L'amour

Μου αρεσει να ξεκιναω τις ιστοριες μου με μια ερωτηση. Πρωτον γιατι ειναι πολυ εφεντζιδικο και δευτερον γιατι οι απαντησεις στα υπαρξιακα - φιλοσοφικα - μεταφυσικα ερωτηματα που θετω στον εαυτο μου και στους οικειους μου ειναι τοσο θολες, που πραγματικα στο τελος πιστευω οτι η ερωτηση ειναι που εχει σημασια, η σπιθα που σε ωθει στον προβληματισμο, δηλαδη, και οχι η απαντηση, η οποια περικλειει γενικοτητες και ασαφειες.

Στο παρον θα καταπιαστω με το εξοχως ενδιαφερον ζητημα της αγαπης και ειδικοτερα με το ζητημα του ερωτα, της αγαπης δηλαδη που αναπτυσσεται αναμεσα σε ενα ζευγαρι. Γι'αυτο λοιπον: Τι ειναι η αγαπη? Τι ειναι ο ερωτας?

Στην ελληνικη γλωσσα υπαρχουν δυο διακριτες εννοιες, η αγαπη και ο ερωτας, πραγμα που μας οδηγει στο συμπερασμα οτι το ενα ειναι διαφορετικο απο το αλλο. Σε αλλες γλωσσες οπως πχ στη γαλλικη ή την ισπανικη, ενας ορος πχ "amour" ή "amor" ,χρησιμοποιειται για να προσδιορισει και τα δυο συναισθηματα. Για να γινω πιο κατανοητη, ενας Γαλλος ερωτευμενος θα πει στην κοπελα του "je t'aime", οπως το ιδιο θα πει και στη μανα του ή στο σκυλο του. Δεν ξερω ποια ειναι η σημασια αυτου του φαινομενου και μου φανταζει απιθανο ο ερωτας να ειναι προνομιο μονο των ελληνων. Επειδη ομως η αρχαιοελληνικη γλωσσα και σε μικροτερο βαθμο φυσικα η "θυγατρικη" της, η νεοελληνικη, ειναι η πιο πληρης και μεστη γλωσσα ολων των πολιτισμων θα εμπιστευτω τη σοφια των μεγαλων προγονων μας που εβρισκαν δυο ολοτελα διαφορετικα νοηματα στην "αγαπη" και στον "ερωτα".

Ο ερωτας ειναι το πιο πολυπλοκο και δυνατο συναισθημα που μπορει να νιωσει ο ανθρωπος. Δεν ειναι τυχαιο που ολοι ανεξαιρετως οι ποιητες (εμου συμπεριλαμβανομενου) οπως θα δειτε παρακατω) τον εχουν υμνησει δεοντως. Δε νοειται ποιητης που να μην εχει συγκινηθει, εστω και φευγαλεα, απο την υπερβατικη και ανατρεπτικη ορμη του πιο μεγαλειωδους συναισθηματος. Θα μπορουσα να γραψω πολλες κοινοτοπιες στο σημειο αυτο, αλλα θα προτιμησω να τις αποφυγω γιατι αλλωστε ειναι πραγματα που εχουμε ακουσει πολλακις και που ολοι, νομιζω, εχουμε ζησει.

Ακομα μεγαλυτερη εντυπωση, ομως, μου προκαλει ο πονος που αφηνει η απωλεια του ερωτα, ο οποιος, λογικα - μαθηματικα σκεπτομενοι, ειναι εξισου μεγαλειωδης με
τον ερωτα αλλα απο την αντιστροφη φορα. Ειναι "ο αρχεγονος πονος", που τοσο λυρικα περιγραφει ο Ριλκε, που σε καταβαραθρωνει και δε μπορει να συγκριθει με
κανενα αλλο ανθρωπινο πονο, του πονου για το θανατο συμπεριλαμβανομενου. Οταν μαλιστα ο ερωτας δεν ειναι λυμφατικος αλλα συνεπαγεται "δεσιμο", δηλαδη επικοινωνια, βαθεια και πνευματικη, τοτε...

Γι΄αυτο λοιπον, οποιος επιθυμει να ερωτευτει, να ειναι προετοιμασμενος και για τη σκοτεινη πλευρα του ερωτα, που ειναι τοσο επικινδυνη οσο και το τσιμπημα του
μπλε χταποδιου, του πιο δηλητηριωδους ζωου του πλανητη. Δε χωρουν απερισκεψιες στον ερωτα... ας τον αντιμετωπισουμε σοβαρα επιτελους...

Για το τελος θα παραθεσω μια παρομοιωση της ελληνικης υπαιθρου, απο την οποια και καταγομαι, η οποια ευστοχα κατα τη γνωμη μου, παρομοιαζει τον ερωτα με τη φωτια και το χρονο που περναει (νοουμενου ως στοιχειου που δαμαζει και αμβλυνει τη φωτια του ερωτα μετα το χωρισμο), με τον ανεμο. Ετσι, λοιπον, ο ανεμος μπορει να σβησει τη φλογα απο ενα κερι αλλα μια μεγαλη φωτια, μια πυρκαϊα, μονο να τη "φουντωσει" μπορει.

Ακολουθει ενα ποιημα απο τη συλλογη μου "Ανησυχιες" :

Ωδη στον ερωτα

Στου ερωτα την αγκαλια
θα μπω να τραγουδησω
το παθος το θεοσταλτο
να το ξαναναστησω

Το μονοπατι θα διαβω
το χιλιοπατημενο
στο τελος νά 'βρω την πηγη
ενα κερι αναμμενο

Μα το κερι πια εσβησε
και μ'αφησε να λιωνω
να τριγυρναω στη βροχη
και να διπλοκλειδωνω

Ο πονος ο αρχεγονος
του Ριλκε το καμαρι
στα διχτυα του οταν μπλεχτεις
σ'αφηνει νεκρο, κουφαρι

Μα στο φεγγαρι θα το πω
τον αφατο καημο μου
να γινει ο Αδης φυλακη
ουαι κι αλιμονο μου !!!