Προσφατα αγαπημενε μου αναγνωστουλη, το online - deep web περιοδικο “Cool 'n Cooler” αποφασισε να με τιμησει ως τον “πιο cool τυπο στο χωρο του blogging ισως και στα περιχωρα”. Σου παραθετω το αφιερωμα ακριβως οπως δημοσιευτηκε:
Συνεντευξη με τον Αλκη, της Νατασας Κ.
Μιλησα με τον Αλκη στο τηλεφωνο και του ζητησα να συναντηθει μαζι μου για μια συνεντευξη. Δεχτηκε με χαρα. Του προτεινα να βρεθουμε σε καποιο εστιατοριο αλλά μου ειπε οτι προτιμουσε να παμε σε τσιπουραδικο, “γιατι ειχε καιρο να φαει τσιπούρα”.
“Πως θα σε αναγνωρισω?” τον ρωτησα. “Θα ειμαι ο πιο κουλ τυπος στο μαγαζι” μου απαντησε με αυτοπεποιθηση και μου εκλεισε το τηλεφωνο. Τον ξανακαλεσα για να μου πει πώς λεγαν το μερος και πού βρισκοταν.
Εφτασα με λιγη καθυστερηση και διαπιστωσα οτι ηταν ασφυκτικα γεματο. Πλησιασα ενα σερβιτορο και τον ρωτησα αν εχει παρει το ματι του καποιον εξαιρετικα cool πελατη να περιμενει μονος του. Αυτος δεν ειπε τιποτα, απλα γυρισε και μου εδειξε εναν τυπο που φορουσε t-shirt “Hard rock cafe Leningrad”. Χωρις αμφιβολια, ηταν αυτος. Τον πλησιασα. Μου μιλησε πρωτος.
Α: Γουαου!, εντυπωσιακο... πολυ θα ηθελα να το δανειστω για ενα βραδυ. (κοιτωντας με απο πανω μεχρι κατω).
Ν: (ξαφνιασμενη) Μααα, τι να το κανεις εσυ το φορεμα?
Α: Ποιο φορεμα? Για το κορμι σου μιλουσα.
Ν: (χαμογελο).
Α: (με προτεταμενο χερι) Αλκης, χαιρω πολυ
Ν: Χαιρω πολυ Αλκη, εγω ειμαι η Νατασα.
Α: Ωωωωω τι ωραιο ονομα? Απο που βγαινει?
Ν: Ερχχχμμ απο το Αναστασια... Αλλά ας καθισουμε για να ξεκινησουμε τη συνεντευξη
----
Ν: Λοιπον Αλκη, για πες μου, ποτε ανακαλυψες το ταλεντο σου στο γραψιμο?
Α: Κοιτα... ανεκαθεν ολοι γνωριζαν οτι ειμαι ιδιαιτερα χαρισματικος σε ολα τα επιπεδα, αλλά φανταζομαι πως ηταν κοινο μυστικο γιατι ποτε κανενας δεν το ανεφερε. Τωρα οσον αφορα ειδικα το ταλεντο στο γραψιμο, αυτο ειχε γινει αντιληπτο απο πολυ νωρις. Να φανταστεις οτι απο τεσσαρων χρονων ηξερα να γραφω, ομως δεν ηταν ευκολο να το κανω γιατι δεν ειχα μαθει ακομα να διαβαζω και ετσι χρειαζομουν συνεχεια καποιον διπλα μου να με ενημερωνει για το τι ειχα μολις γραψει.
Ν: Πες μου λιγα πραγματα για τα παιδικα σου χρονια. Υπηρχαν σημαδια που εδειχναν οτι θα εξελιχθεις σε φωτεινο φαρο της τεχνης και του πνευματος?
Α: Μα βεβαια. Για παραδειγμα, παντα με γοητευαν ευγενεις ασχολιες οπως η κιθαρα, ο κινηματογραφος και τα μαθηματικα. Επισης επαιζα σκακι, που αν εχεις ασχοληθει θα γνωριζεις οτι καλλιεργει πολυ εντατικα το μυαλο και το πνευμα.
Ν: Α οχι, δεν εχω ιδεα απο σκακι, να φανταστεις δεν ξερω ουτε τους κανονες.
Α: Αν θες μπορω να σου τους μαθω εγω σε τεσσερις μερες.
Ν: Σε τεσσερις μερες? Τοσο δυσκολοι ειναι?
Α: Οχι, απλα φευγω αυριο για διακοπες, και θα γυρισω σε τεσσερις μερες.
Ν: Τελος παντων, για πες μου Αλκη, μετα το λυκειο τι εκανες? Να υποθεσω οτι επελεξες να σπουδασεις?
Α: Μα ναι, φυσικα. Κοιτα, εγω ημουν παντα καλος μαθητης, και απο μικρος ηθελα να σπουδασω ηλεκτρολογος μηχανικος στο πολυτεχνειο. Η ιατρικη δε με τραβαγε καθολου. Να φανταστεις οτι ουτε καν σκεφτομουν να δηλωσω ιατρικη στο μηχανογραφικο μου.
Ν: Και τι εγινε τελικα? Σε πιεσαν οι γονεις σου?
Α: Οχι βεβαια.
Ν: Και πώς κατεληξες να σπουδαζεις ιατρικη?
Α: Μα δε σπουδασα ιατρικη... ηλεκτρολογος μηχανικος σπουδασα, αφου σου ειπα οτι αυτο ηθελα απο μικρος...
Ν: Χμμ οκ, ας αλλαξουμε θεμα καλυτερα. Μιλα μου λιγο για τον Αλκη του σημερα. Τι τον φοβιζει, τι τον πληγωνει και τι τον εξιταρει?
Α: Αυτο που φοβαμαι ειναι οι κλειστοι χωροι.
Ν: Δηλαδή τι φοβασαι?
Α: μα σου ειπα... τους κλειστους χωρους
Ν: Οκ...
Α: Αυτο που με πληγωνει περισσοτερο θα ελεγα οτι ειναι η απορριψη. Για παραδειγμα, καθε φορα που πλησιαζω μια κοπελα σε ενα μπαρ και της προτεινω να την κερασω ενα ποτο και αυτη μου λεει “αντε γαμησου ρε καραγκιοζη”, τοτε νιωθω ενα μικρο μερος του εαυτου μου να πληγωνεται τρομερα. Οχι και τοσο μικρο δηλαδη, ας πουμε ενα κομματι του εαυτου με ικανοποιητικο μεγεθος.
Τελος, αυτο που με εξιταρει θα ελεγα οτι ειναι η επιβραβευση. Οταν ακουω τις φρασεις “μπραβο Αλκη”, “συγχαρητηρια Αλκη”, “παλι τα καταφερες Αλκη”, τοτε πραγματικα ανεβαινει η διαθεση μου. Οταν νιωθω πεσμενος ψυχολογικα ψαχνω στο ιντερνετ για ορκωμοσιες ή απονομες πτυχιων. Φοραω μια τηβεννο, κραταω παραμασχαλα ενα τυλιγμενο μπεζ χαρτονι, παω στην εκδηλωση και πιανω κουβεντα με τους γονεις και τους καθηγητες.
Ν: Πολυ ωραια Αλκη. Νομιζω πως εχω αρκετο υλικο για το αρθρο μου. Μια τελευταια ερωτηση θα σου κανω μονο. Με τι ασχολεισαι αυτη την περιοδο?
Α: Μολις τελειωσα μια εργασια μου, που αναλυει με ρεβιζιονιστικο τροπο τη φροϋδικη θεωρηση της επιρροης της σεξουαλικοτητας στη διαμορφωση της προσωπικοτητας κατα το προνηπιακο σταδιο. Αν σε ενδιαφερει να τη διαβασεις, ψαξτη σε λιγες μερες στα επιστημονικα περιοδικα. Θα ειναι δημοσιευμενη ως:
“Η τεραστια σημασια του πεους” του Αλκη.
Ν: Οκ λοιπον, Αλκη. Δε σε χρειαζομαι αλλο. Η συνεντευξη τελειωσε. Σε ευχαριστω πολυ για το χρονο σου. Τωρα με συγχωρεις, πρεπει να παω λιγο στην τουαλετα.
Α: Θα μπορουσα να ερθω να βλεπω?
Ν: Οχι.
Α: Δεν πειραζει, καποια αλλη φορα ισως. Καληνυχτα.
Ν: Καληνυχτα.
