Αλεξανδρεια

Στον πρασινο βυθο των ματιων σου
βλεπω το κλεος το αλλοτινο
βλεπω την περηφανη πυροξανθη κομη
και τους θησαυρους που κρατουσες στα χερια
σαν παραδεισια πουλια
βλεπω την ομορφια.

Στη Βαβυλωνα όμως ετρεξες
πρωτος στεκεις στη λιτανεια
γυρευοντας αληθειες απατηλες
υμνεις την τρικυμια.
Ο σκοτεινος ανεμος σε παρεσυρε
στα ταριχευμενα μονοπατια της νυχτας.

Που πηγε η αγνοτητα
της πρωτης σου της νιοτης?
Τα χειλη σου κυρτωθηκαν
σε εκφραση μαρασμου.
Τα γλισχρα σου μαλλια
σημαδι προδοσιας.

Την ελευθερια εψαχνες… το χαος βρηκες!!!