Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012
Καπιταλισμος και μονογαμια
Σε αδρες γραμμες ο καπιταλισμος ειναι το οικονομικο συστημα, οπου η ιδιοκτησια των μεσων παραγωγης ανηκει σε ιδιωτες και εχει σαν πρωταρχικο στοχο το κερδος που παραγεται απο την εκμεταλλευση της εργατικης δυναμης. Στο παραπανω μοντελο, ιδιαιτερα σε οτι αφορα την αστικη ταξη, η οποια ειναι και η ηγεμονευουσα (εκμεταλλευομενη ταξη ειναι η εργατικη) κυριαρχο ρολο παιζει η εννοια της ιδιοκτησιας.
Πραγματι, η κατοχη ειναι αυτη που προσδιοριζει το ευρος της “δυναμης” ενος συγκεκριμενου ατομου στην κοινωνια. Η ιδιοκτησια προσλαμβανει διαστασεις ανεξελεγκτες. Η γη για παραδειγμα τεμαχιζεται και μοιραζεται σε ατομα, με αυθαιρετο φυσικα και αδικο τροπο, ετσι ωστε ο πλουτος που προκυπτει απο το καθε τεμαχιο να ανηκει αποκλειστικα στον ιδιοκτητη. Σε καθε πλουτοπαραγωγικο κομματι του πλανητη, τιθενται ιδιοκτησιακα ορια με αποτελεσμα να καθισταται απολυτως ξεκαθαρη η ατομικη ιδιοκτησια και τα εκπορευομενα απο αυτην οφελη.
Αυτη η μανια ομως του ατομου για ιδιοκτησια, οπως προσδιοριζεται και αναπτυσσεται σε ενα δυτικο καπιταλιστικο μοντελο οργανωσης της οικονομιας, δε στρεφεται μονο προς τα αψυχα, υλικα αγαθα, αλλα και προς τα εμψυχα. Εν προκειμενω, η ταση προς ιδιοκτησια παιρνει τη μορφη της κατοχης και νομης ενος αλλου ατομου, ενος συζυγου η ενος συντροφου. Αναφερομαι στην κυριαρχη επισης στο δυτικο περιβαλλον εννοια της μονογαμιας.
Η εγγενης αναγκη καθε ανθρωπου για αναπαραγωγη και διαιωνιση του ειδους του τον οδηγησε στη διαμορφωση θεσμων μεσω των οποιων θα ηταν δυνατη η βελτιστη επιτευξη του παραπανω σκοπου. Η “οικογενεια” λοιπον, που απαρτιζεται απο δυο ενηλικες γεννητορες, στους οποιους πεφτει το αποκλειστικο βαρος για την επιβιωση των μικρων και ανημπορων ανθρωπων ειναι το πιο παραδοσιακο και κυριαρχο μοντελο.
Η επιβιωση ομως των νεαρων ατομων απαιτει τεραστιο μοχθο απο την μερια των δυο γεννητορων. Η συνεργασια τους πρεπει να ειναι αρμονικη και στενη. Η γυναικα γαλουχει και ο αντρας προμηθευει τροφη. Και ουτω πως ενισχυονται οι δεσμοι μεταξυ τους γιατι σε αντιθετη περιπτωση θα διαρραγει το μοντελο. Αν ο αντρας παψει να προμηθευει, τα παιδια θα αφανιστουν και το ιδιο θα συμβει αν η γυναικα παψει να γαλουχει. Και φυσικα ο αντρας μονο μια γυναικα αντεχει να συντηρησει, μια οικογενεια να χτισει δεδομενου οτι οι δυναμεις που αναλωνει για το σκοπο αυτο ειναι ηδη υψηλες που θα μπορουσαν να του στοιχισουν ακομα και τη δικη του επιβιωση.
Θα μαντεψατε ηδη που το παω: ο καπιταλισμος ευνοει και συντηρει τη μονογαμια. Τα παντα σε αυτο το στρεβλο για την ανθρωπινη φυση συστημα συνηγορουν στην ανευ οριων μανια για ατομισμο και ιδιοκτησια, οπου τιποτα δεν ειναι συλλογικο και κοινοχρηστο. Γιατι η γη να ανηκει σε καποιους και να μην ειναι κοινοχρηστη οπως ο αερας ή ο ηλιος? Αυτη η ιδια ταση, που μοιαζει να διαστελλει στο απειρο τις δυνατοτητες κακοφωνιας και χαους, εχει διαβρωσει και τις ανθρωπινες σχεσεις και σαν αποτελεσμα εχουμε την εμφανιση θλιβερων φαινομενων οπου δυο ατομα ανηκουν το ενα στο αλλο εφ ορου ζωης. Νιωθουν πλαδαρα και εγκλωβισμενα αλλα δεν τολμουν να αποκοπουν απο το αδηφαγο συστημα. Η νυσταλεα τους διανοια δε μπορει να ενωθει με τη συλλογικη διανοια και να μεγαλουργησει.
Θα μου επιτρεψετε τωρα να σας παρουσιασω ενα αλλο συστημα οργανωσης της κοινωνιας, το οποιο κατα τη γνωμη μου βρισκεται σε αρμονια με την ανθρωπινη φυση και τις αναγκες της. Στο συστημα αυτο, οι πλουτοπαραγωγικοι ποροι ειναι κοινοχρηστοι, τα μεσα παραγωγης αποτελουν κοινωνικη ιδιοκτησια και οχι ατομικη, ενω υφισταται συλλογικη διαχειριση απο τα ατομα με στοχο την καλυψη των αναγκων τους. Σε ενα τετοιο συστημα οι ανθρωπινες σχεσεις ειναι ελευθερες και ειλικρινεις διοτι ακριβως τα ατομα δεν εξαναγκαζονται στο σχηματισμο μορφωματων οπως ειναι η οικογενεια, καθως η αισθηση του “ανηκειν” σε ενα δεδομενο, σταθερο και συνεκτικο πυρηνα αποδυναμωνεται.
Ας γινω ομως λιγο πιο σαφης. Σε ενα ιδανικο περιβαλλον, οπως το φανταζομαι, ενα παιδι μετα απο καποια ηλικια, ας πουμε χοντρικα τεσσαρων χρονων, μπορει να πηγαινει σε ενα “ιδρυμα”, ας το αποκαλεσουμε σχηματικα “το σπιτι των παιδιων”, ενα χωρο οπου θα δεχεται τα παιδια ολης της πολης. Σε καποιες περιπτωσεις οι παραπανω χωροι θα μπορουσαν να σχηματιζουν και αυτονομες πολιτειες. Στον παραπανω χωρο το παιδι θα διαβει κανονικα και πληθος παιδαγωγων θα αναλαμβανει την ανατροφη και τη μορφωση του. Να τονισω οτι το σπιτι θα διαθετει παιδαγωγους πολλων ειδικοτητων ωστε να φροντιζουν για τη σωστη επιμορφωση ενος εκαστου των παιδιων αναλογα με την κλιση του και τις ικανοτητες του. Τα οφελη για την κοινωνικοποιηση των παιδιων ειναι τεραστια. Φυσικα, οι γονεις θα μπορουν ανεμποδιστα να επισκεπτονται τα παιδια ή και να μενουν εκει μαζι τους αν το επιθυμουν. Θα μπορουσαν ακομα να αναλαβουν και το ρολο του παιδαγωγου. Τα παιδια θα ηταν παιδια ολης της πολης, οπως ειχε γραψει και ο Πλατωνας στην “Πολιτεια” και θα φροντιζαν ολοι για την ευημερια τους.
Κατω απο αυτες τις συνθηκες, το αυστηρο μοντελο της οικογενειας και της μονογαμιας δεν εχει λογο υπαρξης. Καθε αντρας και γυναικα ειναι ελευθερος να ακολουθησει τα ενστικτα και τα συναισθηματα του. Μπορει και θα δικαιουται να ειναι πολυγαμικος.
Μεχρι να γινει ομως αυτο και να εγκατασταθει η “νεα ταξη πραγματων” εχουμε πολυ δρομο μπροστα μας. Οι καπιταλιστες να παραμεινουν μονογαμικοι παρακαλω...
Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012
Θανατος στα γενεθλια
Η νυχτα ειναι σκοτεινη, πλημμυρισμενη τρομο
το φιλι της φωτιας μου κοβει την ανασα
το φως και το σκοταδι χορευουν
σε μια προαιωνια μαχη
χωρις νικητες και νικημενους
Η γυμνη σαρκα, σημαδι του θνητου,
συμβολο της ζωης που σερνεται προς το θανατο
υποχωρει βουβη και κουρασμενη
μπροστα στην ασπαίρουσα θεα
που την καταβροχθιζει
Ο χρονος, τι ομορφη ειρωνια!
Με παρακολουθει ανημπορος
καθως σηκωνει τα χερια και
παραδινεται στη διχως βαρος, διχως σχημα φλογα.
Ενα κομματι μου ειναι ηδη νεκρο.
Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012
Συκα, σκαφη.
Το προηγουμενο ποστ αναγνωστουλη μου ξεσηκωσε θυελλα... εχμ.. τι θυελλα, τσουναμι αντιδρασεων (και ηταν αναμενομενο αφου ο Αλκης και παλι εβαλε βαθια το μαχαιρι στο κοκκαλο). Τα τηλεφωνα μου καηκανε, ο χωρος στο gmail μου εξαντληθηκε, ο ταχυδρομος της γειτονιας μας τα εφτιαξε με τη χηρα στον πρωτο. Αγανακτισμενοι αναγνωστες ερχονταν καθε λιγο κατω απο το σπιτι μου για να κανουν πορειες, διαδηλωσεις ή κανταδες. Σου παραθετω ενδεικτικα καποια απο τα μηνυματα που ελαβα στο κινητο μου τις τελευταιες μερες:
-“Αλκη εισαι καραγκιοζης, αλητης και παλιανθρωπας”
(ανωνυμος πρωην φαν του Αλκη).
-“Αλκη εισαι κομπλεξικος, ψωναρα και μικροτσουτσουνος”
(πρωην κοπελα του Αλκη).
-“Αλκη την παρασκευη μην κανονισεις τιποτα, θα παμε για μπυρες και λουκανικα με τον Κωστα”
(συμπαικτης ποκερ του Αλκη, που ευτυχως δε διαβαζει το μπλογκ γιατι ειναι λογιστης με χομπυ το ποκερ τη φωτογραφια και το καρατε).
Με λιγα λογια μονάκριβέ μου αναγνωστουλη, η κοινη γνωμη ηθελε συσσωμη να μου πει οτι αυτος ο λιβελος δεν εχει θεση στο εναρετο μπλογκ μου. Κιομως! η κοινη γνωμη δεν ξερει που της παν τα τεσσερα! Γιατι οπως σου εχω ξαναπει, αυτο το μπλογκ φιλοδοξει να γινει το σπαθι που πετσοκοβει την αγρια βλαστηση στη ζουγκλα της νοησης και φανερωνει λιγο λιγο το μονοπατι που οδηγει στην αληθεια. Και ακριβως αυτο το σκοπο εξυπηρετησε και το εν λογω αρθρο.
Γιατι η ματια του blogger ειναι μια εντιμη ματια. Οταν καθεσαι στο πσ αναγνωστουλη μου, τη στιγμη που οι δεικτες αγγιζουν τα στιγματα του φ και του ξ, νιωθεις να σε πλημμυριζει ενα κυμα ελευθεριας. Εδω κανείς δε σε κρινει που καμπουριαζεις, που φορας παλιες πυτζαμες ή που μασας τσιχλα με ανοιχτο το στομα. Δε χρειαζεται να πεις ψεματα οτι σου αρεσουν οι ειδεχθεις γοβες της Ναταλιας ουτε να προσποιηθεις οτι χαρηκες που συναντησες στο δρομο την κυρια Τασια (που σε θυμαται απο οταν ησουν τοσος και συνεπως το κοινωνικο πρωτοκολλο επιβαλλει να γνεφεις καταφατικα οταν σε ενημερωνει αυτοβουλως οτι ο γιος της ειναι εξυπνος αλλα δε διαβαζει).
Αυτη η ελευθερια κατεβαινει σαν απο ωσμωση στα δαχτυλα σου και μετουσιωνεται σε αληθεια. Απαλλαγμενη απο ταμπου και καθωσπρεπισμους. Ωμη, κυνικη, απαρεγκλιτη. Χωρις υποννοουμενα ή υπεκφυγες. Πως γινεται λοιπον να μην εναντιωθει σε αχρειαστες ωραιοποιησεις? Σαν (υπερβολικο) παραδειγμα σκεψου τη δηλωση:
“-ο γιος μου τελειωσε το στρατο και τωρα ασκει κομμωτικη”.
Βλεπεις ποσο δεν ταιριαζει η λεξη “ασκει”? Ε λοιπον, ο γιος σου ειναι μπαρμπερης γιου στχιουπιντ μπιτς. Προσπαθωντας να μακιγιαρεις τις κουβεντες σου το μονο που καταφερνεις ειναι να εκπεμψεις ανασφαλεια και κομπλεξ κατωτεροτητας. Ο συνομιλητης σου θα συμπερανει οτι ντρεπεσαι για το γιο σου ακριβως τη στιγμη που θα ακουσει την παραταιρη λεξη, ισως μαλιστα και να του δημιουργηθει ασυνειδητα η εντυπωση οτι ειναι αναξιοπρεπες να εισαι μπαρμπερης. Αν αντιθετα επιλεξεις να πεις τα πραγματα με το ονομα τους κανεις δε θα εστιασει στο σημειο που εσυ θεωρεις αμφιλεγομενο ή υποτιμητικο.
Αυτα για σημερα αναγνωστουλη μου, ελπιζω να εκλεισα καποιες τρυπες. C ya.
Disclaimer : Ολα τα παραπανω δεν αποτελουν αποψεις του συγγραφεα, ή μαλλον αποτελουν τις ψηφιακες αποψεις του δηλαδη τις ασπαζεται αποκλειστικα και μονο για οσο βρισκεται στη στριφογυριστη ντεμεκ δερματινη καρεκλα του. Στην πραγματικη ζωη, ειδικα σε μια τετ α τετ συναντηση με τη Ναταλια ή την κυρια Τασια, οι ιδεες και τα γουστα του προσαρμοζονται στα αντιστοιχα του συνομιλητη.
All rights reserved.
-“Αλκη εισαι καραγκιοζης, αλητης και παλιανθρωπας”
(ανωνυμος πρωην φαν του Αλκη).
-“Αλκη εισαι κομπλεξικος, ψωναρα και μικροτσουτσουνος”
(πρωην κοπελα του Αλκη).
-“Αλκη την παρασκευη μην κανονισεις τιποτα, θα παμε για μπυρες και λουκανικα με τον Κωστα”
(συμπαικτης ποκερ του Αλκη, που ευτυχως δε διαβαζει το μπλογκ γιατι ειναι λογιστης με χομπυ το ποκερ τη φωτογραφια και το καρατε).
Με λιγα λογια μονάκριβέ μου αναγνωστουλη, η κοινη γνωμη ηθελε συσσωμη να μου πει οτι αυτος ο λιβελος δεν εχει θεση στο εναρετο μπλογκ μου. Κιομως! η κοινη γνωμη δεν ξερει που της παν τα τεσσερα! Γιατι οπως σου εχω ξαναπει, αυτο το μπλογκ φιλοδοξει να γινει το σπαθι που πετσοκοβει την αγρια βλαστηση στη ζουγκλα της νοησης και φανερωνει λιγο λιγο το μονοπατι που οδηγει στην αληθεια. Και ακριβως αυτο το σκοπο εξυπηρετησε και το εν λογω αρθρο.
Γιατι η ματια του blogger ειναι μια εντιμη ματια. Οταν καθεσαι στο πσ αναγνωστουλη μου, τη στιγμη που οι δεικτες αγγιζουν τα στιγματα του φ και του ξ, νιωθεις να σε πλημμυριζει ενα κυμα ελευθεριας. Εδω κανείς δε σε κρινει που καμπουριαζεις, που φορας παλιες πυτζαμες ή που μασας τσιχλα με ανοιχτο το στομα. Δε χρειαζεται να πεις ψεματα οτι σου αρεσουν οι ειδεχθεις γοβες της Ναταλιας ουτε να προσποιηθεις οτι χαρηκες που συναντησες στο δρομο την κυρια Τασια (που σε θυμαται απο οταν ησουν τοσος και συνεπως το κοινωνικο πρωτοκολλο επιβαλλει να γνεφεις καταφατικα οταν σε ενημερωνει αυτοβουλως οτι ο γιος της ειναι εξυπνος αλλα δε διαβαζει).
Αυτη η ελευθερια κατεβαινει σαν απο ωσμωση στα δαχτυλα σου και μετουσιωνεται σε αληθεια. Απαλλαγμενη απο ταμπου και καθωσπρεπισμους. Ωμη, κυνικη, απαρεγκλιτη. Χωρις υποννοουμενα ή υπεκφυγες. Πως γινεται λοιπον να μην εναντιωθει σε αχρειαστες ωραιοποιησεις? Σαν (υπερβολικο) παραδειγμα σκεψου τη δηλωση:
“-ο γιος μου τελειωσε το στρατο και τωρα ασκει κομμωτικη”.
Βλεπεις ποσο δεν ταιριαζει η λεξη “ασκει”? Ε λοιπον, ο γιος σου ειναι μπαρμπερης γιου στχιουπιντ μπιτς. Προσπαθωντας να μακιγιαρεις τις κουβεντες σου το μονο που καταφερνεις ειναι να εκπεμψεις ανασφαλεια και κομπλεξ κατωτεροτητας. Ο συνομιλητης σου θα συμπερανει οτι ντρεπεσαι για το γιο σου ακριβως τη στιγμη που θα ακουσει την παραταιρη λεξη, ισως μαλιστα και να του δημιουργηθει ασυνειδητα η εντυπωση οτι ειναι αναξιοπρεπες να εισαι μπαρμπερης. Αν αντιθετα επιλεξεις να πεις τα πραγματα με το ονομα τους κανεις δε θα εστιασει στο σημειο που εσυ θεωρεις αμφιλεγομενο ή υποτιμητικο.
Αυτα για σημερα αναγνωστουλη μου, ελπιζω να εκλεισα καποιες τρυπες. C ya.
Disclaimer : Ολα τα παραπανω δεν αποτελουν αποψεις του συγγραφεα, ή μαλλον αποτελουν τις ψηφιακες αποψεις του δηλαδη τις ασπαζεται αποκλειστικα και μονο για οσο βρισκεται στη στριφογυριστη ντεμεκ δερματινη καρεκλα του. Στην πραγματικη ζωη, ειδικα σε μια τετ α τετ συναντηση με τη Ναταλια ή την κυρια Τασια, οι ιδεες και τα γουστα του προσαρμοζονται στα αντιστοιχα του συνομιλητη.
All rights reserved.
Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2012
Νομπελ φωτογραφιας
-“Αλκης”.
-“Χαιρω πολυ, Λέλος”.
(χειραψια).
-“Χαρηκα”
-“Και εγω.”
(μικρη παυση).
-“Εδω μενεις Αλκη?”
-“Οχι...Αθηνα μενω, Τριπολη κατεβαινω μονο για τις γιορτες. Εσυ?”
-“Εγω ημουν στο εξωτερικο, σπουδαζα λογιστικη, και τωρα γυρισα εδω μονιμα. Εσυ εχεις σπουδασει κατι?”
-“Πουτσοαποτριχωτικη”.
-“Οριστε?”
-“Πουτσοαποτριχωτικη.... φοιτησα σε σχολη καλλωπισμου της βουβωνικης περιοχης με ειδικευση στο πεος”.
-“οχι οχι.... απο σπουδες εννοουσα...”
-“Γιατι ρε Λελο, το δικο σου νομιζεις οτι ειναι σπουδη? Επειδη δηλαδη εμαθες ολους τους τριψηφιους τωρα εισαι και καλα σπουδαγμενος?”
Ετσι ειναι αναγνωστουλη μου, για να μπορεις να αυτοαποκαλεισαι “μορφωμενος” ή “επιστημονας” πρεπει να εχεις διπλωμα-πτυχιο σε κατι απο μαθηματικα, φυσικη, χημεια, βιολογια, πληροφορικη, φιλοσοφια, νομικη αντε βαρια βαρια και ιατρικη (αν και αυτα τα παλικαρακια, οι γιατροι, εστω κιαν μπορουν να αποστηθιζουν αξιοσημειωτες ποσοτητες βαρετων πληροφοριων, δεν καταφερνουν να προσθεσουν δυο κλασματα, αν δεν ειναι ομωνυμα).
Ολα τα υπολοιπα γνωστικα πεδια, μπορεις να τα μαθεις. Μπορεις ακομα να τα διδαχθεις, να ασχοληθεις μαζι τους, να παρακολουθησεις σχετικες ομιλιες, ή και να καλλιεργησεις το ταλεντο σου σε αυτα. Δε μπορεις ομως να τα “μελετησεις” ή να τα “σπουδασεις”, με τον ιδιο τροπο που δε μπορεις να “διαπρεψεις” στην τριλιζα ή να “αφησεις εποχη” στο απλωμα του τραχανα. Απλα δεν ειναι δόκιμη η ορολογια, δεν ταιριαζει, δε στεκει, πώς να το κανουμε... η λεξη επισταμαι, δεν ειναι φτιαγμενη για αυτα.
Εστω λοιπον κιαν καμια φορα κανουμε τα στραβα ματια, και το αφηνουμε να περασει στο ντουκου, εστω ακομα κιαν υπαρχουν ελαχιστες περιπτωσεις ανθρωπων που καταφερνουν να καμουφλαρουν την αποσταση αναμεσα στις δυο εννοιες, παρολαυτα κατα βαθος ολοι το γνωριζουμε:
η λογιστικη (και η καθε λογιστικη) εχει τοσα κοινα με την επιστημη οσα και η φωτογραφια με την τεχνη. Τσιμπα την πασα Χανς!
Θενξ Αλκη,
Ριξτε μια ματια στον ευρυτερο κοινωνικο σας περιγυρο και βρειτε ποσοι απο τους φιλους ή γνωστους σας ασχολουνται με τη “φωτογραφια”. Επειδη εκανα εγω αυτη τη μινι αναζητηση πριν απο εσας για εσας, εχω ετοιμα και αχνιστα τα αποτελεσματα της ερευνας και θα σας απαντησω απεριφραστα: ειναι πολλοι...ειναι τρομακτικα μεγαλος ο αριθμος... σχεδον ο ενας στους δυο.
Τι ειναι ομως αυτο που ωθει τοσους πολλους νεους ανθρωπους, φαινομενικα υγιεις, στη φωτογραφια? Ποιο αορατο χερι τους οπλιζει με μια σουπερ χαι τεκ φωτογραφικη μηχανη και τους στελνει, στρατιες ολοκληρες απο ζομπι φερελπιδων φωτογραφων, να απαθανατιζουν ετοιμορροπα κτηρια, μισογκρεμισμενες ταρατσες, κοτετσια, παραφορτωμενα τρικυκλα ή ...το ηλιοβασιλεμα? Γιατι κακα τα ψεματα, ας μη γελιομαστε, οι παραπανω εικονες ανηκουν στο σκληρο πυρηνα της ονειρικης θεματολογιας των συγχρονων φωτογραφων. Και ακομα χειροτερα, τα προσωπα που λαμβανουν μερος ως μοντελα σε τετοιου τυπου σκηνικα, ειτε ατενιζουν σκεπτικα το απειρο με μια φονικη δοση μελαγχολιας στα αυτια ειτε στεκονται εντελως ακαμπτα και σε σημαδευουν με ενα βαθυ σκληρο βλεμμα εκδηλης αποφασιστικοτητας. Κλικ !
Νιωθω ηδη αποκαμωμενη και συναισθηματικα μετεωρη που εγραψα αυτες τις λεξεις στην προσπαθεια μου να αποτυπωσω ενα κοινωνικο φαινομενο με ανησυχητικες διαστασεις. Τα νευρικα μου κυτταρα βδελυσσονται τους φωτογραφους και τα αηδιαστικα τους πονηματα, που μου τα πλασσαρουν ως τη μεγαλειωδη μορφη εκφρασης ιδεων και καταστασεων οπως η αλλοτριωση (βλ. ετοιμορροπο κτηριο και μισογκρεμισμενη ταρατσα), η απομακρυνση απο τη φυση (βλ. κοτετσι), η χειμαζομενη ανθρωπινη αξιοπρεπεια (βλ. παραφορτωμενο τρικυκλο), και τελος ο Θεος (βλ. ηλιοβασιλεμα).
Και φυσικα δεν αρνουμαι τη σημαντικη προσφορα της φωτογραφιας ως μεσο επικοινωνιας. Γιατι περι αυτου προκειται, ειναι μια ΤΕΧΝΙΚΗ δημιουργιας οπτικων εικονων, μια τεχνικη ρεαλιστικης απεικονισης της πραγματικοτητας. Αλλο ΤΕΧΝΙΚΗ και αλλο ΤΕΧΝΗ! Οση σχεση εχει ενας αστροφυσικος με τη Λιτσα Πατερα, αλλη τοση εχει ενας καλλιτεχνης με ενα φωτογραφο.
Γιατι αυτη η απλη παραδοχη να μη γινεται αντιληπτη απο τους αοκνους στρατιωτες της φωτογραφιας? Θα τους γλυτωνε αλλωστε απο πολυ χρονο, γιατι θα μπορουσαν να εκμεταλλευτουν τις ωρες που σπαταλουν κανοντας παρεα σε ετοιμορροπα κτηρια για να διαβασουν κατι και να σουλουπωθουν πνευματικα αλλα και απο χρημα, γιατι απο ο,τι γνωριζω τα εξαρτηματα του συγκεκριμενου σπορ ειναι πολυ ακριβα. Μεχρι να συμβει αυτο, η καθαρση δηλαδη, θα πρεπει να συνειδητοποιησουν οι χαρουμενοι φωτογραφοι οτι βρισκονται σε μια μονιμη κατασταση διανοητικης σιεστας, η οποια προιοντος του χρονου θα τους οδηγησει σε πνευματικη αγκυλωση.
Υγ: Για ολους τους γιατρους εκει εξω: Το 100 μειον 77 δεν κανει 33, κανει 23. Α, και το 1/3 ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ με το 30%. Ειναι ΠΕΡΙΠΟΥ ιδιο.
Υγ2: Ο Αλκης υποστηριξε οτι σε καθε συζητηση γυρω απο τη φωτογραφια πρεπει υποχρεωτικα να αναφερθει τουλαχιστον μια φορα η λεξη “μουχρωμα”. Μουχρωμα λοιπον...
Υγ3: Αναγνωστουλη μου το ποστακι αυτο ισως ηταν λιγοτερο politically correct απο οσο σε εχω συνηθισει. Για να εκπλαγεις ακομα παραπανω, θα χρησιμοποιησω ως κατακλειδα μια ιδεα αλλουνού (του mikeus):
Οσοι βρηκαν αυτο το αρθρο χυδαιο η προσβλητικο.... να βγαλουν μια ασπρομαυρη φωτογραφια το πτυχιο τους και να τη χρησιμοποιησουν ως χαρτι τουαλετας.
-“Χαιρω πολυ, Λέλος”.
(χειραψια).
-“Χαρηκα”
-“Και εγω.”
(μικρη παυση).
-“Εδω μενεις Αλκη?”
-“Οχι...Αθηνα μενω, Τριπολη κατεβαινω μονο για τις γιορτες. Εσυ?”
-“Εγω ημουν στο εξωτερικο, σπουδαζα λογιστικη, και τωρα γυρισα εδω μονιμα. Εσυ εχεις σπουδασει κατι?”
-“Πουτσοαποτριχωτικη”.
-“Οριστε?”
-“Πουτσοαποτριχωτικη.... φοιτησα σε σχολη καλλωπισμου της βουβωνικης περιοχης με ειδικευση στο πεος”.
-“οχι οχι.... απο σπουδες εννοουσα...”
-“Γιατι ρε Λελο, το δικο σου νομιζεις οτι ειναι σπουδη? Επειδη δηλαδη εμαθες ολους τους τριψηφιους τωρα εισαι και καλα σπουδαγμενος?”
Ετσι ειναι αναγνωστουλη μου, για να μπορεις να αυτοαποκαλεισαι “μορφωμενος” ή “επιστημονας” πρεπει να εχεις διπλωμα-πτυχιο σε κατι απο μαθηματικα, φυσικη, χημεια, βιολογια, πληροφορικη, φιλοσοφια, νομικη αντε βαρια βαρια και ιατρικη (αν και αυτα τα παλικαρακια, οι γιατροι, εστω κιαν μπορουν να αποστηθιζουν αξιοσημειωτες ποσοτητες βαρετων πληροφοριων, δεν καταφερνουν να προσθεσουν δυο κλασματα, αν δεν ειναι ομωνυμα).
Ολα τα υπολοιπα γνωστικα πεδια, μπορεις να τα μαθεις. Μπορεις ακομα να τα διδαχθεις, να ασχοληθεις μαζι τους, να παρακολουθησεις σχετικες ομιλιες, ή και να καλλιεργησεις το ταλεντο σου σε αυτα. Δε μπορεις ομως να τα “μελετησεις” ή να τα “σπουδασεις”, με τον ιδιο τροπο που δε μπορεις να “διαπρεψεις” στην τριλιζα ή να “αφησεις εποχη” στο απλωμα του τραχανα. Απλα δεν ειναι δόκιμη η ορολογια, δεν ταιριαζει, δε στεκει, πώς να το κανουμε... η λεξη επισταμαι, δεν ειναι φτιαγμενη για αυτα.
Εστω λοιπον κιαν καμια φορα κανουμε τα στραβα ματια, και το αφηνουμε να περασει στο ντουκου, εστω ακομα κιαν υπαρχουν ελαχιστες περιπτωσεις ανθρωπων που καταφερνουν να καμουφλαρουν την αποσταση αναμεσα στις δυο εννοιες, παρολαυτα κατα βαθος ολοι το γνωριζουμε:
η λογιστικη (και η καθε λογιστικη) εχει τοσα κοινα με την επιστημη οσα και η φωτογραφια με την τεχνη. Τσιμπα την πασα Χανς!
Θενξ Αλκη,
Ριξτε μια ματια στον ευρυτερο κοινωνικο σας περιγυρο και βρειτε ποσοι απο τους φιλους ή γνωστους σας ασχολουνται με τη “φωτογραφια”. Επειδη εκανα εγω αυτη τη μινι αναζητηση πριν απο εσας για εσας, εχω ετοιμα και αχνιστα τα αποτελεσματα της ερευνας και θα σας απαντησω απεριφραστα: ειναι πολλοι...ειναι τρομακτικα μεγαλος ο αριθμος... σχεδον ο ενας στους δυο.
Τι ειναι ομως αυτο που ωθει τοσους πολλους νεους ανθρωπους, φαινομενικα υγιεις, στη φωτογραφια? Ποιο αορατο χερι τους οπλιζει με μια σουπερ χαι τεκ φωτογραφικη μηχανη και τους στελνει, στρατιες ολοκληρες απο ζομπι φερελπιδων φωτογραφων, να απαθανατιζουν ετοιμορροπα κτηρια, μισογκρεμισμενες ταρατσες, κοτετσια, παραφορτωμενα τρικυκλα ή ...το ηλιοβασιλεμα? Γιατι κακα τα ψεματα, ας μη γελιομαστε, οι παραπανω εικονες ανηκουν στο σκληρο πυρηνα της ονειρικης θεματολογιας των συγχρονων φωτογραφων. Και ακομα χειροτερα, τα προσωπα που λαμβανουν μερος ως μοντελα σε τετοιου τυπου σκηνικα, ειτε ατενιζουν σκεπτικα το απειρο με μια φονικη δοση μελαγχολιας στα αυτια ειτε στεκονται εντελως ακαμπτα και σε σημαδευουν με ενα βαθυ σκληρο βλεμμα εκδηλης αποφασιστικοτητας. Κλικ !
Νιωθω ηδη αποκαμωμενη και συναισθηματικα μετεωρη που εγραψα αυτες τις λεξεις στην προσπαθεια μου να αποτυπωσω ενα κοινωνικο φαινομενο με ανησυχητικες διαστασεις. Τα νευρικα μου κυτταρα βδελυσσονται τους φωτογραφους και τα αηδιαστικα τους πονηματα, που μου τα πλασσαρουν ως τη μεγαλειωδη μορφη εκφρασης ιδεων και καταστασεων οπως η αλλοτριωση (βλ. ετοιμορροπο κτηριο και μισογκρεμισμενη ταρατσα), η απομακρυνση απο τη φυση (βλ. κοτετσι), η χειμαζομενη ανθρωπινη αξιοπρεπεια (βλ. παραφορτωμενο τρικυκλο), και τελος ο Θεος (βλ. ηλιοβασιλεμα).
Και φυσικα δεν αρνουμαι τη σημαντικη προσφορα της φωτογραφιας ως μεσο επικοινωνιας. Γιατι περι αυτου προκειται, ειναι μια ΤΕΧΝΙΚΗ δημιουργιας οπτικων εικονων, μια τεχνικη ρεαλιστικης απεικονισης της πραγματικοτητας. Αλλο ΤΕΧΝΙΚΗ και αλλο ΤΕΧΝΗ! Οση σχεση εχει ενας αστροφυσικος με τη Λιτσα Πατερα, αλλη τοση εχει ενας καλλιτεχνης με ενα φωτογραφο.
Γιατι αυτη η απλη παραδοχη να μη γινεται αντιληπτη απο τους αοκνους στρατιωτες της φωτογραφιας? Θα τους γλυτωνε αλλωστε απο πολυ χρονο, γιατι θα μπορουσαν να εκμεταλλευτουν τις ωρες που σπαταλουν κανοντας παρεα σε ετοιμορροπα κτηρια για να διαβασουν κατι και να σουλουπωθουν πνευματικα αλλα και απο χρημα, γιατι απο ο,τι γνωριζω τα εξαρτηματα του συγκεκριμενου σπορ ειναι πολυ ακριβα. Μεχρι να συμβει αυτο, η καθαρση δηλαδη, θα πρεπει να συνειδητοποιησουν οι χαρουμενοι φωτογραφοι οτι βρισκονται σε μια μονιμη κατασταση διανοητικης σιεστας, η οποια προιοντος του χρονου θα τους οδηγησει σε πνευματικη αγκυλωση.
Υγ: Για ολους τους γιατρους εκει εξω: Το 100 μειον 77 δεν κανει 33, κανει 23. Α, και το 1/3 ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ με το 30%. Ειναι ΠΕΡΙΠΟΥ ιδιο.
Υγ2: Ο Αλκης υποστηριξε οτι σε καθε συζητηση γυρω απο τη φωτογραφια πρεπει υποχρεωτικα να αναφερθει τουλαχιστον μια φορα η λεξη “μουχρωμα”. Μουχρωμα λοιπον...
Υγ3: Αναγνωστουλη μου το ποστακι αυτο ισως ηταν λιγοτερο politically correct απο οσο σε εχω συνηθισει. Για να εκπλαγεις ακομα παραπανω, θα χρησιμοποιησω ως κατακλειδα μια ιδεα αλλουνού (του mikeus):
Οσοι βρηκαν αυτο το αρθρο χυδαιο η προσβλητικο.... να βγαλουν μια ασπρομαυρη φωτογραφια το πτυχιο τους και να τη χρησιμοποιησουν ως χαρτι τουαλετας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)