Είστε ευτυχισμένοι? Και αν ναι γιατί? Επειδή έχετε όλα όσα χρειάζεστε? Και αν ναι, τι ακριβώς χρειάζεστε? Θα συνδέσω, με καποια υπεραπλούστευση, την ευτυχία με την πληρότητα. Κατά συνέπεια, για να διευκολύνουμε κάπως την έρευνα στο παρόν άρθρο, θεωρούμε «ευτυχισμένο» άνθρωπο τον «πλήρη» άνθρωπο.
Η επίτευξη της πληρότητας έρχεται μόνο με την κατάκτηση. Και η κατάκτηση έχει διπλό περιεχόμενο :
α) την κατάκτηση με την έννοια της προόδου πχ στον τομέα της επιστήμης και των γραμμάτων και
β) την κατάκτηση πλούτου, αγαθών με την έννοια της επέκτασης, της απαλλοτρίωσης και της διαρκούς αναζήτησης «ζωτικού χώρου».
Είναι προφανές ότι η κατάκτηση στην περίπτωση α) έχει θετικό πρόσημο γιατί δε γίνεται σε βάρος συνανθρώπων ουτε του περιβάλλοντος. Είναι συνυφασμένη με τη λογική της προόδου, της ανάπτυξης και της εξέλιξης εν γένει.
Στη δεύτερη περίπτωση αντίθετα, η κατάκτηση έχει οδηγήσει σε στρεβλώσεις, όπως υπερκαταναλωτισμό, καταστροφή του οικοσυστήματος και στη χειρότερη σε πόλεμο.
Αναρωτιέμαι, λοιπόν, αν η εγγενής, όπως φαίνεται, στον άνθρωπο τάση για κατάκτηση και πληρότητα, η οποία εκδηλώνεται είτε ως εφαλτήριο για μεγαλειώδη πολιτισμό είτε ως μήτρα τεράστιων δεινών μπορεί να περιοριστεί ή να τιθασευθεί. Μάλλον όχι. Όπως δεν μπορείς να σταματήσεις έναν επιστήμονα να ερευνά και να εφευρίσκει, έτσι δεν μπορείς να σταματήσεις έναν μαλάκα να καταστρέφει. Και όταν κατακτηθούν όλα πάνω στη γη, θα στραφούν (οι μαλάκες) στ αστέρια, που μου αρέσουν τόσο πολύ. Οι «κονκισταδόρες» του μέλλοντος θα είναι stormtroopers.
Και η πλάκα είναι ότι και στις δυο περιπτώσεις, το κίνητρο είναι το ίδιο : η κατάκτηση με σκοπό την πληρότητα.
Και βέβαια η πληρότητα είναι πάντα το ζητούμενο. Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη πως ο Γκέντελ με το περίφημο θεώρημά του «περί μη πληρότητας» πήγε κόντρα στο κατεστημένο, θα πρέπει να θυμηθούμε ότι αυτοκτόνησε, άρα μάλλον δεν ήταν και πολύ ευτυχισμένος ο άνθρωπος!!!
Ακολουθεί ένα ποίημά μου απ τη συλλογή «Ανησυχίες»
Ωδή στο αδιάβροχο mp3
Το mp3 μου σα φορώ
και σιγοτραγουδάω
στ αστέρια νιώθω βρίσκομαι
μόλο που κολυμπάω
Οι νότες με μαγεύουνε
και κολυμπάω σαν ψάρι
στο ύπτιο και ελεύθερο
η μουσική με «πάει»
Θα κολυμπήσω άπειρα
θα φτάσω στο αιγαίο
και με μεγάλο λυρισμό
θα πω τραγούδι ωραίο
Τριγύρω βλέπω κτήρια
με στέγες και ταράτσες
μα στο δικό μου το μυαλό
μοιάζουν αστείες φάτσες
Το mp3 μου σα φορώ
κάτω απ το σκουφάκι
οι μελωδίες με ακολουθούν
νιώθω μικρό παιδάκι
…………………………………………………………………..
ΥΓ. Αρη, μελαμψέ μου άγγελε, βοήθησέ με να κάνουμε αυτά τα φτωχά στιχάκια έπος!!
Δεν ξέρω αν συμφωνώ με τον διαχωρισμό που κάνεις. Αυτός ήταν ένας ευγενικός τρόπος να πω ότι ξέρω πως διαφωνώ με τον διαχωρισμό που κάνεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε νομίζω ότι υπάρχει στην πραγματικότητα πρόοδος "στον τομέα της επιστήμης και των γραμμάτων" από μόνη της. Σαν αυτοσκοπός. Είναι περισσότερο ένα ρομαντικό, φιλοσοφικό δημιούργημα.
Ακόμη και κάποιος που κάθεται σπίτι του και διαβάζει όλη μέρα καταναλώνει τρόφιμα, χαρτί, ρεύμα (κεριά, έστω) παράγοντας, ταυτόχρονα, απορρίματα και μόλυνση.
Θα μπορούσα να φτάσω στο σημείο να πω ότι κάνει περισσότερο κακό κάποιος που κάθεται σπίτι του ("χωρίς να ενοχλεί κανέναν") μαζεύοντας γνώση "για τον εαυτό του" (για να "γίνει καλύτερος άνθρωπος" -whatever that means). Επειδή καταναλώνει πόρους χωρίς να συνεισφέρει στη βελτίωση της "ποιότητας ζωής" της ανθρωπότητας σαν σύνολο.
Που, εν τέλει, αυτή η βελτίωση μεταφράζεται σε μεγαλύτερη κατανάλωση αγαθών, είτε πρόκειται για σιτάρι, wireless bandwidth, ή βιβλία Twilight.
Όπως είπε κι ο Agent Smith: "Humanity is a virus". Χαρακτηρισμός που ισχύει ακόμη και για τους νεολιθικούς προγόνους μας. Η ίδια μας η επιβίωση απαιτεί κατανάλωση και πάντα γίνεται σε βάρος του περιβάλλοντος.
Δε έχουμε άλλη επιλογή.
Όσο αυξάνονται οι ανάγκες μας, θ'αυξάνεται η ενέργεια που καταναλώνουμε. Όπως είπες κι εσύ, όταν εξαντλήσουμε τους πόρους του πλανήτη, θα πρέπει να αντλήσουμε ενέργεια κατευθείαν από τον ήλιο, κι όταν τον εξαντλήσουμε κι αυτόν, από άλλα αστέρια. Η μόνη εναλλακτική μας είναι ν'αφανιστούμε. Που είναι κρίμα.
Άλλωστε, το πόση ενέργεια καταναλώνει ένας πολιτισμός είναι μέτρο της ανάπτυξής του (βλ. Kardashev scale). Οι stormtroopers είναι καλό παράδειγμα γιατί ανήκουν σε class 3 civilization.
Εμείς είμαστε... class 0 (για την ακρίβεια 0,72).
Τώρα, όσον αφορά την ευτυχία... ζήσε Μάη.
Σας είπα ότι μ'αρέσει το blog σας;
Μ'αρέσει το blog σας.
i apantisi einai 42
ΑπάντησηΔιαγραφήναι και η ερωτηση ειναι : How many roads must a man walk down?
ΑπάντησηΔιαγραφήέτσι γράφεται το 'ιπτυο';
ΑπάντησηΔιαγραφή(κλασσικό παράδειγμα φιλολόγου που έχει χάσει το νόημα όλου του άρθρου επειδή της μπήκε στο μάτι ένα ΄γιώτα' και ένα 'υψιλον' με τάσεις αυτομόλησης)
Αγαπημενη μου Ειρηνη, αναλαμβανω την πληρη ευθυνη για το σφαλμα καθοτι εκτελω χρεη γραμματεα της Χανς, και κανω την πληκτρολογηση. (Η ιδια δε θα εκανε ποτε τετοια κοτσανα). Απορω πως μου ξεφυγε τοσο χτυπητο λαθος, καθοτι ειμαι αρκετα ιδιοτροπος σε τετοια θεματα (εχω κολλησει το μικροβιο της ορθογραφιας και σε αυτο εχει συμβαλει και ο πατερας σου - δεν ειναι λιγες οι φορες που νιωθω την αναγκη να καρφωσω δυο πιρουνια στα ματια μου οταν βλεπω εντελως ανορθογραφα κειμενα...). Το διορθωσα, και ελπιζω να με βοηθατε παντα να διορθωνω τα φαλτσα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσυ ομως μικρο μου λουλουδακι τι θα κανεις? Εκανες ενα κλα'σ'ικο σφαλμα, και το blogspot δε θα σε αφησει να το μονταρεις ! :)
Ομολογώ οτι το blog σας ειναι θεσπέσιο..και ανυπομονώ να διαβάσω καινούρια άρθρα σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το 'κλασικο'...
Όταν εγω πήγαινα δημοτικό (τότε, παλιά), έτσι μας το μαθαιναν...βέβαια, έχεις δίκιο, αλλά τι να κάνουμε....ο,τι μικρομάθεις....κλπ.
Αφού δικαιολογηθηκα και ένιωσα καλύτερα, να σας ξαναπώ οτι έχω γίνει fan του blog και του ποιητικού σας ταλέντου και περιμένω αγωνιωδώς τα επόμενα έργα σας!!!