Don't call my name

Γνωριζω πολλους οξυδερκεις και ενδιαφεροντες ανθρωπους. Σε αυτή την κατηγορια ανηκει και ενας ξαδερφος μου, με τον οποιο προσφατα (συγκεκριμενα πριν λιγα λεπτα) ειχα μια αρκετα εκτενη συζητηση πανω σε ένα απλο, καθημερινο θεμα. Το θεμα αναφερθηκε, ειδαμε ότι βρισκομαστε σε διαφορετικες πλευρες, και αρχισαμε να απλωνουμε αποψεις.

Η κουβεντα εληξε με τον ιδιο τροπο που τελειωνουν ολες οι συζητησεις μου μαζι του: Τα επιχειρηματα του διελυσαν τα δικα μου, συντομα βρεθηκα χωρις κατι να αντιπαραθεσω, αρχισα να επαναλαμβανομαι, μου ηταν αδυνατο να σπασω τη δομη του λογου του.

Και μπηκα σε σκεψεις. Εχει δικιο ο ξαδερφος? Το γεγονος ότι τα επιχειρηματα του ηταν ισχυροτερα και καλυτερα θεμελιωμενα από τα δικα μου, καθιστα την αποψη του σωστη?

Η απαντηση που δινω στον εαυτο μου είναι «όχι απαραιτητα». Εξηγουμαι. Η ρητορικη ικανοτητα του ξαδερφου δε συγκρινεται με τη δικια μου. Αυτος μπορει με ιδιαιτερη ευκολια να χειριζεται το λογο, να καταστρωνει σε δευτερολεπτα υπερασπιστικες γραμμες, να σχεδιαζει ατραπους σκεψης που οδηγουν στην ενδυναμωση της δικης του θεσης. Συνεπως είναι φαβορι στις περισσοτερες ιδεο-κοντρες μαζι μου.

Τι θα γινοταν αν καλουμασταν να στηριξουμε τις αναποδες μεριες? Παλι αυτος θα κερδιζε! Και μαλιστα ευκολοτερα αυτή τη φορα αφου θα ειχε το δικιο με το μερος του.

Το συμπερασμα μου είναι ότι σε μια συζητηση, η δεινοτητα του ομιλητη είναι εξισου σημαντικη (αν όχι σημαντικοτερη) με την ορθοτητα της αποψης την οποια εκφραζει. Μερικες φορες, εστω κιαν νιωθεις βουτηγμενος σε μια λιμνη με δικιο, ο αντιπαλος σου σηκωνει το χερι, το περνα μπροστα από το προσωπο σου και σου λεει: «These aren'the droids you were looking for»

Το Υστατο Ερωτημα για τη ζωη, το συμπαν και τα παντα

Είστε ευτυχισμένοι? Και αν ναι γιατί? Επειδή έχετε όλα όσα χρειάζεστε? Και αν ναι, τι ακριβώς χρειάζεστε? Θα συνδέσω, με καποια υπεραπλούστευση, την ευτυχία με την πληρότητα. Κατά συνέπεια, για να διευκολύνουμε κάπως την έρευνα στο παρόν άρθρο, θεωρούμε «ευτυχισμένο» άνθρωπο τον «πλήρη» άνθρωπο.

Η επίτευξη της πληρότητας έρχεται μόνο με την κατάκτηση. Και η κατάκτηση έχει διπλό περιεχόμενο :

α) την κατάκτηση με την έννοια της προόδου πχ στον τομέα της επιστήμης και των γραμμάτων και

β) την κατάκτηση πλούτου, αγαθών με την έννοια της επέκτασης, της απαλλοτρίωσης και της διαρκούς αναζήτησης «ζωτικού χώρου».

Είναι προφανές ότι η κατάκτηση στην περίπτωση α) έχει θετικό πρόσημο γιατί δε γίνεται σε βάρος συνανθρώπων ουτε του περιβάλλοντος. Είναι συνυφασμένη με τη λογική της προόδου, της ανάπτυξης και της εξέλιξης εν γένει.

Στη δεύτερη περίπτωση αντίθετα, η κατάκτηση έχει οδηγήσει σε στρεβλώσεις, όπως υπερκαταναλωτισμό, καταστροφή του οικοσυστήματος και στη χειρότερη σε πόλεμο.

Αναρωτιέμαι, λοιπόν, αν η εγγενής, όπως φαίνεται, στον άνθρωπο τάση για κατάκτηση και πληρότητα, η οποία εκδηλώνεται είτε ως εφαλτήριο για μεγαλειώδη πολιτισμό είτε ως μήτρα τεράστιων δεινών μπορεί να περιοριστεί ή να τιθασευθεί. Μάλλον όχι. Όπως δεν μπορείς να σταματήσεις έναν επιστήμονα να ερευνά και να εφευρίσκει, έτσι δεν μπορείς να σταματήσεις έναν μαλάκα να καταστρέφει. Και όταν κατακτηθούν όλα πάνω στη γη, θα στραφούν (οι μαλάκες) στ αστέρια, που μου αρέσουν τόσο πολύ. Οι «κονκισταδόρες» του μέλλοντος θα είναι stormtroopers.

Και η πλάκα είναι ότι και στις δυο περιπτώσεις, το κίνητρο είναι το ίδιο : η κατάκτηση με σκοπό την πληρότητα.

Και βέβαια η πληρότητα είναι πάντα το ζητούμενο. Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη πως ο Γκέντελ με το περίφημο θεώρημά του «περί μη πληρότητας» πήγε κόντρα στο κατεστημένο, θα πρέπει να θυμηθούμε ότι αυτοκτόνησε, άρα μάλλον δεν ήταν και πολύ ευτυχισμένος ο άνθρωπος!!!

Ακολουθεί ένα ποίημά μου απ τη συλλογή «Ανησυχίες»

Ωδή στο αδιάβροχο mp3

Το mp3 μου σα φορώ

και σιγοτραγουδάω

στ αστέρια νιώθω βρίσκομαι

μόλο που κολυμπάω

Οι νότες με μαγεύουνε

και κολυμπάω σαν ψάρι

στο ύπτιο και ελεύθερο

η μουσική με «πάει»

Θα κολυμπήσω άπειρα

θα φτάσω στο αιγαίο

και με μεγάλο λυρισμό

θα πω τραγούδι ωραίο

Τριγύρω βλέπω κτήρια

με στέγες και ταράτσες

μα στο δικό μου το μυαλό

μοιάζουν αστείες φάτσες

Το mp3 μου σα φορώ

κάτω απ το σκουφάκι

οι μελωδίες με ακολουθούν

νιώθω μικρό παιδάκι

…………………………………………………………………..

ΥΓ. Αρη, μελαμψέ μου άγγελε, βοήθησέ με να κάνουμε αυτά τα φτωχά στιχάκια έπος!!

Marketing

Ενας λαϊκατζής σημερα, διακηρυττε ότι τα ροδια είναι υγιεινα (παραλειπω να αναφερω ότι πουλαγε ροδια · ειστε αρκετα εξυπνοι για να το συμπερανετε). Δε γνωριζω καποιο καρπο ή φρουτο που να είναι ανθυγιεινο ή να μην είναι υγιεινο, συνεπως η διαφημιστικη καμπανια του φιλου μας ηταν μαλλον αστοχη. Θα μπορουσε να χρησιμοποιησει το σλογκαν «πολύ υγιεινα» σε μια προσπαθεια να διαχωρισει τα δικα του προϊοντα από τα υπολοιπα που ενδεχομενως είναι απλα υγιεινα. Νομιζω θα ηταν ακομα καλυτερα αν τα χαρακτηριζε ως «πολύ θρεπτικα», η λεξη 'θρεπτικος' είναι πιασαρικη (με «θρ» και «πτ» σε back to back συλλαβες κανενα αυτι δε μπορει να μεινει ασυγκινητο).

Τελος παντων, εγω στη θεση του θα αφηνα το εμπορευμα να πλασαριστει από μονο του. Απλα θα τυπωνα μια αφισα πανω από τον παγκο μου, με αυτή τη φωτογραφια:

Κλεινοντας, στη συντομη συζητηση που ειχα με τον αξιαγαπητο αγροτη, εμαθα ότι τα ροδια που είναι πιο ασπρα απ’εξω εχουν μεγαλυτερη πιθανοτητα να είναι πιο κοκκινα μεσα, και ότι τα ροδια δεν «ωριμαζουν» εάν κοπουν. Η πορεια κοκκινισματος των αρχικα λευκων κόκκων του ροδιου σταματα όταν αυτο εγκαταλειψει το δεντρο.

Γιατι?

Καθεσαι στο παρκο και βλεπεις ένα μικρο παιδι να παιζει. Σκουντουφλαει, πεφτει και βαζει τα κλαματα. Την ιδια στιγμη ένας τυπος που μολις εφτασε στο παρκο, σε ρωταει:

- «Γιατι κλαιει το παιδι?»

Οι περισσοτεροι θα απαντουσαν

- «Γιατι επεσε και χτυπησε.»

Υπαρχουν όμως και καποιοι (και ενας από αυτους ειμαι και εγω) που θα ελεγαν:

-«Κλαιει γιατι θελει να ερθει η μητερα του να το βοηθησει»

Δεν ισχυριζομαι πως καποια από τις δυο απαντησεις είναι σωστη ενώ η άλλη είναι λαθος. Απλα εκφραζουν διαφορετικο τροπο σκεψης, διαφορετικη αντιληψη-προσεγγιση των συμβαντων που εκτυλισσονται γυρω μας.

Σκεψου για λιγο, ότι κάθε ανθρωπινη πραξη διεπεται από κανονες αιτιας-αποτελεσματος, όχι όμως σε ζευγαρια, αλλα σε μια διαδοχικη αλυσιδα (ας θεωρησουμε και την αδρανεια ως «πραξη» εφοσον αυτή εκφραζεται ως συνειδητη επιλογη). Βαλε τον εαυτο σου σε οποιοδηποτε βημα αυτης της αλυσιδας και επιλεξε αν θες να εισαι μια μαριονετα των περασμενων γεγονοτων ή αν θες να δημιουργεις το μελλον.

Μη χτυπας καποιον επειδη σε προσεβαλε. Χτυπα τον ετσι ώστε να μη σε ξαναπροσβαλει. Μην ξαπλωνεις επειδη εισαι κομματια. Ξαπλωσε για να ξεκουραστεις. Παρε ομπρελλα για να αποφυγεις τη βροχη, και όχι επειδη βρεχει. Ναι, το ιδιο θα κανεις από οποια μερια και να το δεις, αλλα στη μια περιπτωση θα νοιωσεις ότι παιρνεις ουσιαστικες αποφασεις.

*αν ιυοθετησεις αυτον τον τροπο σκεψης, θα αναθεωρησεις αρκετες απο τις συνηθισμενες αντιδρασεις σου σε συγκεκριμενα ερεθισματα. Been there, seen that.

Υγ: Στο παρον αρθρο γινεται σαφες οτι η λεξη "γιατι" (οταν εμφανιζεται σε απαντηση) μπορει να σημαινει "επειδη" αλλα μπορει και να σημαινει "ετσι ωστε να". Αυτη η δισημια ειναι ενας απο τους λογους που απεχθανομαι αυτη τη λεξη. Ισως να σας αναφερω τους υπολοιπους αλλη φορα.

Η εκδικηση της γαλοτσας.

Απευθυνομαι σε ανθρωπους που ζουν μαζι με εμενα στο δυτικο κοσμο σε καθεστως αστικης δημοκρατιας (λεμε τωρα) και αυτό το ιδιαιτερα σημαντικο το τονιζω διοτι σε άλλες περιοχες του πλανητη (πχ Αφρικη, Λατινικη Αμερικη κλπ) παρομοιες εριδες και συζητησεις δε θα λαμβαναν επουδενι χωρα. Νιωθω ηδη καλυτερα που εκανα αυτή την επισημανση και συνεχιζω. Ισως είναι η τυχερη μου μερα σημερα.

Ολοι εμεις λοιπον που εχουμε γεννηθει σε αυτή τη μερια του πλανητη εχουμε μια βασικη υποχρεωση που εχει καταντησει αγχος και ισως και εμμονη: να εχουμε στυλ. Είναι προφανης η ειρωνεια που αναδυεται από την παραπανω φραση. Θεωρω την αναγκη που νιωθουν πολλοι να υποφερουν την ασημαντοτητα τους μεσω του «στυλ» σκετη ηλιθιοτητα που δεν αφορα σε ανθρωπους με την ουσιαστικη του ορου εννοια αλλα σε διποδες μορφες ζωης. Καταδικαζω λοιπον μετα βδελυγμιας ολη αυτή τη βιομηχανια που εχει στηθει γυρω από το «στυλ» και τα παρελκομενα, σχεδιαστες μοδας, οικοι σανελ, ντιορ, πραντα και τα παρομοια και το μηνυμα που θελω να περασω είναι: απαλλαγειτε από το αγχος, να ειστε ο εαυτος σας (κλισεδια), μην ειστε μαλακες.

Και ερχομαι τωρα στη γαλοτσα, την οποια θα αντιμετωπισω ως εχουσα διπλο περιεχομενο:

1) το γνωστο σε ολους υποδημα

2) αυτό που η γαλοτσα συμβολιζει.

Με λιγα λογια το σημαινον (υπ’αριθμον 1 περιπτωση) και το σημαινομενο (υπ’αριθμον 2 περιπτωση).

Oσον αφορα στο πρωτο κομματι, κανεις δε μπορει να αμφισβητησει τη λειτουργικη χρησιμοτητα της γαλοτσας. Τη φοραμε όταν βρεχει για να μη βρεχονται τα ποδια μας. Για να περπαταμε ανετα στους δρομους της επαρχιας αλλα και κυριως των αστικων κεντρων, όπως η Αθηνα, οπου λιγες σταγονες να πεσουν, πλημμυριζει και χρειαζεσαι βαρκα για να περασεις απεναντι. Απεδειξα ηδη τη χρηστικοτητα της γαλοτσας. Quod erat demonstrandum (οπερ εδει δειξαι).

Στο δευτερο μερος τωρα, αυτό που συμβολιζει η γαλοτσα, τα πραγματα είναι λιγο πιο θολα. Να επισημανω βεβαια πως αναφερομαι στις γαλοτσες που φορουν την τελευταια πενταετια περιπου (φετος ακομα περισσοτερο) τα κοριτσακια στην καθημερινοτητα τους (το πιασες Σπαριλα?). Το φαινομενο «γαλοτσα» συμβολιζει, θεωρω, την αποσυνδεση στην ενδυση και υποδυση αντιστοιχα, κάθε ιχνους διακρισης μεταξυ ανδρων και γυναικων. Καθισταται λοιπον το εμβλημα της απελευθερωσης και της καταργησης των κοινωνικων στερεοτυπων στην πορεια για την πληρη εξισωση των δυο φυλων δεδομενου ότι οι γαλοτσες στο παρελθον ταυτιζονταν με αντρικα ως επι το πλειστον προτυπα. Ας μην ξεχναμε πως λιγες δεκαετιες πριν οι γυναικες διωκονταν λυσσωδως επειδη φορουσαν παντελονια. Σημερα, οι αντρες και μονον αυτοι «καταδικαζουν» τις γυναικες που προτιμουν να φοραν γαλοτσες. Η αναλογια στα δυο παραδειγματα είναι εμφανης. Η «κατακραυγη» των γυναικων που φορουν γαλοτσες από τους αντρες περιεχει δειγματα φαλλοκρατικου σοβινισμου.

Θα προσθεσω και ένα τριτο μερος στην παρουσα μελετη για το φαινομενο «γαλοτσα» που εχει να κανει με την καλως νοουμενη μοδα. Η μοδα (modus σημαινει τροπος) είναι ο τροπος που σκεφτεσαι, που ζεις και ακολουθως ο τροπος που ντυνεσαι. Η μοδα δεν είναι κατι το στατικο, είναι κατι που εξελισσεται και αλλαζει διαρκως μορφες αναλογα με τα εξωτερικα ερεθισματα και την περιρρεουσα ατμοσφαιρα. Προσωπικα δε βρισκω τιποτα το κακο σε αυτό. Φετος είναι η γαλοτσα αυριο είναι κατι άλλο. Μονο ενας συντηρητικος, προσκολλημενος σε παρωχημενα αξιακα συστηματα και μονολιθικος ανθρωπος (παρτα) θα ενοχλουνταν από τη διαρκη αλλαγη και ανανεωση της μοδας που μας αναζωογονει και μας προκαλει αισθητικα.

Οσον αφορα, τελος, στην κομψοτητα, θελω να τονισω ότι η κομψοτητα αφορα κυριως στην καλαισθησια και στη λεπτοτητα της συμπεριφορας. Εχει να κανει δηλαδη με το ηθος και την κουλτουρα και όχι με τα παπουτσια. Τι δηλαδη, αν φοραω γαλοτσες ειμαι χάπατο ενώ αν όχι ειμαι σικ και με προσωπικοτητα? Μα δε χαρακτηριζει η γαλοτσα τον ανθρωπο !!

Αυτά.

ΥΓ1. Τα παραπανω είναι χιουμοριστικα (χιουμορ στα λατινικα σημαινει υγρασια, humidity, humeur…)

ΥΓ2. Κανω εκκληση στο φιλο του Αλκη, το Βασιλη, να παει στο μαγαζακι στον Κορυδαλλο να μου παρει το αδιαβροχο mp3 γιατι το χρειαζομαι παρα πολύ, και εγω θα του γραψω ένα ποιημα.

Απο που κι ως που?

Προσφατα ενας φιλος μου ισχυριστηκε ότι ο σκυλος του είναι εξυπνος. Η δηλωση αυτή μου φανηκε αυθαιρετη και ασαφης. Και το παθαινω συχνα αυτο· στραβωνω οταν βλεπω επιθετα να στεκονται μονα τους, χωρις να υπαρχει καποια συγκριση. Βεβαια η συγκριση υπονοειται αλλα επειδη δε διευκρινιζεται η αναφορα της, δημιουργειται συγχυση.

Ας δουμε ένα παρομοιο παραδειγμα μπας και διαλευκανουμε το μυστηριο: «Ο Γιαννης είναι ψηλος». Και αληθευει ότι είναι ψηλοτερος από ένα πακετο Καρελια, όμως ειναι πολύ πιο κοντος από τον πυργο του Αιφελ. Βεβαιως τετοιες συγκρισεις είναι ανοητες. Πρεπει να εστιασουμε στα ομοειδη αντικειμενα του Γιαννη, δηλαδη να μελετησουμε την τοπολογια του συνολου στο οποιο ουσιαστικα αναφερεται η συγκριση. Και κατά τη γνωμη μου, οσο περισσοτερο περιορισουμε το συνολο, τοσο μεγαλυτερη πληροφορια θα φανερωνει η αρχικη μας δηλωση.

Γρηγορα γρηγορα σκεφτομαι (-αστε) τα εξης:

• Ο Γιαννης είναι ανθρωπος (ας του το πιστωσουμε)

• Είναι καυκασιος (μη με πειτε ρατσιστη – η φυλη παιζει ρολο στο υψος)

• Είναι αρρεν (μη με πειτε φαλλοκρατη …)

• Είναι ενηλικας (τα παιδια βγαινουν από την κοντρα, το ιδιο και οι «μαζεμενοι» υπερηλικες)

• Ζει στο παρον (τραβηγμενο αλλα παιζει, οι παλιες γενιες δεν πιναν ολο τους το γαλα).

Τωρα ξεκαθαρισαμε με ποιους συγκρινεται ο Γιαννης. Για να εχουμε το μετωπο μας καθαρο, και να αυτοχαρακτηριζομαστε ειλικρινεις, θα πρεπει ο Γιαννης να ξεπερνα σε υψος τουλαχιστον τους μισους «συμπαικτες». Αλλα και παλι…είναι αυτό αρκετο? Η μηπως αυτή η συνθηκη το μονο που εξασφαλιζει είναι ότι ο Γιαννης δε συγκαταλεγεται στους κοντους?

Ο Τριανταφυλλιδης λεει ότι ψηλος είναι αυτος «που έχει ύψος αρκετό ή μεγάλο σε σχέση με ένα άλλο που θεωρείται κανονικό ή συνηθισμένο». Αρα είναι πιο λογικο να χωρισουμε το πληθος μας σε τρεις (τουλαχιστον) κατηγοριες: κοντοι, κανονικοι, ψηλοι. Συνεπως ο Γιαννης είναι οντως ψηλος αν ξεπερνα σε υψος τουλαχιστον δυο εκ των τριων ενηλικων καυκασιων αντρων που συνανταει.

Στην περιπτωση δε που η φωνη μας είναι γεματη δεος όταν περιγραφουμε το Γιαννη (ορθανοιχτα ματια, φρυδια σηκωμενα κλπ), τοτε ο πηχυς ανεβαινει και θα ειμαστε φανφαρονοι αν ο Γιαννης δεν προκρινεται στο top 10% .

Καταληγω σα διδαγμα από τους παραπανω απλους συλλογισμους (ή μαλλον σα συμπερασμα) ότι αν θελουμε να ακριβολογουμε θα πρεπει να ειμαστε προσεκτικοι. Είναι αρκετα ευκολο, εστω και ακουσια να εξωραϊσουμε καταστασεις και να δημιουργησουμε λαθος εντυπωσεις. Και φιλε μου μαλλον δεν εχεις αρκετα στοιχεια για να χαρακτηριζεις εξυπνο το σκυλο σου, εστω κιαν είναι λιγο εξυπνοτερος από εσενα. Και καλα θα κανεις να το ξανασκεφτεις την επομενη φορα που θα μου υποσχεθεις οτι θα μου γνωρισεις μια «ομορφη» φιλη της κοπελας σου. Ψευτη.

Υγ.: Ο φιλτατος Δουκας με παρακινησε να διανθισω το blog. Προσθεσα τα λευκα χρυσανθεμα στο κατω μερος της σελιδας.