κουλτουρα και όχι με τα παπουτσια. Τι δηλαδη, αν φοραω γαλοτσες ειμαι χάπατο ενώ αν όχι ειμαι σικ και με προσωπικοτητα? Μα δε χαρακτηριζει η γαλοτσα τον ανθρωπο !!

Αυτά.

ΥΓ1. Τα παραπανω είναι χιουμοριστικα (χιουμορ στα λατινικα σημαινει υγρασια, humidity, humeur…)

ΥΓ2. Κανω εκκληση στο φιλο του Αλκη, το Βασιλη, να παει στο μαγαζακι στον Κορυδαλλο να μου παρει το αδιαβροχο mp3 γιατι το χρειαζομαι παρα πολύ, και εγω θα του γραψω ένα ποιημα.

Απο που κι ως που?

Προσφατα ενας φιλος μου ισχυριστηκε ότι ο σκυλος του είναι εξυπνος. Η δηλωση αυτή μου φανηκε αυθαιρετη και ασαφης. Και το παθαινω συχνα αυτο· στραβωνω οταν βλεπω επιθετα να στεκονται μονα τους, χωρις να υπαρχει καποια συγκριση. Βεβαια η συγκριση υπονοειται αλλα επειδη δε διευκρινιζεται η αναφορα της, δημιουργειται συγχυση.

Ας δουμε ένα παρομοιο παραδειγμα μπας και διαλευκανουμε το μυστηριο: «Ο Γιαννης είναι ψηλος». Και αληθευει ότι είναι ψηλοτερος από ένα πακετο Καρελια, όμως ειναι πολύ πιο κοντος από τον πυργο του Αιφελ. Βεβαιως τετοιες συγκρισεις είναι ανοητες. Πρεπει να εστιασουμε στα ομοειδη αντικειμενα του Γιαννη, δηλαδη να μελετησουμε την τοπολογια του συνολου στο οποιο ουσιαστικα αναφερεται η συγκριση. Και κατά τη γνωμη μου, οσο περισσοτερο περιορισουμε το συνολο, τοσο μεγαλυτερη πληροφορια θα φανερωνει η αρχικη μας δηλωση.

Γρηγορα γρηγορα σκεφτομαι (-αστε) τα εξης:

• Ο Γιαννης είναι ανθρωπος (ας του το πιστωσουμε)

• Είναι καυκασιος (μη με πειτε ρατσιστη – η φυλη παιζει ρολο στο υψος)

• Είναι αρρεν (μη με πειτε φαλλοκρατη …)

• Είναι ενηλικας (τα παιδια βγαινουν από την κοντρα, το ιδιο και οι «μαζεμενοι» υπερηλικες)

• Ζει στο παρον (τραβηγμενο αλλα παιζει, οι παλιες γενιες δεν πιναν ολο τους το γαλα).

Τωρα ξεκαθαρισαμε με ποιους συγκρινεται ο Γιαννης. Για να εχουμε το μετωπο μας καθαρο, και να αυτοχαρακτηριζομαστε ειλικρινεις, θα πρεπει ο Γιαννης να ξεπερνα σε υψος τουλαχιστον τους μισους «συμπαικτες». Αλλα και παλι…είναι αυτό αρκετο? Η μηπως αυτή η συνθηκη το μονο που εξασφαλιζει είναι ότι ο Γιαννης δε συγκαταλεγεται στους κοντους?

Ο Τριανταφυλλιδης λεει ότι ψηλος είναι αυτος «που έχει ύψος αρκετό ή μεγάλο σε σχέση με ένα άλλο που θεωρείται κανονικό ή συνηθισμένο». Αρα είναι πιο λογικο να χωρισουμε το πληθος μας σε τρεις (τουλαχιστον) κατηγοριες: κοντοι, κανονικοι, ψηλοι. Συνεπως ο Γιαννης είναι οντως ψηλος αν ξεπερνα σε υψος τουλαχιστον δυο εκ των τριων ενηλικων καυκασιων αντρων που συνανταει.

Στην περιπτωση δε που η φωνη μας είναι γεματη δεος όταν περιγραφουμε το Γιαννη (ορθανοιχτα ματια, φρυδια σηκωμενα κλπ), τοτε ο πηχυς ανεβαινει και θα ειμαστε φανφαρονοι αν ο Γιαννης δεν προκρινεται στο top 10% .

Καταληγω σα διδαγμα από τους παραπανω απλους συλλογισμους (ή μαλλον σα συμπερασμα) ότι αν θελουμε να ακριβολογουμε θα πρεπει να ειμαστε προσεκτικοι. Είναι αρκετα ευκολο, εστω και ακουσια να εξωραϊσουμε καταστασεις και να δημιουργησουμε λαθος εντυπωσεις. Και φιλε μου μαλλον δεν εχεις αρκετα στοιχεια για να χαρακτηριζεις εξυπνο το σκυλο σου, εστω κιαν είναι λιγο εξυπνοτερος από εσενα. Και καλα θα κανεις να το ξανασκεφτεις την επομενη φορα που θα μου υποσχεθεις οτι θα μου γνωρισεις μια «ομορφη» φιλη της κοπελας σου. Ψευτη.

Υγ.: Ο φιλτατος Δουκας με παρακινησε να διανθισω το blog. Προσθεσα τα λευκα χρυσανθεμα στο κατω μερος της σελιδας.

Κυριακη = Σινεμα

Η πρωτη φορα που φλερταρα με την ιδεα του blogging ηταν ενα μουντο φθινοπωρινο βραδυ, μετα από ένα υποσχομενο dvd που αποδειχτηκε φιασκο μεγατονων. Θεωρησα λοιπον σκοπιμο να μοιραστω την απογοητευση μου με τους φιλους και γνωστους μου γραφοντας σε ένα blog και γνωστοποιωντας τους τη διευθυνση. Το ανεβαλα για το επομενο πρωι, και το επομενο πρωι το ξεχασα.

Τωρα εχω ένα δικο μου blog (μισο, εστω) και μπορω να παιζω τον κριτικο κινηματογραφου (ενιοτε και το φιλοσοφο, τον οικονομολογο, τον προπονητη, τον πολιτικο κλπ κλπ). Πριν λιγη ωρα λοιπον παρακολουθησα την ταινια «Θα Συναντήσεις Έναν Ψηλό Μελαχρινό Άντρα» σε σκηνοθεσια Γούντι Άλεν και αποφασισα να ξαναφερω στο προσκηνιο τη μαυρη λιστα μου.

Λιγα λογια για τη μαυρη λιστα:

Η μαυρη λιστα, είναι μια λιστα (μεχρι εδώ θα το φανταστηκατε) από προϊοντα στα οποια κανω εμπαργκο. Ξεκινησε όταν ημουν πραγματικα πολύ μικρος και με αγωνια παρακολουθουσα τον Κομαζετς να κερδιζει φαουλ λιγα δευτερολεπτα πριν το τελος ενός σημαντικου για τον παναθηναϊκο αγωνα. Το σκορ ηταν οριακο, και οι βολες πολύ κρισιμες, κατά τη γνωμη μου πολύ πιο κρισιμες από τη γαμημενη μαργαρινη που πεταχτηκε στην οθονη υπαγορευοντας μου να μαγειρευω υγιεινα. Όταν τελειωσε η διαφημιση, ο Αριαν ειχε ηδη πετυχει την πρωτη βολη και αρα θα εριχνε και δευτερη, και εγω ειχα αναμικτα συναισθηματα : χαρας για την ευστοχη βολη – τσαντιλας για το χαμενο απολαυστικο αγωνιστικο θεαμα.

Μεγαλη ιστορια μικρη (long story short δηλαδη) απαγορευσα στον πατερα μου να ξανααγορασει αυτό το προιον ρητα και κατηγορηματικα με λογικα επιχειρηματα και πολιτισμενη πειθω (το λενε bitchin’ στις μερες μας), και εξακολουθησα να εκφραζω τη δυσαρεσκεια μου με την ιδια τακτικη σε οσα προιοντα ενιωθα ότι δε με σεβονται με τον ένα ή τον άλλο τροπο.

Ετσι θα γινεται από δω και μπρος στο σινεμα. Όταν πληρωνω 8€ για μια ταινια, δε γουσταρω να παρακολουθω ένα τεταρτο της ωρας ηλιθιες διαφημισεις. Και άλλο οι κουλ διαφημισεις-υπερπαραγωγες αυτοκινητων ή ουισκιων που εδώ και καιρο προλογιζουν τις ταινιες μας. Αυτές είναι ανεκτες. Τα γιαουρτια, οι οδοντοκρεμες και τα ψωμια του τοστ δεν είναι. Από δω και μπρος θα εχω μαζι μου μπλοκακι και στυλο (τον τελευταιο καιρο νιωθω ότι η μνημη μου με προδιδει – αγορασα μαλιστα και συσκευη υπαγορευσης a.k.a δημοσιογραφικο μαγνητοφωνακι).

Οσο για την αποψη μου σχετικα με την ταινια, θα σας την πω αυριο το πρωι.

Ειμαι εδω

Αυτό το blog το ανοιξα για να γραφω τις δικες μου σκεψεις και καποια στιγμη θα το κανω. Βεβαια δεν εχω σκεφτει κατι αξιολογο τους τελευταιους μηνες αλλα ελπιζω ότι κατι θα ερθει στο εγγυς μελλον.

Αληθεια όμως, ποσες από αυτές τις σκεψεις θα είναι οντως «δικες μου»? Τις περισσοτερες μαλλον θα τις εχω ακουσει καπου, ή θα τις εχω διαβασει καπου (ισως μαλιστα και σε αλλα blogs).Αν όμως (και μου συμβαινει συχνα αυτό) ξεχασω την προελευση τους, πιθανον να θεωρησω εσφαλμενα ότι τις κατεβασε το δικο μου κεφαλι και να τις παραθεσω πανω απο την καμαρωτη υπογραφη μου (αφου αλλωστε θα ταιριαζουν τοσο καλα με τη γενικοτερη κοσμοθεωρια μου).

Αλλα και οι υπολοιπες ιδεες, αυτές που προεκυψαν από ζυμωσεις του δικου μου οργανικου επεξεργαστη, σιγουρα θα εχουν πρωτυτερα σχηματιστει και διατυπωθει από άλλα μυαλα (και φανταζομαι με αρτιοτερο τροπο από το δικο μου).

Χμμμ, ηδη αρχισα να μετανιωνω για αυτό το αρθρο και ακομα περισσοτερο για το ανοιγμα του blog, αλλα δε γαμιεται, ελπιζω πως θα γραψει κατι αξιολογο η Χανς, ή απλα θα σας γραφω πως περναω τις μερες μου.

Εναρξη

Ενα δυο τεστ τεστ....
Θα σκεφτω κατι για να γραψω αργοτερα. C yaz