Γαμος? Αει...παρατα μας.

Αναγνωστουλη μου ξερεις οτι σε αγαπαω. Μπορει να μη σου το εχω πει, αλλά νομιζω οτι το καταλαβαινεις αφου σε εχω στα οπα οπα. Πως θα σου φαινοταν αν σου ελεγα οτι θα σε αγαπαω για παντα?

Κατα τη γνωμη μου θα επρεπε να ανησυχησεις. Οχι μονο επειδη η ιδια η λεξη “αγαπαω” ειναι ανησυχητικα ασαφης απο μονη της, αλλά κυριως επειδη το “παντα” ειναι πολυς καιρος. Και μαλιστα αναφερεται στο μελλον το οποιο οπως γνωριζουμε ειναι απροβλεπτο. Αρα πώς μπορω να προεξοφλησω την αγαπη μου για σενα? Μηπως τα συναισθηματα μου υποκεινται στον ελεγχο μου? Οχι. Μηπως γνωριζω με σιγουρια οτι δε θα αλλαξεις, και απο αξιαγαπητος, τσαχπινης αναγνωστουλης δε θα γινεις χοντρος φαφλατας παλιοαναγνωστης? Σιγουρα οχι. Μηπως ξερω οτι δε θα γνωρισω καποιον αλλο αναγνωστουλη πιο νεο και γοητευτικο απο σενα που θα με κανει να σε ξεχασω και να σε γραψω στα @@ μου? Παλι οχι !

Συνεπως θα ηταν ανειλικρινες απο τη μερια μου να σου υποσχεθω πραγματα που δε μπορω να εγγυηθω και αν το εκανα θα επρεπε να συμπερανεις οτι ή ειμαι βλακας και εθελοτυφλω, ή προσπαθω να σε εξαπατησω. Το μονο που μπορω να σου πω με καθαρο βλεμμα, ειναι οτι “δε σκοπευω να σε εγκαταλειψω” ή “εκτιμώ οτι υπαρχει μεγαλη πιθανοτητα να σε αγαπαω και αυριο, ισως και μεθαυριο”.

Ωραια, τωρα που το ξεκαθαρισαμε αυτο παμε στο κυριως θεμα.

Ενας φιλος μου λοιπον, μου μιλουσε προσφατα για την κοπελα του. Την αγαπαει πολυ λεει, και το βλεπει σοβαρα λεει, και ειναι ετοιμος για ολα λεει, ακομα και για τα δεσμα του γαμου, λεει. Χμμμμ...δεσμα? δεσμα.... Δεν ξερω για σενα, παντως εγω νιωθω οτι κατι δεν παει καθολου καλα εδω περα.

Η λεξη αυτη μοιαζει στο δικο μου μυαλο σα να κρυβει μια εγγενη νοσηροτητα. Δεσμα. Δεσμωτης. Δεσμιος. Σιδηροδεσμιος. Γαμοδεσμιος? Δέσμη. Δεσιμο. Πες αργα τη λεξη “δεσμά” στο μυαλο σου πεντε φορες και θα αρχισεις να αμφιβαλλεις για το αν ειναι οντως πραγματικη λεξη. Δε λεω, αυτο συμβαινει και με αλλες λεξεις, αλλα οχι τοσο εντονα οσο με αυτη. Ισως αυτος ειναι ενας τροπος με τον οποιο το υποσυνειδητο μας, μας προετοιμαζει για την αντιμετωπιση καταστασεων τυπου fight or flight, με την πλαστιγγα σε αυτη την περιπτωση να γερνει εμφανως προς το flight. Γιατι καλε μου αναγνωστουλη, του φευγατου η μανα δεν εκλαψε ποτε.

Ας βαλουμε ομως μια ταξη στη σκεψη μας. Και πρωτιστως ας αναλογιστουμε ποσο fuckin αρρωστο ειναι αυτο το εθιμο απο τα γεννοφασκια του. Προικες, ορκοι υποταγης, αιμοσταγη σεντονια... απορω πως δεν προκαλει αποστροφη σε καθε πολιτισμενο ανθρωπο.

Αλλά και η γαμηλια τελετη για μενα ειναι ενα μυστηριο, το πως δεν προσβαλλει οποιονδηποτε εχει μεσα του εστω και λιγες σταγονες καλαισθησιας*. Χρυσά (θου κυριε) δαχτυλιδια, ιπταμενο ρυζι και ο χορος του ησαϊα... που καλυτερα να χορεψω του ζαλογγου παρα να υποστω αυτη τη διαπομπευση, αυτη την ανανδρη μαχαιρια στην αυτοεκτιμηση καθε αξιοπρεπους ανθρωπου.

“Ολα αυτα μπορουμε να τα αντιπαρελθουμε” θα μου πεις αναγνωστουλη μου και θα εχεις και δικιο, οποτε ας περασουμε στα πιο ουσιωδη. Γιατι λοιπον παντρευονται οι ανθρωποι?
Για φορολογικες ελαφρυνσεις: Οκ δεκτο.
Για χαμηλοτοκα στεγαστικα δανεια: Επισης δεκτο.
Για να εξασφαλισουν οτι θα εχουν μια συντροφια, εναν ανθρωπο διπλα τους: Χμμμ οχι, αυτο δεν προκρινεται ως αξιολογο κινητρο. Πρωτον γιατι μπορει κανείς να εχει ενα συντροφο διπλα του χωρις να ειναι παντρεμενος, και δευτερον γιατι ο γαμος δεν εξασφαλιζει τιποτα αφου υπαρχει παντα η επιλογη του χωρισμου. Απλα η επιλογη αυτη γινεται δυσπροσιτη, αφου χρειαζεται διαζυγιο, που συνεπαγεται ταλαιπωρια, δικηγορους και εξοδα. Με άλλα λογια, οταν παντρευεσαι καποιον, ειναι σα να του λες “χα! τωρα για να με ξεφορτωθεις θα πρεπει να περασεις μεγαλη μανουρα”. Ποσο ατομιστικος συλλογισμος ε?

Ειναι λογικο λοιπον να αναρωτηθει κανεις αν οντως μια υγιης σχεση μπορει να ωφεληθει απο τετοιου ειδους σαδιστικους εκβιασμους. Εγω φυσικα πιστευω το ακριβως αντιθετο, οτι δηλαδη αυτη η ρητρα μονο επιζημια μπορει να ειναι στη ζωη ενος ζευγαριου, γιατι η ανθρωπινη φυση επιτασσει οτι οσο περιοριζεται καποιος τοσο διογκωνεται η επιθυμια του για φυγη**.

Επισης, μιας και ξεκινησα να μιλαω για μενα, θα ηθελα να τονισω οτι εστω κιαν εγω ημουν διατεθειμενος να υποστω αυτη την ψυχοφθορα δεσμευση, σε καμια περιπτωση δε θα δεχομουν να την επιβαλω σε μια κοπελα, ειδικα αν τη συμπαθουσα και τη σεβομουν. Και αυτο δεν το διαπραγματευομαι. Δε θα αντεχα ουτε για μια στιγμη να βρισκομαι σε μια σχεση οπου η κοπελα μου δε θα ξερει ανα πασα στιγμη οτι μπορει να επιλεξει να φυγει απο το πλαι μου χωρις καμια απολυτως επιπλοκη. Και εκει νομιζω διαφαινεται και το μεγαλειο της ψυχης μου.

Εν ολιγοις αναγνωστουλη μου, θεωρω οτι τα παντρολογηματα ειναι περιττες χαζομαρες. Επισης εκτιμω οτι οσο προχωραει η ανθρωποτητα, η φιλοσοφια και ο τροπος ζωης των ανθρωπων θα αλλαζουν, και το ιδιο θα γινεται και με κοινωνικες δομες που θεωρουσαμε δεδομενες. Και αυτο ειναι και σωστο και αναποφευκτο. Καπου εδω βεβαια θα πατησω ενα αποτομο φρενο, οχι γιατι το θεμα εχει κλεισει, αλλα γιατι αν το συνεχισω θα πρεπει να μπω σε μεγαλα κεφαλαια και επιφυλασσομαι για επομενο αρθρο.


*Θα ελεγε κανεις οτι το περιβαλλον της γαμηλιας τελετης τεινει να εναρμονιστει με την κακογουστια της ιδιας της διαδικασιας. Ετσι στις περισσοτερες περιπτωσεις συνανταει κανεις γυφτοκιτσοβλαχικο ντεκορ, γελοιο dress code και επι κεφαλης φαρσοκωμωδια αντι για χτενισμα.

** Εγω να φανταστεις, ηδη με αυτα που γραφω θελω να χωρισω, και δεν εχω καν γκομενα.