Καθεσαι στο παρκο και βλεπεις ένα μικρο παιδι να παιζει. Σκουντουφλαει, πεφτει και βαζει τα κλαματα. Την ιδια στιγμη ένας τυπος που μολις εφτασε στο παρκο, σε ρωταει:
- «Γιατι κλαιει το παιδι?»
Οι περισσοτεροι θα απαντουσαν
- «Γιατι επεσε και χτυπησε.»
Υπαρχουν όμως και καποιοι (και ενας από αυτους ειμαι και εγω) που θα ελεγαν:
-«Κλαιει γιατι θελει να ερθει η μητερα του να το βοηθησει»
Δεν ισχυριζομαι πως καποια από τις δυο απαντησεις είναι σωστη ενώ η άλλη είναι λαθος. Απλα εκφραζουν διαφορετικο τροπο σκεψης, διαφορετικη αντιληψη-προσεγγιση των συμβαντων που εκτυλισσονται γυρω μας.
Σκεψου για λιγο, ότι κάθε ανθρωπινη πραξη διεπεται από κανονες αιτιας-αποτελεσματος, όχι όμως σε ζευγαρια, αλλα σε μια διαδοχικη αλυσιδα (ας θεωρησουμε και την αδρανεια ως «πραξη» εφοσον αυτή εκφραζεται ως συνειδητη επιλογη). Βαλε τον εαυτο σου σε οποιοδηποτε βημα αυτης της αλυσιδας και επιλεξε αν θες να εισαι μια μαριονετα των περασμενων γεγονοτων ή αν θες να δημιουργεις το μελλον.
Μη χτυπας καποιον επειδη σε προσεβαλε. Χτυπα τον ετσι ώστε να μη σε ξαναπροσβαλει. Μην ξαπλωνεις επειδη εισαι κομματια. Ξαπλωσε για να ξεκουραστεις. Παρε ομπρελλα για να αποφυγεις τη βροχη, και όχι επειδη βρεχει. Ναι, το ιδιο θα κανεις από οποια μερια και να το δεις, αλλα στη μια περιπτωση θα νοιωσεις ότι παιρνεις ουσιαστικες αποφασεις.
*αν ιυοθετησεις αυτον τον τροπο σκεψης, θα αναθεωρησεις αρκετες απο τις συνηθισμενες αντιδρασεις σου σε συγκεκριμενα ερεθισματα. Been there, seen that.
Υγ: Στο παρον αρθρο γινεται σαφες οτι η λεξη "γιατι" (οταν εμφανιζεται σε απαντηση) μπορει να σημαινει "επειδη" αλλα μπορει και να σημαινει "ετσι ωστε να". Αυτη η δισημια ειναι ενας απο τους λογους που απεχθανομαι αυτη τη λεξη. Ισως να σας αναφερω τους υπολοιπους αλλη φορα.
Αγαπημένη μου κλισεδιά: "Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση".
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παιδί κλαίει γιατί χτύπησε και πονάει ή έστω από το σοκ της πτώσης (ακόμα κι αν δε χτύπησε και πολύ και δεν πονάει τόσο). Κλαίει όμως επίσης, για να τραβήξει την προσοχή της μάνας του ή έστω κάποιου που θα το βοηθήσει να ξεπεράσει το δράμα του εκείνη τη στιγμή.
Ομοίως, αν ΔΕΝ κουραστώ, δε θα νιώσω ποτέ καμία ανάγκη να ξεκουραστώ, άρα ΔΕ θα το επιχειρήσω καν. Αναγνωρίζω πως μπορεί να είμαι εκτός θέματος και πως -αν κατάλαβα καλά- μιλάμε κυρίως για το θέμα της εστίασης σε μια κατάσταση. Αν πρέπει να εστιάζουμε στο τι έγινε ήδη και δεν μπορώ να το αλλάξω ή στο τι θέλω να γίνει οπότε διαδραματίζω κι ένα ρόλο στη ροή των πραγμάτων, σαν παράμετρος στη λήψη αποφάσεων.
Απλά, νομίζω πως στην αρχή τουλάχιστον, είμαστε πολύ περισσότερο σε θέση να κρίνουμε και να αποφασίσουμε βάση του τι ΞΕΡΟΥΜΕ ότι έγινε -καθώς δεν πιστεύω ότι υπάρχει άνθρωπος που μπορεί να προβλέψει το μέλλον. Έπειτα υπεισέρχεται ο παράγοντας "εμπειρία" που μας δίνει ένα hint του τι θα επακολουθήσει μιας κατάστασης, οπότε ναι, εκεί έχεις μια παραπάνω ικανότητα να "είσαι μπροστά από τα γεγονότα", άρα να "δημιουργήσεις το μέλλον" όπως λες κι εσύ.
Απ' την άλλη, αν δε συνδυάσεις περασμένα γεγονότα με πιθανά μελλούμενα, μπορεί να καταλήξεις να κουβαλάς ομπρέλλα τον Αύγουστο, μια μέρα που καμία πρόγνωση του καιρού δε μίλησε για βροχές. (Εκεί βέβαια, αν σου κάτσει, νιώθεις και λίγο Θεός, εδώ που τα λέμε...).
Κλείνοντας έχω δύο (2) απορίες:
1)"αν υιοθετησεις αυτον τον τροπο σκεψης, θα αναθεωρησεις αρκετες απο τις συνηθισμενες αντιδρασεις σου σε συγκεκριμενα ερεθισματα" - Νομίζω πως χρειάζομαι κάποιο παράδειγμα για να το καταλάβω αυτό...
2)Πώς θα νιώσεις αν επιχειρήσεις να πάρεις τις ουσιαστικές αποφάσεις που περιγράφεις, αλλά αυτό που περιμένεις από το μέλλον δεν έρθει; Κι αν αυτό αρχίσει να γίνεται όλο και πιο συχνά;
(Πω, πω, έκανα ένα ποστ μεγαλύτερο από το αρχικό. Ίσως πρέπει να βρω κάτι άλλο να διοχετεύσω την ενέργειά μου. Καιρός ν'αρχίσω το πλέξιμο...)
ΑπάντησηΔιαγραφήmipws exeis periodo?se aptesta greeklish! :D
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε θα σου απαντήσω εδώ, στο ξένο μπλογκ! Έλα σε δικό μου "χώρο" να μου τα πεις αυτά!
ΑπάντησηΔιαγραφή