Αυτό το blog το ανοιξα για να γραφω τις δικες μου σκεψεις και καποια στιγμη θα το κανω. Βεβαια δεν εχω σκεφτει κατι αξιολογο τους τελευταιους μηνες αλλα ελπιζω ότι κατι θα ερθει στο εγγυς μελλον.
Αληθεια όμως, ποσες από αυτές τις σκεψεις θα είναι οντως «δικες μου»? Τις περισσοτερες μαλλον θα τις εχω ακουσει καπου, ή θα τις εχω διαβασει καπου (ισως μαλιστα και σε αλλα blogs).Αν όμως (και μου συμβαινει συχνα αυτό) ξεχασω την προελευση τους, πιθανον να θεωρησω εσφαλμενα ότι τις κατεβασε το δικο μου κεφαλι και να τις παραθεσω πανω απο την καμαρωτη υπογραφη μου (αφου αλλωστε θα ταιριαζουν τοσο καλα με τη γενικοτερη κοσμοθεωρια μου).
Αλλα και οι υπολοιπες ιδεες, αυτές που προεκυψαν από ζυμωσεις του δικου μου οργανικου επεξεργαστη, σιγουρα θα εχουν πρωτυτερα σχηματιστει και διατυπωθει από άλλα μυαλα (και φανταζομαι με αρτιοτερο τροπο από το δικο μου).
Χμμμ, ηδη αρχισα να μετανιωνω για αυτό το αρθρο και ακομα περισσοτερο για το ανοιγμα του blog, αλλα δε γαμιεται, ελπιζω πως θα γραψει κατι αξιολογο η Χανς, ή απλα θα σας γραφω πως περναω τις μερες μου.
Άρα πού καταλήγουμε; Πως δεν υπάρχει παρθενογένεση στη σκέψη; Αλλά και πάλι, αν καταλήξουμε σ' αυτό, δε θα είναι κάτι στο οποίο σίγουρα έχει καταλήξει κάποιος άλλος πριν από μας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου σκότωσες ένα όνειρο και μου στέρησες το δικαίωμα στην πεποίθηση ότι εγώ προσωπικά (κι ενδεχομένως και πολλοί άλλοι, αλλά ποιος νοιάζεται;) διαθέτω το χάρισμα να μπορώ ενίοτε να πρωτοτυπώ (σε διανοητικό επίπεδο, σε όλα τα άλλα διατηρώ ακόμα κάποιες ελπίδες...).
ΥΓ. Άλλαξα και νικ, να κάτι πιο ευφάνταστο κύριοι!