“Παιδακια η δασκαλα σας σημερα ειναι αρρωστη γιαυτο θα κανετε μαθημα με την κυρια Τασια. Λοιπον, ας συστηθουμε, απο εδω εχουμε το Γιωργακη, τη Μαρια, το Γιαννακη, το Γιωργο, τον Κωστα, τη Μαιρουλα, τον Ευρυσθενη και τη Γιωργια”.
“Σας ευχαριστω κυρια Ιωαννα, αν χρειαστω κατι θα σας φωναξω”
“Λοιπον, για να δουμε... χμμμ... ποιο καλο παιδακι θα μας πει που ειχατε μεινει στην αριθμητικη με την κυρια Παναγιωτα...”
Εσυ ποιο θα διαλεγες αναγνωστουλη μου? Σε ποιο παιδακι ειναι πιο πιθανο να ανατεθει να φερει το χάρτη, να μοιρασει τα διαγωνισματα ή να χωρισει τις ομαδες για το παιχνιδι ορθογραφιας? Ποιο παιδακι δε θα ξεχασεις να καλεσεις στο παρτυ σου και ποιο θα ψηφισεις για το τριμελες της ταξης? Μηπως το ονομα ενος παιδιου επηρεαζει τη συμπεριφορα του περιγυρου του, και κατεπεκταση επιδρα στη διαμορφωση της προσωπικοτητας του? Εγω πιστευω πως ναι (εστω κιαν δε γνωριζω μελετες που να ενισχυουν αυτη την αποψη).
Ο Γιωργος λοιπον, συνηθως δεν ειναι σκετος αλλά “ο Γιωργος ο ταδε του ταδε, ο αδερφος του ταδε” ή “ο Γιωργος ο ψηλος / κουτσος / αλληθωρος” κλπ, ωστε να ξεχωριστει απο τους υπολοιπους κακομοιρηδες που καταδικαστηκαν να ζουν με μια-απο-τα-ιδια ονομα. Αντιθετα ο Αρισταρχος νιώθει μοναδικος απο την αρχη της ζωης του (ή τουλαχιστον απο όταν αποκτησει αυτεπιγνωση).
Επισης, τα ελληνικα ονοματα εχουν ιδιαιτερο “ηχοχρωμα” (στα ελληνικα αυτια τουλαχιστον). Ετσι, το ονομα “Ορεστης” εχει ρωμαλεο ακουσμα, η “Κλυταιμνηστρα” ξεχειλιζει απο δυναμισμο, ο “Γιαννης” προκαλει την απολυτη αδιαφορια, ενω η “Αννα” θυμιζει ηχο πεινασμενου αυτιστικου παιδιου.
Αλλά και ετυμολογικα αν το δει κανεις, ειναι πολυ πιο κουλ το ονομα σου να εχει μια γαματη εννοια οπως για παραδειγμα Πατροκλος (“δοξα της πατριδας”) ή Αλκινοος (“ευρωστο μυαλο”) παρα Γιωργος (“γεωργος”) ή Μαρια που δεν ξερω αν σημαινει κατι στα εβραϊκα αλλά και να σημαινει δε νομιζω να ειναι και πολυ κουλ.
Ακομα, σκεψου πώς ενιωσε ο μικρος Φιλιππος οταν του ειπαν οτι το ονομα του σημαινει “αυτος που αγαπαει τα αλογα”, και οτι με πολλα τετοια ενας Φιλιππος κατεκτησε το μισο κοσμο και εστειλε το γιο του να γονατισει τον αλλο μισο. Ειμαι σιγουρος οτι ενιωσε οχι μονο περηφάνια αλλα και υποχρεωση να μεγαλουργησει για να δοξασει το συνονοματο με τον οποιο μολις ταυτιστηκε (βαλε τα δυνατα σου μικρε!). Αντιθετα δεν ξερω καμια Μαρια που να πασχιζει να μεινει παρθενα για να τιμησει το δικο της ονομα.
Δεδομενων ολων των παραπανω, συμπεραινουμε οτι ενας Μιλτιαδης θα αναλαβει απο μικρος πολλες αποστολές, θα επωμιστει ευθυνες, θα παρει πρωτοβουλιες και θα γινει πιο ενδιαφερων ανθρωπος απο το Νικο. Γιατι ομως υπαρχουν τοσες Κωνσταντινες? Τι ειδους ανθρωποι ονομαζουν το βλασταρι τους Λαμπη?
Η απαντηση ειναι απλη: Ο μονος λογος για να δωσεις σε ενα παιδι ενα βαρετο, συνηθισμενο και κακοηχο ονομα ειναι οτι “ετσι λενε τον παππου του”, ο οποίος μαλλον ονομαστηκε σε μια εποχη που οι παπαδες ειχαν το δικαιωμα να επιλεγουν το ονομα του παιδιου σου και που τα ελληνικα ονοματα αντιμετωπιζονταν απο την εκκλησια το λιγοτερο με καχυποψια. Ειναι επομενο λοιπον το οικογενειακο περιβαλλον του μικρου Λαμπη (και σε λιγα χρονια και ο Λαμπης) σε καποιο βαθμο να χαρακτηριζεται απο παρωχημενες, δουλοπρεπεις και συντηρητικες νοοτροπιες.
Αν μαλιστα το δυσμοιρο παιδι εχει γεννηθει σε οικογενεια πραγματικων πιστων, τοτε ... κλαφτα Χαραλαμπε. Πανω που θα αρχισει να κατανοει τον κοσμο, θα βομβαρδιστει με ιστοριες για ενα ξυπολητο τυπακι που ηταν γαματο και περπαταγε στο νερο αλλα δεν ειχε γκομενα, και ολοι τον αγαπουσαν μεχρι που ομοφωνα τον σταυρωσαν και αυτος αναστηθηκε και φευγοντας μας εσωσε και απο τοτε ειναι παντα παντου αρα καλο ειναι να πινουμε το αιμα του. It just doesn't make sense. Ειναι αναμενομενο για οποιοδηποτε παιδακι μεγαλωνει κοντα σε τετοιες κατηχησεις, να δημιουργησει στρεβλη εικονα της πραγματικοτητας σε ολα τα επιπεδα και να καταληξει να δεχεται να αναπαραγει και να επιβραβευει το παραλογο. Απο την αλλη, την ιδια ωρα που ο Λαμπρουκος υφισταται μη αναστρεψιμη εγκεφαλικη βλαβη, η μαμα της μικρης Αριαδνης στο διπλα σπιτι τη βαζει για υπνο διαβάζοντάς της Ιλιαδα ή εξιστορωντας τη ζωη του Αρχιμηδη και του Πυθαγορα.
Η παραπανω θεωρια αναγνωστουλη μου, νομιζω πως επαληθευεται και στην πραξη. Απο τη δικη μου εμπειρια τουλαχιστον, ειναι πιθανοτερο να ακουσω κατι καινουργιο απο τον Αλεξανδρο και οχι απο τον Τασο. Ο Αχιλλεας εχει πιο συγχρονη και ελευθερη σκεψη απο την Κατερινα και αν μου πουν οτι καποιος αμφισβητει τις κοινωνικες δομες και προτεινει ριζοσπαστικες αλλαγες, τοτε θα μαντεψω οτι αυτος ειναι ο Αριστειδης. Το Βαγγελη δε μπαινω καν στον κοπο να τον ακουσω.
disclaimer
το παρον αρθρο αποτελει μερος αντικαθωσπρεπεικης σειρας αρθρων που παροτρυνει τον αναγνωστουλη να κανει διακρισεις και να βγαζει θετικα ή αρνητικα συμπερασματα για την προσωπικοτητα, το ηθος και την ποιοτητα των συνανθρωπων του απο στοιχεια οπως το παχος των αστραγαλων, την τριχοφυια στο σβερκο, το κενο αναμεσα στα μπροστινα δοντια και διαφορα άλλα.
“Σας ευχαριστω κυρια Ιωαννα, αν χρειαστω κατι θα σας φωναξω”
“Λοιπον, για να δουμε... χμμμ... ποιο καλο παιδακι θα μας πει που ειχατε μεινει στην αριθμητικη με την κυρια Παναγιωτα...”
Εσυ ποιο θα διαλεγες αναγνωστουλη μου? Σε ποιο παιδακι ειναι πιο πιθανο να ανατεθει να φερει το χάρτη, να μοιρασει τα διαγωνισματα ή να χωρισει τις ομαδες για το παιχνιδι ορθογραφιας? Ποιο παιδακι δε θα ξεχασεις να καλεσεις στο παρτυ σου και ποιο θα ψηφισεις για το τριμελες της ταξης? Μηπως το ονομα ενος παιδιου επηρεαζει τη συμπεριφορα του περιγυρου του, και κατεπεκταση επιδρα στη διαμορφωση της προσωπικοτητας του? Εγω πιστευω πως ναι (εστω κιαν δε γνωριζω μελετες που να ενισχυουν αυτη την αποψη).
Ο Γιωργος λοιπον, συνηθως δεν ειναι σκετος αλλά “ο Γιωργος ο ταδε του ταδε, ο αδερφος του ταδε” ή “ο Γιωργος ο ψηλος / κουτσος / αλληθωρος” κλπ, ωστε να ξεχωριστει απο τους υπολοιπους κακομοιρηδες που καταδικαστηκαν να ζουν με μια-απο-τα-ιδια ονομα. Αντιθετα ο Αρισταρχος νιώθει μοναδικος απο την αρχη της ζωης του (ή τουλαχιστον απο όταν αποκτησει αυτεπιγνωση).
Επισης, τα ελληνικα ονοματα εχουν ιδιαιτερο “ηχοχρωμα” (στα ελληνικα αυτια τουλαχιστον). Ετσι, το ονομα “Ορεστης” εχει ρωμαλεο ακουσμα, η “Κλυταιμνηστρα” ξεχειλιζει απο δυναμισμο, ο “Γιαννης” προκαλει την απολυτη αδιαφορια, ενω η “Αννα” θυμιζει ηχο πεινασμενου αυτιστικου παιδιου.
Αλλά και ετυμολογικα αν το δει κανεις, ειναι πολυ πιο κουλ το ονομα σου να εχει μια γαματη εννοια οπως για παραδειγμα Πατροκλος (“δοξα της πατριδας”) ή Αλκινοος (“ευρωστο μυαλο”) παρα Γιωργος (“γεωργος”) ή Μαρια που δεν ξερω αν σημαινει κατι στα εβραϊκα αλλά και να σημαινει δε νομιζω να ειναι και πολυ κουλ.
Ακομα, σκεψου πώς ενιωσε ο μικρος Φιλιππος οταν του ειπαν οτι το ονομα του σημαινει “αυτος που αγαπαει τα αλογα”, και οτι με πολλα τετοια ενας Φιλιππος κατεκτησε το μισο κοσμο και εστειλε το γιο του να γονατισει τον αλλο μισο. Ειμαι σιγουρος οτι ενιωσε οχι μονο περηφάνια αλλα και υποχρεωση να μεγαλουργησει για να δοξασει το συνονοματο με τον οποιο μολις ταυτιστηκε (βαλε τα δυνατα σου μικρε!). Αντιθετα δεν ξερω καμια Μαρια που να πασχιζει να μεινει παρθενα για να τιμησει το δικο της ονομα.
Δεδομενων ολων των παραπανω, συμπεραινουμε οτι ενας Μιλτιαδης θα αναλαβει απο μικρος πολλες αποστολές, θα επωμιστει ευθυνες, θα παρει πρωτοβουλιες και θα γινει πιο ενδιαφερων ανθρωπος απο το Νικο. Γιατι ομως υπαρχουν τοσες Κωνσταντινες? Τι ειδους ανθρωποι ονομαζουν το βλασταρι τους Λαμπη?
Η απαντηση ειναι απλη: Ο μονος λογος για να δωσεις σε ενα παιδι ενα βαρετο, συνηθισμενο και κακοηχο ονομα ειναι οτι “ετσι λενε τον παππου του”, ο οποίος μαλλον ονομαστηκε σε μια εποχη που οι παπαδες ειχαν το δικαιωμα να επιλεγουν το ονομα του παιδιου σου και που τα ελληνικα ονοματα αντιμετωπιζονταν απο την εκκλησια το λιγοτερο με καχυποψια. Ειναι επομενο λοιπον το οικογενειακο περιβαλλον του μικρου Λαμπη (και σε λιγα χρονια και ο Λαμπης) σε καποιο βαθμο να χαρακτηριζεται απο παρωχημενες, δουλοπρεπεις και συντηρητικες νοοτροπιες.
Αν μαλιστα το δυσμοιρο παιδι εχει γεννηθει σε οικογενεια πραγματικων πιστων, τοτε ... κλαφτα Χαραλαμπε. Πανω που θα αρχισει να κατανοει τον κοσμο, θα βομβαρδιστει με ιστοριες για ενα ξυπολητο τυπακι που ηταν γαματο και περπαταγε στο νερο αλλα δεν ειχε γκομενα, και ολοι τον αγαπουσαν μεχρι που ομοφωνα τον σταυρωσαν και αυτος αναστηθηκε και φευγοντας μας εσωσε και απο τοτε ειναι παντα παντου αρα καλο ειναι να πινουμε το αιμα του. It just doesn't make sense. Ειναι αναμενομενο για οποιοδηποτε παιδακι μεγαλωνει κοντα σε τετοιες κατηχησεις, να δημιουργησει στρεβλη εικονα της πραγματικοτητας σε ολα τα επιπεδα και να καταληξει να δεχεται να αναπαραγει και να επιβραβευει το παραλογο. Απο την αλλη, την ιδια ωρα που ο Λαμπρουκος υφισταται μη αναστρεψιμη εγκεφαλικη βλαβη, η μαμα της μικρης Αριαδνης στο διπλα σπιτι τη βαζει για υπνο διαβάζοντάς της Ιλιαδα ή εξιστορωντας τη ζωη του Αρχιμηδη και του Πυθαγορα.
Η παραπανω θεωρια αναγνωστουλη μου, νομιζω πως επαληθευεται και στην πραξη. Απο τη δικη μου εμπειρια τουλαχιστον, ειναι πιθανοτερο να ακουσω κατι καινουργιο απο τον Αλεξανδρο και οχι απο τον Τασο. Ο Αχιλλεας εχει πιο συγχρονη και ελευθερη σκεψη απο την Κατερινα και αν μου πουν οτι καποιος αμφισβητει τις κοινωνικες δομες και προτεινει ριζοσπαστικες αλλαγες, τοτε θα μαντεψω οτι αυτος ειναι ο Αριστειδης. Το Βαγγελη δε μπαινω καν στον κοπο να τον ακουσω.
disclaimer
το παρον αρθρο αποτελει μερος αντικαθωσπρεπεικης σειρας αρθρων που παροτρυνει τον αναγνωστουλη να κανει διακρισεις και να βγαζει θετικα ή αρνητικα συμπερασματα για την προσωπικοτητα, το ηθος και την ποιοτητα των συνανθρωπων του απο στοιχεια οπως το παχος των αστραγαλων, την τριχοφυια στο σβερκο, το κενο αναμεσα στα μπροστινα δοντια και διαφορα άλλα.
