Γνωριζω πολλους οξυδερκεις και ενδιαφεροντες ανθρωπους. Σε αυτή την κατηγορια ανηκει και ενας ξαδερφος μου, με τον οποιο προσφατα (συγκεκριμενα πριν λιγα λεπτα) ειχα μια αρκετα εκτενη συζητηση πανω σε ένα απλο, καθημερινο θεμα. Το θεμα αναφερθηκε, ειδαμε ότι βρισκομαστε σε διαφορετικες πλευρες, και αρχισαμε να απλωνουμε αποψεις.
Η κουβεντα εληξε με τον ιδιο τροπο που τελειωνουν ολες οι συζητησεις μου μαζι του: Τα επιχειρηματα του διελυσαν τα δικα μου, συντομα βρεθηκα χωρις κατι να αντιπαραθεσω, αρχισα να επαναλαμβανομαι, μου ηταν αδυνατο να σπασω τη δομη του λογου του.
Και μπηκα σε σκεψεις. Εχει δικιο ο ξαδερφος? Το γεγονος ότι τα επιχειρηματα του ηταν ισχυροτερα και καλυτερα θεμελιωμενα από τα δικα μου, καθιστα την αποψη του σωστη?
Η απαντηση που δινω στον εαυτο μου είναι «όχι απαραιτητα». Εξηγουμαι. Η ρητορικη ικανοτητα του ξαδερφου δε συγκρινεται με τη δικια μου. Αυτος μπορει με ιδιαιτερη ευκολια να χειριζεται το λογο, να καταστρωνει σε δευτερολεπτα υπερασπιστικες γραμμες, να σχεδιαζει ατραπους σκεψης που οδηγουν στην ενδυναμωση της δικης του θεσης. Συνεπως είναι φαβορι στις περισσοτερες ιδεο-κοντρες μαζι μου.
Τι θα γινοταν αν καλουμασταν να στηριξουμε τις αναποδες μεριες? Παλι αυτος θα κερδιζε! Και μαλιστα ευκολοτερα αυτή τη φορα αφου θα ειχε το δικιο με το μερος του.
Το συμπερασμα μου είναι ότι σε μια συζητηση, η δεινοτητα του ομιλητη είναι εξισου σημαντικη (αν όχι σημαντικοτερη) με την ορθοτητα της αποψης την οποια εκφραζει. Μερικες φορες, εστω κιαν νιωθεις βουτηγμενος σε μια λιμνη με δικιο, ο αντιπαλος σου σηκωνει το χερι, το περνα μπροστα από το προσωπο σου και σου λεει: «These aren'the droids you were looking for»
Κάπου διάβασα (εδώ) ότι κάθε άνθρωπος πιστεύει πως οι απόψεις του είναι οι καλύτερες και σωστότερες απόψεις. Εαν δεν το πίστευε, θα είχε άλλες...
ΑπάντησηΔιαγραφή(Λίγο εκτός θέματος, αλλά συνειρμικά ταιριάζει)
Μιας και μπήκα στη διαδικασία να το σκεφτώ, αναρωτιέμαι αν ο ξάδερφός σου γνωρίζει κάποιον απέναντι στον οποίο να νιώθει εξίσου ανήμπορος επιχειρηματολογικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩστόσο, το ερώτημα παραμένει: πώς διαλέγουμε άποψη; Αν, σύμφωνα με τον Δημήτριο, το gut feeling μας οδηγεί σε τετριμένη λύση, τότε τι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μιάς κι έγινε λόγος για ρητορική δεινότητα, here's a link for an old, yet still influential oratory probe:
http://www.ndimou.gr/articledisplay.asp?cat_parent=11&time_id=83&cat_id=11
(Αυτό είναι σίγουρα εντελώς εκτός θέματος, αλλά ίσως έχει ενδιαφέρον)
PS to Dimitrios: there are no skilled orators, just arguments - strong or otherwise.