Συκα, σκαφη.

Το προηγουμενο ποστ αναγνωστουλη μου ξεσηκωσε θυελλα... εχμ.. τι θυελλα, τσουναμι αντιδρασεων (και ηταν αναμενομενο αφου ο Αλκης και παλι εβαλε βαθια το μαχαιρι στο κοκκαλο). Τα τηλεφωνα μου καηκανε, ο χωρος στο gmail μου εξαντληθηκε, ο ταχυδρομος της γειτονιας μας τα εφτιαξε με τη χηρα στον πρωτο. Αγανακτισμενοι αναγνωστες ερχονταν καθε λιγο κατω απο το σπιτι μου για να κανουν πορειες, διαδηλωσεις ή κανταδες. Σου παραθετω ενδεικτικα καποια απο τα μηνυματα που ελαβα στο κινητο μου τις τελευταιες μερες:

-“Αλκη εισαι καραγκιοζης, αλητης και παλιανθρωπας”
(ανωνυμος πρωην φαν του Αλκη).

-“Αλκη εισαι κομπλεξικος, ψωναρα και μικροτσουτσουνος”
(πρωην κοπελα του Αλκη).

-“Αλκη την παρασκευη μην κανονισεις τιποτα, θα παμε για μπυρες και λουκανικα με τον Κωστα”
(συμπαικτης ποκερ του Αλκη, που ευτυχως δε διαβαζει το μπλογκ γιατι ειναι λογιστης με χομπυ το ποκερ τη φωτογραφια και το καρατε).

Με λιγα λογια μονάκριβέ μου αναγνωστουλη, η κοινη γνωμη ηθελε συσσωμη να μου πει οτι αυτος ο λιβελος δεν εχει θεση στο εναρετο μπλογκ μου. Κιομως! η κοινη γνωμη δεν ξερει που της παν τα τεσσερα! Γιατι οπως σου εχω ξαναπει, αυτο το μπλογκ φιλοδοξει να γινει το σπαθι που πετσοκοβει την αγρια βλαστηση στη ζουγκλα της νοησης και φανερωνει λιγο λιγο το μονοπατι που οδηγει στην αληθεια. Και ακριβως αυτο το σκοπο εξυπηρετησε και το εν λογω αρθρο.

Γιατι η ματια του blogger ειναι μια εντιμη ματια. Οταν καθεσαι στο πσ αναγνωστουλη μου, τη στιγμη που οι δεικτες αγγιζουν τα στιγματα του φ και του ξ, νιωθεις να σε πλημμυριζει ενα κυμα ελευθεριας. Εδω κανείς δε σε κρινει που καμπουριαζεις, που φορας παλιες πυτζαμες ή που μασας τσιχλα με ανοιχτο το στομα. Δε χρειαζεται να πεις ψεματα οτι σου αρεσουν οι ειδεχθεις γοβες της Ναταλιας ουτε να προσποιηθεις οτι χαρηκες που συναντησες στο δρομο την κυρια Τασια (που σε θυμαται απο οταν ησουν τοσος και συνεπως το κοινωνικο πρωτοκολλο επιβαλλει να γνεφεις καταφατικα οταν σε ενημερωνει αυτοβουλως οτι ο γιος της ειναι εξυπνος αλλα δε διαβαζει).

Αυτη η ελευθερια κατεβαινει σαν απο ωσμωση στα δαχτυλα σου και μετουσιωνεται σε αληθεια. Απαλλαγμενη απο ταμπου και καθωσπρεπισμους. Ωμη, κυνικη, απαρεγκλιτη. Χωρις υποννοουμενα ή υπεκφυγες. Πως γινεται λοιπον να μην εναντιωθει σε αχρειαστες ωραιοποιησεις? Σαν (υπερβολικο) παραδειγμα σκεψου τη δηλωση:

“-ο γιος μου τελειωσε το στρατο και τωρα ασκει κομμωτικη”.

Βλεπεις ποσο δεν ταιριαζει η λεξη “ασκει”? Ε λοιπον, ο γιος σου ειναι μπαρμπερης γιου στχιουπιντ μπιτς. Προσπαθωντας να μακιγιαρεις τις κουβεντες σου το μονο που καταφερνεις ειναι να εκπεμψεις ανασφαλεια και κομπλεξ κατωτεροτητας. Ο συνομιλητης σου θα συμπερανει οτι ντρεπεσαι για το γιο σου ακριβως τη στιγμη που θα ακουσει την παραταιρη λεξη, ισως μαλιστα και να του δημιουργηθει ασυνειδητα η εντυπωση οτι ειναι αναξιοπρεπες να εισαι μπαρμπερης. Αν αντιθετα επιλεξεις να πεις τα πραγματα με το ονομα τους κανεις δε θα εστιασει στο σημειο που εσυ θεωρεις αμφιλεγομενο ή υποτιμητικο.

Αυτα για σημερα αναγνωστουλη μου, ελπιζω να εκλεισα καποιες τρυπες. C ya.



Disclaimer : Ολα τα παραπανω δεν αποτελουν αποψεις του συγγραφεα, ή μαλλον αποτελουν τις ψηφιακες αποψεις του δηλαδη τις ασπαζεται αποκλειστικα και μονο για οσο βρισκεται στη στριφογυριστη ντεμεκ δερματινη καρεκλα του. Στην πραγματικη ζωη, ειδικα σε μια τετ α τετ συναντηση με τη Ναταλια ή την κυρια Τασια, οι ιδεες και τα γουστα του προσαρμοζονται στα αντιστοιχα του συνομιλητη.
All rights reserved.