Ο δικομανης κατηγορουμενος

Φοραει το μαυρο του κοστουμι
ισιωνει τη γραβατα
κοιταζει στον καθρεφτη
μονολογωντας μια ριματα

Στα στενα της ευελπιδων περπατα (ξανα)
και σιγοτραγουδαει
το στιχακι του Ρεμπο ανακαλει
και βουρκωνει

Ποια μαγισσα τον πλανεψε?
η ροδα ή η κοπανα?
στα ρουχα του τα πενθιμα
θωρει μιαν αδεια αλανα

Στο εδωλιο στεκει μοναχός
η ανασα του βαραινει
θα ερθει η αθωωση
η χιλιοτραγουδισμενη?

Αθωος ομως θα κριθει
θαυμα, ω θαυμα ωσαννα!
ωσπου της δικης το κατωφλι
ολβιος να διαβει ξανα....

Υγ: to whom it may concern...