Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

Ελλειψη επικοινωνιας.


α)Καθεσαι σε καφετερια. Εξω, οχι γιατι ειναι καλοκαιρι αλλα γιατι εισαι καπνιστης. Ενας απο την παρεα βγαζει απο τη μεσα τσεπη του μπουφαν του (ειπαμε, ο καιρος δεν ειναι καλος) ενα πακετο Ασσο, και συντομα διαπιστωνει οτι μεσα βρισκεται μονο ενας αναπτηρας. Χτυπαει ελαφρα με τις παλαμες του τις εξωτερικες τσεπες του μπουφαν ενω παραλληλα στριβει το κεφαλι του δεξια αριστερα ψαχνοντας για περιπτερο. Το εντοπιζει, λεει "ερχομαι" και σηκωνεται απο την καρεκλα.

Εσυ σκεφτεσαι: "Οχι ρε φιλε, δεν ερχεσαι. Φευγεις. Αυτο που θες να πεις ειναι 'φευγω, αλλα θα ερθω συντομα'. Αν ημουν αλλοδαπος και προσπαθουσα να μαθω ελληνικα ακουγοντας και παρατηρωντας, θα μου ειχες κανει ζημια".

Σεναριο deux)

Διαβαζεις Μπωντλαιρ. Σε ελληνικη μεταφραση, γιατι απο τα γαλλικα που εκανες στο λυκειο θυμασαι μονο την εκδρομη στη ντιζνεϊλαντ.

Ο ποιητης σε παρακινει να μεθας με αρετη, με κρασι ή με ποιηση.

Σκεφτεσαι: "Αρα, για να ακολουθησω τη συμβουλη του, θα πρεπει να μεθυσω με αρετη και κρασι, ή με αρετη και ποιηση. Αν μεθυσω και με τα τρια ειμαι καλυμμενος, αφου θα εχω συμπεριλαβει τουλαχιστον εναν απο τους δυο συνδυασμους. Αν αραγε μεθυσω μονο με κρασι, ειμαι οκ? Χμμμμ, μαλλον οχι, αφου αν ο Μπωντλερ θεωρουσε ικανοποιητικη μια μεθη που προκυπτει απο ενα μονο εκ των τριων στοιχειων, θα με ειχε παροτρυνει να μεθυσω με 'αρετη ή με κρασι ή με ποιηση'. Συμπεραινεις οτι πρεπει καποια στιγμη να αρχισουμε να χρησιμοποιουμε παρενθεσεις στο γραπτο λογο ή/και αγκιστρα ή/και αγκύλες".

Σεναριο τριτο)

Βρισκεσαι με μια φιλη και της ανακοινωνεις οτι ειδες ενα πολυ ενδιαφερον ντοκιμαντερ σχετικα με το αγριοκατσικο της γαλλικης Πολυνησιας. Ετοιμαζεσαι να αρχισεις την αφηγηση, οταν σου λεει: "δε θελω να ακουσω για το αγριοκατσικο της γαλλικης Πολυνησιας". Ξεκινας να περιγραφεις τις διατροφικες συνηθειες του αγριοκατσικου και αυτη σε κοιτα με γουρλωμενα ματια γεματα σαστιμαρα.

Σκεφτεσαι: "Μα γιατι στραβωσε αυτη τωρα? Μου ειπε οτι δε θελει να ακουσει αυτα που θελω να της πω, αλλα αυτο δε σημαινει απαραιτητα οτι θα ενοχληθει αν τα ακουσει. Και εγω αυτη τη στιγμη δεν εχω καμια επιθυμια να βρεξει στη Γουαδελουπη. Αρα δε θελω να βρεξει στη Γουαδελουπη. Αν βρεξει ομως δε θα με νοιαξει καθολου. Αν ειχα απλωσει τραχανα στη Γουαδελουπη, τοτε θα ελεγα με σιγουρια οτι θελω να μη βρεξει στη Γουαδελουπη. Και αυτη επρεπε να μου πει 'θελω να μην ακουσω κατι σχετικο με το αγριοκατσικο της γαλλικης Πολυνησιας'. Γυναικες.. αντε βγαλε ακρη".

Σεναριο τεταρτο)

Επισκεπτεσαι μια φιλη και σου προσφερει ενα ποτο. Το πινεις. Μετα απο λιγο σου λεει: "Αν πεινας εχει παστιτσιο".

Σκεφτεσαι: "Δηλαδη τι θες να μας πεις, οτι αν δεν πειναω, τοτε δεν εχει παστιτσιο? Δηλαδη η υπαρξη ενος υλικου αντικειμενου εξαρταται απο το αν πειναω ή οχι? Στα Πετραλωνα ηρθα ρε πουστη μου ή στο ματριξ? Μαλλον αυτο που εννοει η κοπελια, ειναι οτι εχει παστιτσιο (ειτε εγω πειναω ειτε οχι). Απλα, αν πειναω ειναι αρκετα πιο πιθανο να το φαω. Ουτως η αλλως μου το προσφερει."

Σεναριο πεμπτο - η περιπτωση της ελλειψης αυτοεπικοινωνιας)

Αυτη η περιπτωση ειναι οταν δε μπορεις ο ιδιος να καταλαβεις τι λες στον εαυτο σου ή μαλλον οταν άλλα του λες και άλλα εννοεις.

Απλο παραδειγμα:
Βλεπω μια γερμανικη ταινια και μαγευομαι απο τη δυναμη της γλωσσας. Λεω στον εαυτο μου "Θελω να μαθω γερμανικα". Ξεκιναω να ψαχνω φροντιστηρια. Καταληγω στο διδασκαλειο ξενων γλωσσων στην Ιπποκρατους, και αφοτου εχω παρακολουθησει το μισο του πρωτου μαθηματος συνειδητοποιω οτι δεν ειμαι καθολου διατεθειμενος να κατεβαινω τρεις φορες τη βδομαδα στο κεντρο, να σπαταλαω τα απογευματα μου, να κραταω σημειωσεις, να διαβαζω και να κανω γραμματικες ασκησεις. Με αλλα λογια δε θελω να μαθω γερμανικα, θελω να ξερω γερμανικα. Τελικα δεν ειναι καθολου το ιδιο. Αυτο που με μπερδεψε εξαρχης και δεν ερμηνευσα πολυ καλα τις ιδιες μου τις επιθυμιες, ειναι το γεγονος οτι η μαθηση ειναι απαραιτητη προϋποθεση της γνωσης. Το ιδιο ισχυει για οσους λενε οτι θελουν να αδυνατισουν. Στην πραγματικοτητα η διαδικασια του αδυνατισματος (δηλαδη αυτο που εννοει η λεξη 'αδυνατιζω') τους ειναι αρκετα δυσαρεστη. Αυτο που θελουν ειναι να ειναι αδυνατοι.


4 σχόλια:

  1. μου το χα πει...καλα με ηξερα μα δε με υπολογιζα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. 1. Σηκώνομαι και θα με ρωτούσες [φεύγεις;] αλλά δεν είναι αυτό, μάλλον το αντίθετο : [Έρχομαι!]
    2.Αρετή - σώμα εξωτερικώς. Κρασί - σώμα εσωτερικώς. Ποίηση - πνεύμα, μόνο εσωτερικώς φυσικά.
    3. Δεν θέλω να ακούσω [για...], θέλω να ακούσω [το αγριοκάτσικο]. Πάμε Γουαδελούπη ή θα συνεχίσεις να φλυαρείς εδώ ανούσια;
    4. Αν πεινάς (και σκέφτεσαι ότι θα σου προσφέρω), υπάρχει παστίτσιο (που μου αρέσει και δεν πρόκειται να το χαραμίσω σε σένα χαραμοφάη!).
    5. Σάμπως να μην ήθελα να σχολιάσω, αλλά άργησα να αποφασίσω τι ήθελα. Αποφάσισα ότι δεν θα σχολιάσω. (Άλλωστε εμείς οι Εντ, ποτέ δεν λέμε κάτι που να μην είναι αρκετά αξιόλογο ώστε να χρειάζεται πάρα πολύς χρόνος μέχρι να ειπωθεί).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είχα γράψει ένα μικρό κειμενάκι εδώ, στο οποίο μιλούσα για αδυνάτισμα, βαμμένα νύχια και διάφορα άλλα κόμπλεξ. Δεν τα κατάφερα να το ποστάρω. Βαριέμαι να το ξαναγράψω, θα στα πω από κοντά στην επόμενη "συζήτηση μετά ποτού", μάλλον σύντομα. Πάντως σίγουρα έκλεινα με το ότι, εγώ τουλάχιστον ΞΕΡΩ γερμανικά, χοχο!
    Μ' άρεσαν αυτά που διάβασα πάντως. Κάποια στιγμή ίσως νιώσω έτοιμη να κάνω και σοβαρότερα σχόλια (από το παραπάνω και από το προηγούμενο που χάθηκε).
    Θα επιχειρούσα να βρω κάποιο ευφάνταστο νικνέημ να υπογράψω, αλλά βαριέμαι λιγουλάκι... Βάσω σκέτο λοιπόν! (Ή κάτι που να παραπέμπει στο θηλυκό του Άλκης, για να τηρήσω τη συνθήκη του χώρου τούτου.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ωπ, για δες! Τελικά ΕΧΩ νικνέημ. Ευφάνταστο βέβαια δεν το λες... Τι τα θες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή