R.E.M.

Κανα δυο μερες πριν τις αλλες (δηλαδη τις προαλλες) ηπια λιγο παραπανω. Μετα ηπια λιγο ακομα, και την ακουσα για τα καλα, αλλά δεν επετρεψα στον εαυτο μου να το παραδεχτει, και γιαυτο πηγα να βουρτσισω τα δοντια μου. Το σκεπτικο μου ηταν οτι εαν ενας ανθρωπος ειναι αρκετα νηφαλιος ωστε να τον ενδιαφερει η στοματικη του υγιεινη μετα απο δυομιση λιτρα μπυρας, τοτε το ποτο δεν τον πιανει, αρα ειναι βαρυμαγκας. Λιγα δευτερολεπτα αργοτερα σκουπιζα την κρεμα ξυρισματος απο τη γλωσσα μου με την πετσετα προσωπου (γαμημενα σωληναρια, μοιαζουν μεταξυ τους). Υστερα τρεκλισα προς το κρεβατι και βουτηξα.

Πριν το καταλαβω κολυμπουσα για να παω σε καποια κηδεια. Ηταν απογευματακι, ωρα πεντε και δεκα και το σκηνικο αρχιζε στις πεντε, αρα ειχα πλην δεκα ολοκληρα λεπτα στη διαθεση μου. Σε λιγο εφτασα στο νεκροταφειο. Ημουν μουσκεμα γιατι μολις ειχε ριξει μια μπορα. Ενα αερακι εφερνε μια μυρωδια απο φρεσκο χωμα και νοτισμενο κεδρο. Εγω βεβαια δεν ειχα μυρισει ποτε κεδρο και ετσι το παρερμηνευσα για κυπαρρισι.

Εφτασα στο τσουρμο των συγκεντρωμενων ανθρωπων, και παραλιγο να παθω καρδιακο οταν διαπιστωσα οτι στο φερετρο...ημουν εγω!!! Οι γυρω μου προσπαθησαν να με καθυσηχασουν οταν ειδαν την ταραχη μου, λεγοντας μου οτι δεν ημουν εγω στο φερετρο αλλα ο διδυμος αδερφος μου, και εγω οντως ηρεμησα γιατι ξερω οτι δεν εχω αδερφο, και μια αδερφη που εχω ειναι αιγοκερως.

Αραξα λοιπον σε μια καρεκλα πισω πισω και συντομα αποχαυνωθηκα, ισως να κοιμηθηκα και λιγο. Ξυπνησα στην ιδια καρεκλα απο το ακουσιο σκουντηγμα μιας κοπελας που ηρθε και εκατσε διπλα μου (αργοτερα θα μαθαινα οτι ηταν η κοπελα του αδερφου μου). Χωρις σκεψη και χωρις δισταγμο της επιασα την κουβεντα (γιαυτο μ'αρεσουν τα ονειρα).

-Με τι ασχολεισαι? τη ρωτησα.
-Δημοσιογραφος, μου απαντησε. Ηταν τοσο ομορφη και σεξυ που ημουν σιγουρος οτι θα δουλευει στο μετεωρολογικο τμημα, και οντως μου ειπε οτι γραφει τον καιρο σε μια μικρη εφημεριδα. Μετα με ρωτησε απο που γνωριζα το θανοντα και της ειπα οτι ειμαστε αδερφια απο το ιδιο ωαριο.
-Α, ετσι εξηγειται η ομοιοτητα... κατενευσε σκεπτικη.

Η συζητηση πηγε να κρυωσει αλλα δεν το εβαλα κατω.

-Κριμα που δεν ειναι εδω ο Μακης... μουρμουρισα.
-Ποιος ειναι ο Μακης? με ρωτησε.
-Ξερεις καθολου απο μπαλα? τη ρωτησα, θελω να πω, ξερεις για παραδειγμα τους παιχτες του παναθηναικου?
-Βεβαιως, ειμαι φανατικη οπαδος του παναθηναικου, μου απαντησε. Παω στο γηπεδο καθε κυριακη, εκτος απο τις φορες που παιζει σαββατο....
ξεκινησα να μιλαω, αλλα με διεκοψε:
-...οποτε και εγω πηγαινω σαββατο. Σταματησε για τρια δευτερολεπτα, και μολις ανοιξα το στομα μου ξαναμιλησε:
-...και φυσικα οταν παιζει εκτος εδρας, τοτε δεν τον βλεπω.
(σιωπη)
(σιωπη)
(σιωπη)
-ερχμμμ, ξεροβηξα για να καθαρισω το λαιμο μου
-...δηλαδη τον βλεπω, αλλα οχι ζωντανα, τον βλεπω στο σπιτι, στην τηλεοραση.

πηρα ανασα,

-...εκτος κιαν τον δειχνει το συνδρομητικο οποτε τον βλεπω στην καφετερια...

-ΑΡΚΕΤΑ (συνειδητοποιησα οτι ειχα σηκωσει λιγο τον τονο της φωνης μου αλλα το μαζεψα αμεσως μολις πηρα το λογο)...ομως με τα ποδοσφαιρικα, με ειχες ρωτησει για το Μακη. Ο Μακης λοιπον ειναι ο βοθρατζης της γειτονιας μας. Θα ηθελε φανταζομαι να παρευρεθει στην κηδεια, μιας και ο σκυλος του δουλευει στο ιδιο γραφειο με τον παπαγαλο του συγχωρεμενου.

-Βοθρατζης? Μα αφου η αθηνα εχει κεντρικη αποχευτεση.

-Το ξερω, δεν εχει καθολου δουλεια, βαραει μυγες, ειδικα το καλοκαιρι, οχι δηλαδη οτι τις αλλες εποχες εχει δουλεια, απλα το καλοκαιρι εχει πιο πολλες μυγες.

Η συζητηση κυλησε σε ηπιο κλιμα και η κοπελα μου ειπε οτι θα εβγαζε τον επικηδειο λογο. Μου εξηγησε οτι σκοπευε να γραψει τρια τεσσερα μεστα λογια αλλα την προηγουμενη μερα την επιασε γαστρεντεριτιδα και δεν καταφερε να σκεφτει τιποτα. Ετσι κατεληξε να αντιγραφει ενα μακρυναρι απο το ιντερνετ, δηλαδη βρεθηκε με ομιλια λογοκλοπης (λογω διαρροιας). Και τοτε, στις εξι ακριβως, εξακριβωσα οτι ημαστε στην κηδεια κιοιδυο, αλλα για διαφορετικους λογους: εγω για τρια τεταρτα και αυτη για επικηδειο. Καπου εκει ξυπνησα και πηγα να επιστρεψω τις μπυρες.