Γεια χαρα. Τις τελευταιες μερες του 2010 τις περναω στη γενετειρα μου, την Τριπολη, την οποια σιγουρα κατατασσω στις ασχημοτερες και πιο καταθλιπτικες πολεις που εχω ποτε βρεθει. Σας δινω μια μικρη γευση, τη θεα απο το μπαλκονι μου:
Ο μονος λογος που την επισκεπτομαι (τις λιγες φορες που το κανω), ειναι για να δω τους γονεις μου. Και καθε φορα βαριεμαι αφορητα. Η βαρεμαρα σπαει λιγο με το διαβασμα... εχω ηδη ξεπεταξει μερικους Αρκαδες, εναν Νταγκλας Ανταμς, σχεδον ολο το blog του Νικου Δημου, και ξεκιναω εναν Μπορις Βιαν. Ολα αυτα στο μικρο αναγνωστηριο, που προθυμα μοιραζομαι με τον πατερα:
Τα βιβλια ομως δεν αρκουν για να γεμισουν τη μια ντουζινα ωρες που ειμαι ξυπνιος καθε εικοσιτετραωρο (αν λυσετε την εξισωση, θα διαπιστωσετε οτι κοιμαμαι πολυ, και οντως αυτο συμβαινει, γιατι ο υπνος δε μειωνει μονο τη θητεια, αλλα και την παραμονη στην Τριπολη). Παραλληλα λοιπον, παιζω online ταβλι, live ταβλι, μπιριμπα και τρωω σα βοας με εμπροσθόδρομη αμνησία. Επισης, βγαινω μικρες βολτες στην πολη, που μου φτιαχνουν το κεφι με σαδιστικο τροπο, αφου σκεφτομαι οτι δε μενω πια εδω. Και επειδη θελω να θεμελιωσω μια σχεση ειλικρινειας μαζι σας, δε θα αποκρυψω οτι βλεπω και τηλεοραση.
Να σημειωσω εδω οτι ειμαι ενας απο αυτους τους γραφικους που αδραττουν καθε ευκαιρια να αφορισουν την τηλεοραση*, την κατηγορουν για τα μυρια οσα και νομιζουν οτι αυτη τους η σταση κανει τους αλλους να τους εκτιμουν περισσοτερο και να τους θεωρουν "ψαγμενους" και πνευματικους ανθρωπους. Για να συμπληρωσω το αυτοεκπορευομενο προφιλ μου (δεν ξερω αν υπαρχει τετοια λεξη αλλα καταλαβατε τι εννοω), δεν εχω τηλεοραση στο δωματιο μου για πανω απο μια δεκαετια.
Αυτα λοιπον απο την ενδοξη Αρκαδια. Καλη πρωτοχρονια σε ολους !
*Προς στιγμην σκεφτηκα να γραψω "το χαζοκουτι" αλλα πρωτον η λεξη αυτη μου φανηκε ακαλαισθητη, και δευτερον η τηλεοραση μας ειναι φλατ.
ΥΓ: Αυτο το ποστ μοιαζει να μην εχει λογο υπαρξης και ισως οντως ετσι ειναι. Το δημοσιευσα τωρα, ετσι ωστε αν μεθαυριο με παρετε να μου ευχηθειτε και με ρωτησετε πως περναω, θα ξερω οτι δε διαβαζετε το blog μου.
ΥΓ2: Μετα απο προτροπη του πατερα ιδου και το τζακι σε πληρη λειτουργια:
Συχνοτατα (κυριως οταν τα πρωινα τιτιβισματα μου θυμιζουν οτι πρεπει να ξαπλωσω) φερνω στο μυαλο μου ερωτηματα που παντα με απασχολουσαν αλλά ποτέ δεν πηραν μια τελεσιδικη απαντηση. Μερικες φορες τα σκεφτομαι σε βαθος, ενω αλλες τα χαιδευω φευγαλεα και επιφανειακα. Αυτη η φορα ειναι απο τις αλλες και οχι απο τις μερικες, συνεπως θα ασχοληθω σχεδον επιγραμματικα με καποιες απο τις πτυχες του επομενου ερωτηματος.
Καπιταλισμος ή κομμουνισμος? Ποιο συστημα ειναι καλυτερο?
Οπως λεω παντα στους imaginary μαθητες μου : δες καλα την ερωτηση πριν αρχισεις να σκεφτεσαι την απαντηση. Και θα ακολουθησω τη συμβουλη μου.
Τι σημαινει καλυτερο? Πρεπει να ορισουμε ενα πιο συγκεκριμενο objective. Αν ο στοχος ειναι τα αγαθα τοτε ευκολα προκυπτει οτι ο καπιταλισμος υπερτερει. Σημερα εφαγα μια γαματη σοκολατιτσα, με ενσωματωμενο καραμελωμενο ξεροψημενο ρυζι και σταφιδες πνιγμενες στο ρουμι, ενω ακουγα βαν αλεν σε high tech mp3/video player - ραδιοφωνο - voice recorder - κλπ καθως πηγαινα να μαθω καποειρα. Θα τα ειχα ολα αυτα αν δεν ημουν μερος μια καπιταλιστικης κοινωνιας?
Μαλλον οχι.
Η πορεια της σκεψης ειναι απλη: Ο καπιταλισμος δινει κινητρο στους ανθρωπους και αυτοι παραγουν.
Απο την αλλη ομως, αν καποιος ψαχνει ενα πολιτικο συστημα που στοχευει στην κοινωνικη δικαιοσυνη, την αλλυλεγγυη ή την ταξικη ισοτητα, τοτε ο καπιταλισμος αποτυγχανει παταγωδως, και θα πρεπει να διαλεξουμε την κουρτινα βητα.
Η πορεια της σκεψης ειναι παλι απλη: Ο καπιταλισμος βασιζεται στην ανταγωνιστικοτητα. Για να επιβληθεις, πρεπει να εκμεταλλευτεις τους γυρω σου και να ευχεσαι να καταστραφουν οι ανταγωνιστες σου. Οποιος δειχνει να επιτυγχανει ειναι εν δυναμει εχθρος σου και πρεπει να εμποδιστει. Η ανταμοιβη που σου υποσχεται ο καπιταλισμος, θα ειναι οχι μονο η αφθονια αγαθων, αλλα και η εξουσια, η ασυλια (με λιγο λαδακι στους δικαστες ή στους τροχονομους κλπ), και διάφορα άλλα προνομια που μονο μισος και φθονο προκαλουν σε οσους δεν τα αποκτησαν. Δε θελει πολυ μυαλο για να καταλαβει κανεις πως ολα τα παραπανω ξυπνανε, ή μαλλον δημιουργουν τα πλεον καταπτυστα ανθρωπινα ενστικτα. Αντιθετα η θεωρια του κομμουνισμου δειχνει και να βασιζεται στις ευγενεις ανθρωπινες πτυχες, και να τις καλλιεργει.
Ας παμε ομως ενα βημα πιο περα...σε κατι ουσιαστικοτερο, με κινδυνο να καταπατησουμε τα χωραφια της φιλοσοφιας. Ποιο απο τα δυο συστηματα διακυβερνησης ειναι το καλυτερο, οταν σα στοχο θετουμε την ευτυχια?
Η απαντηση ειναι φυσικα "δεν ξερω" (αλλωστε θα χρειαζομουν τρια κιλα μελανι μονο και μονο για να ορισω το τι ειναι 'ευτυχια') . Βλεπω γυρω μου αρκετους ευτυχισμενους ανθρωπους αλλά δεν ξερω αν θα ηταν πιο ευτυχεις αν ζουσαν σε διαφορετικο καθεστως. Ουτε αν θα ηταν περισσοτεροι. Παντως μειωνονται χρονο με το χρονο. Αυτο βεβαια δεν το χρεωνω στον καπιταλισμο ή για να ειμαι ειλικρινης, του το χρεωνω, αλλά οχι εξολοκληρου.
Εγω παντως θεωρω τον εαυτο μου και θαυμαστη του καπιταλισμου, και επικριτη του, με τη δευτερη ιδιοτητα πιο εντονη. Το περιεργο ειναι οτι οταν ημουν (ακομα) πιο νεος, ημουν πιο ένθερμος πολέμιός του απο οτι ειμαι τωρα, χωρις τωρα να ειμαι πιο ευτυχης απο οτι ημουν τοτε.
Εμπνευσμενος απο το απαραμιλλο ταλεντο της Χανς, θα καταπιαστω και εγω με την ποιηση. Σε αυτη αφιερωνω το πρωτο μου δημιουργημα :
Η πολιορκια.
Ηρθες απροσμενα εσυ
κι εκατσες διπλα στο pc
κρατωντας δυο κουλουρια,
μασουλαγες με φουρια
Ουτε που εχασες καιρο
κι αφου με ρωτησες "μπορω?"
μου πηρες το ποντικι,
ξηγηθηκες φυστικι
Σηκωθηκα για μια στιγμη
και πριν κουνησω πιθαμη
καθοσουνα στη θεση
που ξερεις πως μαρεσει
Τωρα δημοσιευεις ποστ
με τουτα και με κεινα
και εγω μοναχος φτιαχνω τοστ
με γκουντα στην κουζινα.
Μου αρεσει να ξεκιναω τις ιστοριες μου με μια ερωτηση. Πρωτον γιατι ειναι πολυ εφεντζιδικο και δευτερον γιατι οι απαντησεις στα υπαρξιακα - φιλοσοφικα - μεταφυσικα ερωτηματα που θετω στον εαυτο μου και στους οικειους μου ειναι τοσο θολες, που πραγματικα στο τελος πιστευω οτι η ερωτηση ειναι που εχει σημασια, η σπιθα που σε ωθει στον προβληματισμο, δηλαδη, και οχι η απαντηση, η οποια περικλειει γενικοτητες και ασαφειες.
Στο παρον θα καταπιαστω με το εξοχως ενδιαφερον ζητημα της αγαπης και ειδικοτερα με το ζητημα του ερωτα, της αγαπης δηλαδη που αναπτυσσεται αναμεσα σε ενα ζευγαρι. Γι'αυτο λοιπον: Τι ειναι η αγαπη? Τι ειναι ο ερωτας?
Στην ελληνικη γλωσσα υπαρχουν δυο διακριτες εννοιες, η αγαπη και ο ερωτας, πραγμα που μας οδηγει στο συμπερασμα οτι το ενα ειναι διαφορετικο απο το αλλο. Σε αλλες γλωσσες οπως πχ στη γαλλικη ή την ισπανικη, ενας ορος πχ "amour" ή "amor" ,χρησιμοποιειται για να προσδιορισει και τα δυο συναισθηματα. Για να γινω πιο κατανοητη, ενας Γαλλος ερωτευμενος θα πει στην κοπελα του "je t'aime", οπως το ιδιο θα πει και στη μανα του ή στο σκυλο του. Δεν ξερω ποια ειναι η σημασια αυτου του φαινομενου και μου φανταζει απιθανο ο ερωτας να ειναι προνομιο μονο των ελληνων. Επειδη ομως η αρχαιοελληνικη γλωσσα και σε μικροτερο βαθμο φυσικα η "θυγατρικη" της, η νεοελληνικη, ειναι η πιο πληρης και μεστη γλωσσα ολων των πολιτισμων θα εμπιστευτω τη σοφια των μεγαλων προγονων μας που εβρισκαν δυο ολοτελα διαφορετικα νοηματα στην "αγαπη" και στον "ερωτα".
Ο ερωτας ειναι το πιο πολυπλοκο και δυνατο συναισθημα που μπορει να νιωσει ο ανθρωπος. Δεν ειναι τυχαιο που ολοι ανεξαιρετως οι ποιητες (εμου συμπεριλαμβανομενου) οπως θα δειτε παρακατω) τον εχουν υμνησει δεοντως. Δε νοειται ποιητης που να μην εχει συγκινηθει, εστω και φευγαλεα, απο την υπερβατικη και ανατρεπτικη ορμη του πιο μεγαλειωδους συναισθηματος. Θα μπορουσα να γραψω πολλες κοινοτοπιες στο σημειο αυτο, αλλα θα προτιμησω να τις αποφυγω γιατι αλλωστε ειναι πραγματα που εχουμε ακουσει πολλακις και που ολοι, νομιζω, εχουμε ζησει.
Ακομα μεγαλυτερη εντυπωση, ομως, μου προκαλει ο πονος που αφηνει η απωλεια του ερωτα, ο οποιος, λογικα - μαθηματικα σκεπτομενοι, ειναι εξισου μεγαλειωδης με
τον ερωτα αλλα απο την αντιστροφη φορα. Ειναι "ο αρχεγονος πονος", που τοσο λυρικα περιγραφει ο Ριλκε, που σε καταβαραθρωνει και δε μπορει να συγκριθει με
κανενα αλλο ανθρωπινο πονο, του πονου για το θανατο συμπεριλαμβανομενου. Οταν μαλιστα ο ερωτας δεν ειναι λυμφατικος αλλα συνεπαγεται "δεσιμο", δηλαδη επικοινωνια, βαθεια και πνευματικη, τοτε...
Γι΄αυτο λοιπον, οποιος επιθυμει να ερωτευτει, να ειναι προετοιμασμενος και για τη σκοτεινη πλευρα του ερωτα, που ειναι τοσο επικινδυνη οσο και το τσιμπημα του
μπλε χταποδιου, του πιο δηλητηριωδους ζωου του πλανητη. Δε χωρουν απερισκεψιες στον ερωτα... ας τον αντιμετωπισουμε σοβαρα επιτελους...
Για το τελος θα παραθεσω μια παρομοιωση της ελληνικης υπαιθρου, απο την οποια και καταγομαι, η οποια ευστοχα κατα τη γνωμη μου, παρομοιαζει τον ερωτα με τη φωτια και το χρονο που περναει (νοουμενου ως στοιχειου που δαμαζει και αμβλυνει τη φωτια του ερωτα μετα το χωρισμο), με τον ανεμο. Ετσι, λοιπον, ο ανεμος μπορει να σβησει τη φλογα απο ενα κερι αλλα μια μεγαλη φωτια, μια πυρκαϊα, μονο να τη "φουντωσει" μπορει.
Ακολουθει ενα ποιημα απο τη συλλογη μου "Ανησυχιες" :
Ωδη στον ερωτα
Στου ερωτα την αγκαλια
θα μπω να τραγουδησω
το παθος το θεοσταλτο
να το ξαναναστησω
Το μονοπατι θα διαβω
το χιλιοπατημενο
στο τελος νά 'βρω την πηγη
ενα κερι αναμμενο
Μα το κερι πια εσβησε
και μ'αφησε να λιωνω
να τριγυρναω στη βροχη
και να διπλοκλειδωνω
Ο πονος ο αρχεγονος
του Ριλκε το καμαρι
στα διχτυα του οταν μπλεχτεις
σ'αφηνει νεκρο, κουφαρι
Μα στο φεγγαρι θα το πω
τον αφατο καημο μου
να γινει ο Αδης φυλακη
ουαι κι αλιμονο μου !!!
Πιστευεις στον Αγιο Βασιλη? Πριν βιαστεις να απαντησεις, ας δουμε λιγο τι σημαινει "πιστευω" και τι ειναι ο Αγιος Βασιλης.
Ενας συντομος ορισμος της λεξης "πιστευω" (που εγω τουλαχιστον θεωρω οτι περιγραφει τη λεξη οπως αυτη προκυπτει στο παρον ζητημα) θα μπορουσε να ειναι ο εξης:
Αποδεχομαι την υπαρξη, οχι σα συμβολο ή ιδεα (οπως η αγαπη, η αγνοτητα κλπ), αλλα σαν οντοτητα με πραγματικη υποσταση (οπως η αμμος, οι μαυρες τρυπες, ο ηλεκτρισμος κλπ).
Επισης μεσα στον ορισμο της λεξης μπορει να ενυπαρχει η εννοια:
Συμμεριζομαι τις αποψεις, ή επικροτω τη συμπεριφορα που το εν λογω προσωπο ή αντικειμενο παρουσιαζει/εκφραζει/προτεινει.
Ολα καλα μεχρι εδω. Τι ειναι ομως ο Αγιος Βασιλης?
Δε γνωριζω ακριβως, ξερω ομως λιγα πραγματα και τα παραθετω. Ο Αγιος Βασιλης λοιπον, ειναι ενας ηλικιωμενος κυριος, μαλλον ευτραφης, που καποιες μερες το χρονο γυρνα την υφηλιο και μοιραζει δωρα σε (οχι και τοσο ευάριθμα) παιδια. Μετακινειται εποχουμενος. Συγκεκριμενα χρησιμοποιει ιπταμενο ελκυθρο συρομενο απο ταράνδους.
Καποιοι απο εσας επιλεγουν να πιστευουν στον Αγιο Βασιλη, ενω καποιοι αλλοι οχι. Μιας και ζουμε στον πολιτισμενο κοσμο του εικοστου πρωτου αιωνα, καλο ειναι imho οταν βρισκομαστε αντιμετωποι με δυσκολα ερωτηματα να στρεφομαστε στην επιστημη για απαντησεις. Εδω κρυβεται η ουσια αυτου του αρθρου. Τι αποψη εχει η επιστημη για τον Αγιο Βασιλη? Τον αποδεχεται ή τον απορριπτει? Μπορει καποιος να πιστευει στον Αγιο Βασιλη και η πιστη του αυτη να ειναι συμβατη με την επιστημη, ή μηπως αυτα τα δυο ειναι αντικρουομενα, και αρα η πιστη και στα δυο ειναι αντιφατικη?
Με μια μικρη αναζητηση στα διεθνη επιστημονικα περιοδικα, διαπιστωνει κανεις οτι δεν υπαρχουν δημοσιευσεις απο μελετες, αρθρα ή διατριβες πανω στο θεμα. Ουτε εργαστηριακα αποτελεσματα, ουτε πειραματα ουτε παρατηρησεις, τιποτα. Η επιστημονικη κοινοτητα απλα δεν εχει ασχοληθει.
Τι σημαινει ομως αυτο? Οτι η επιστημη δεν εχει αποψη πανω στο θεμα και αρα αυτο παραμενει ανοιχτο? Οχι! Σιγουρα οχι! Η επιστημη δε χρειαζεται να ασχολειται με καθε θεμα ξεχωριστα. Εχει ηδη ασχοληθει με πολλα πραγματακια και εχει βγαλει τα συμπερασματα της. Αν ενα και μονο ενα σημειο μιας θεωριας ή μιας ιδεας ή μιας ιστοριας ερχεται σε αντιθεση με οποιοδηποτε απο τα συμπερασματα της επιστημης, τοτε αυτοματα ολοκληρη η θεωρια/ιδεα/ιστορια απορριπτεται απο την επιστημη και θεωρειται μη ισχυουσα.
Επανερχομαι στον Αγιο. Ειπαμε οτι πεταει πανω στο ξυλινο αρμα του. Ομως η επιστημη λεει κατηγορηματικα οτι η γη (που ειναι σωμα με μεγαλη μαζα) ασκει μια κεντρικη δυναμη (τη βαρυτητα) στα κοντινα της αντικειμενα. Συνεπως, εαν δεν υπαρχει μια ιση και αντιθετη δυναμη στο ελκυθρο (παραγομενη για παραδειγμα απο τουρμπο φιουελ τζετ εντζιν) τοτε αυτο πρεπει να πεσει στο εδαφος.
Και εδω τελειωνει η αναζητηση μας. Η απαντηση δοθηκε δυνατα και καθαρα. Η υπαρξη του Αγιου Βασιλη ειναι ανακολουθη προς την επιστημη. Ειναι σημαντικο εδω να κατανοησουμε το εξης:
Δε μας απασχολει το αν η μη θνησιμοτητα του Αγιου Βασιλη ερχεται σε αντιθεση με την επιστημονικη νοηση. Ουτε το οτι η ικανοτητα ενος ανθρωπου να γυριζει ολη τη γη σε λιγες ωρες απαιτει ταχυτητες που δε συμβαδιζουν με τις πειραματικες μετρησεις που εχουν σημειωθει σε ελκυθρα. Βρηκαμε ενα σημειο διαφωνιας, και αυτο ειναι αρκετο.- (τελεια και παυλα).
Υγ: Πολλοι υποστηριζουν οτι δεν ειναι τα παντα ασπρα ή μαυρα, μερικες φορες ειναι γκρι. (Γελαω οταν μου το λενε αυτο, γιατι τα panda ειναι ασπρα και μαυρα και ποτε γκρι). Η επιστημη ομως, αποφαινεται ρητα. Ή με πεντακαθαρο, ξεξασπρο - ασπρο (σαν τα μαλλια του Καρβελλα) ή με πισσα - κατραμι μαυρο (πιο μαυρο και απο κωλο μοσχαριου σε νυχτα στεπας χωρις φεγγαρι). Στην επιστημη δεν αρεσουν οι θολες αποψεις. Και αφου το εφερε η κουβεντα, προσθετω τη φωτογραφια κατω δεξια.
Τη μυρωδιά ακολουθώ
του κρέατος την κνίσσα
στο τζάκι ο ψήστης καρτερεί
λες να τα κάνει λύσσα?
Οι σπίθες αγριεύουνε
είν' όλα αναμμένα
και τα παϊδάκια στη σειρά
θα'ναι καλοψημένα?
Τρώω την πρώτη τη μπουκιά
και το μυαλό θολώνει
ο χρόνος τώρα σταματά
βάζω κι'άλλο λεμόνι
Το γλέντι συνεχίζεται
στο "αχνιστό σαλόνι"
κι'η γλύκα στο στόμα αλάβαστρο
πώς με περικυκλώνει!!
Παϊδάκια μόνη συντροφιά
στου χρόνου το εκμαγείο
συγκινημένη αναφωνώ
"θα πάρω κι'άλλα δύο" .
Υγ: Τι έχετε να πείτε τώρα? Ε όχι και λιθαράκι ο νέος Έζρα Πάουντ...
